Friday, June 18, 2021

හෝරස්ගේ දරුවා - විසිතුන් වන දිගහැරුම Son of Horus - 23




   

 පොලීසියට අවශ්‍යය කරන පුද්ගලයෙකුවූ සුදු මහත්තයා මිතුරෙකුගේ සෙවනගල ප්‍රදේශයේ නිවසක රැඳී සිටිමින් සිටියදී අත්අඩංගුවට පත්වෙන්නේ මේ අතරතුරේදීය. කොළඹ රැගෙන ආ ඔහුව පොලීස් ප්‍රශ්න කිරීම් වලින් පසුව රංග හා එක්ව ස්ටැන්ලිගේ නිවස කොල්ලකෑ බවත් බඩු සැඟවූ ස්ථානය රංග හා තමා ඇරෙන්නට වෙනත් කිසිවෙකු නොදන්නා බවත් පාපොච්චාරණය කළේය. භාණ්ඩ සඟවා ඇත්තේ තම මිත්තනියගේ නිවසේ බව කියූ බැවින් විශේෂ පොලීස් කණ්ඩායමක් සුදුමහත්තයා කඩුවෙල ආත්තම්මාගේ නිවසට රැගෙන ගියේය. 

දෑත් එක්කර දා තිබූ විලංගු සහිතව සුදු මහත්තයා සොල්දරයට ගොඩවන්නේ තවත් ආයුධ සන්නද්ධ පොලිස් නිලධාරින් කිහිපදෙනෙකු සමඟිනි. අවුරුදු සියයක් පමණ පැරණි එම නිවසේ සොල්දරයට ගොඩවෙද්දී දිරාපත්ව ගිය ලෑලී කිරී කිරී හඬනංවමින් මරණීය ආදෝනාවක් නැගීය. සොල්දර තට්ටුවේ රැදීහුන් කළු බළලෙක් තම පුලිගු බෝල මෙන් අඳුරේ දිලසෙන දෑසින් සුදු මහත්තයා දෙස මඳ වේලාවක් බලා සිට කිසිඳු කලබලයක් නොමැතිව සොල්දරයේ හිඩැසකින් පිටව ගියේය. දුහුවිල්ලෙන් වැසුනු ලට්ටලොට්ට වලින් පිරුණු එහි පැවතුනේ දැඬි දුර්ගන්ධයකි. කිහිප දෙනෙක් සොල්දරයට ගොඩවීමෙන් ඇවිස්සුනු දුහුවිල්ල ඔවු න්ට කිවිසුම් පිටකරවාලන්නට සමත්වීය. සොල්දරයේ ඉහළට නැඟ ආ පොලිස් නිලධාරින්ට තමන් බඩු සඟවා ඇති ස්ථානය පෙන්නා දුන් සුදු මහත්තයා යළි පහළට බසින්නට සුදානම්වෙද්දී බළලෙකුගේ මූසළ කෑගැසිල්ල ඇසෙන්නට පටන්ගති. දෙඅත් මාංචුලා තිබූ බැවින් ඔහුට සුපුරුදු පරිදි තරප්පුවෙන් බැසීමට නොහැකි විය. සමබරතාවය තබා ගැනීමට ඔහුට වැඩි බරක් යොදන්නට සිඳුවූ නිසාදෝ දිරාපත්ව තිබුනු සොල්දරයට නගින ලෑලී තරප්පුව එකවරම කඩාගෙන පහළට ඇද වැටුනි. දුලී වලාවක් ඔවුන් සිටි කාමරය වසාගත්තේ විශාල ශබ්දයක් සමඟින්ය. සිමෙන්ති පොලවේ මුනින් අතට වැතිරුනු  සුදු මහත්තයාව කැඩී ගිය සොල්දරයේ ලෑලී වලින් වසාගෙන තිබීය. පොලීස් පිරිස ඉක්මනින් ලෑලී කැබලි ඉවත්කර සොයාගන්නා විට ඔහු සිටියේ සිහිමඳ ගතියෙනි. නාසයෙන් මෙන්ම දෙකනින්ද රුධිරය නොනවත්වා ගලා එන්නට විය. වහාම පොලිස් ජිප් රියේ පටවාගත් සුදුමහත්තයා රැගෙන ඉක්මනින් කොළඹ ජාතික රෝහල බලා පිටත්විය. ජීප් රියේ රෝහලට යන අතරතුරේදී සිරුරේ වෙර යොදමින් නැගිට ගන්නත්, මුවින් කිසිඳු හඬක් පිට නොවුනත් යමක් පවසන්නත් උත්සාහකළ හෙතෙම ජාතික රෝහලේ හදිසි අනතුරු වාට්ටුව පෙනි පෙනිම තම අවසන් සුසුම් පොඳ වාතලයට එක්කළේය.  




   එස් එස් පි මනෝජ් පෙරේරාගෙන්  නාරදට ඇමතුමක් ලැබෙන්නේ මේ අතරතුරේදීය. 

“ප්‍රොපෙසර් මම එස් එස් පි මනෝජ්.”

“ඇයි මිස්ටර් මනෝජ් ආපහු හොරකමක්ද?”

“නැහැ. ස්ටැන්ලි වික්‍රමපාලගේ නඩුව තියෙනවා. ඉතින් රජය පැත්තෙන් ප්‍රොපෙසර්ව සාක්ෂිකාරයෙක් වශයෙන් දාන්නයි අපි අදහස් කරගෙන ඉන්නේ.”

“ඔය බඳුනේ වැඩවලට ගිහිල්ලා මගේ අධ්‍යාපන වැඩයි රස්සාවේ වැඩයි දෙකම ඇන හිටිලා තියෙන්නේ. ඒ මදිවට මගේ සිතත් හොදටම කලකිරිලා ඉන්නේ. මම මගේ යුතුකම ඉෂ්ට කළා මිස්ටර් මනෝජ්, බොහොම කණගාටුයි මේ වැඩේට මට සහභාගි වෙන්න බැරි වෙනවා. මිස්ටර් මනෝජ් වෙන විදිහක් යොදාගන්න.”

“ඒත් ප්‍රොපෙසර් ඔයා තමයි මේ බඳුනේ මුල් හිමිකාරයන්ව සොයාගෙන ගියේ. මේ ගැන පුරාවිද්‍යාව ඇසුරෙන් උසාවියට කරුණු දක්වන්න ඕනේ. ඒ නිසා ඔබතුමා ඇත්ත වශයෙන්ම මේ නඩුවට අවශ්‍යය වෙනවා.”

“ඒත් මට ඔය උසාවිවල කාලය මිඩංගුකරන්න විදිහක් නෑ. උසාවියට කරුණු දක්වන්න පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තුමෙන්තුවෙන් කෙනෙක් යොදාගන්න. දැන් මේකේ ශාපයක් ගැබ්වෙලා තියෙන කතාව පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තුමෙන්තුවෙන්වත් ඇමතිතුමාවත් පිළිගන්නේ නැහැ. අනික මගේ කීමට කන්නොදී එයාලාට අවශ්‍යය දේවල් කරනවා. ඒ නිසා මම ඔය දේවල් වලට තවදුරටත් ගෑවෙන්න කැමති නෑ.”

“බොහොම කණගාටුයි ප්‍රොපෙසර් වෙච්චිදේට. එදා තිබ්බ පුවත්පත් සාකච්ඡාවට ප්‍රොපෙසර්ව කැදෙව්වේ නැති එක එයාලගෙන් සිඳුවෙච්ච ලොකු වැරැද්දක්, ඒත් ඒක සිද්දකළේ පොලීස් දෙපාර්තුමේන්තුවෙන් නොවෙයි.”

“කමක් නෑ වෙච්චිදේ වුණා. කෝ දැන් බඳුන? කොහෙද ඒක තියලා තියෙන්නේ?”

“ඒක අපේ දෙපාර්තුමෙන්තුවේ විශේෂ කාමරයක තියලා තියෙනවා.”

“ඕක මිනිස් ඇසුරෙන් ඇත්ව තියන එක තමයි හොඳ.”

“අපිත් ඒක කල්පනා කළා. මේකේ ආරක්ෂාවට තියලා තියෙන අයගෙන් අපිට කම්ප්ලෙන් ආවා එක එක සද්ද ඇහෙනවා කියලා.”

“ඔය මොනවාගේ සද්දද?”

“විශේෂයෙන් බළල්ලු පොරකාගන්නවා වගේ සද්ද.”

“බළලා කියන්නේ පාරාවුන්ගේ පුජනීය සත්වයෙක්.”

“ප්‍රොපෙසර් ඇවිල්ලා පොඩ්ඩක් බැලුවානම් හොඳයි.”

“ඒ නමුත් මිස්ටර් මනෝජ් ඉස්සෙල්ලාවාගේ මට මගේ වැඩ පාඩුකරගෙන ඔය වැඩවලට සහභාගිවෙන්න වේලාවක් නැහැ. බොහෝම කණගාටුයි.” 

“ආ තව පොඩ්ඩෙන් මට අමතක වෙනවා, ඇමතිතුමා ලැහැස්තිවෙන්නේ ඔය බඳුන ඊජිප්තුවට අරන් ගිහින් එහෙ පුරාවිද්‍යා එකට බාර දෙන්න.”

“ඒක නම් එච්චර හොඳ දෙයක් නෙමෙයි. කොහොම හරි මේක නවත්තන්න ඕනේ.”

එස් එස් පි මනෝජ්ගේ දුරකථන ඇමතුමෙන් පසුව නාරද පියරත්න මහතාට ඇමතුමක් දී දුරකථන සංවාදය ගැන කීවේය. 

“මේ ඇමතියාට පිස්සුද මන්දා, අපි ඔච්චර එපා කියද්දීත් මේක ඊජිත්තුවට බාරදෙන්න යන එකනේ ප්‍රශ්නේ? මට පෙනෙන්නේ එයා මේකෙන් ලකුණු දාගන්න වගේ ලෑස්තිය.”

“මට දුක මෙච්චර මහන්සිවෙලා හොයාගත්තු දෙය මේ මිනිහා පිළිගන්නේ නැති එකනේ. ඕනෑ දෙයක් කරගත්තාවේ කියලා පැත්තට වුණානම් ඉවරයි.” 

“ඒත් නාරද මහත්තයා, ඔයා එහෙම පැත්තකට වුනොත් වෙන්නේ ලොකු විනාශයක් ඕක කොහොම හරි නවත්තන්න ඕනෑ. ඔබතුමා ඇයි ලේකම්ට හරි ඇමතිතුමාට හරි කතාකළේ නැත්තේ?”

“කොහෙ කතාකරන්නද එයාලා මගේ කෝල් එකටවත් ආන්සර් කරන්නේ නැතිව. තවත් මට මේ ගැන කුමාරිට කියන්නත් බැහැ. එයාටත් තරහායනවා. මම මේ අන්තිම වතාවට විතරක් උත්සාහ කරලා බලන්නම්.” 

“හොඳයි මහත්තයෝ. තව සැරයක් උත්සාහ කරලා බලන්නකෝ.”



බත්තරමුල්ලේ සුවිශාල ගොඩනැගිල්ලේ අටවන මහලට ගොඩවූ නාරද අමාත්‍යංශයේ පිළිගැනීමේ නිලධාරිනිය සිටි කවුන්ටරය වෙත ළංවීය. මේසය පසෙකවූ පරිගණක තීරයට නෙත් යොමුකරන් හුන් සූරූපිනිය ඔහු ආබවක් නොදැක්කාසේ තම වැඩයේ නිරතවෙමින් සිටියාය. තවත් විනාඩියක වඩා කාලය කාදමමින් සිටි නාරදට එය දැනුනේ හෝරාවක් එතැන රැඳුනු විලසිණ. නොඉවසිලිමත්ව එහාමෙහා බැලූ නාරද සෙමින් කවුන්ටරයට තට්ටුකළ නමුත් ඈ තම දෑස් තිරයෙන් ඉවතට නොගෙනම

“ඇයි?” ඇසුවාය.

“ඇමතිතුමා හමුවෙන්න පුලුවන්ද?”

“අද ඇමතිතුමා නෑ. අද පාර්ලිමේන්තු දවස. මහජන දිනය ලබන සඳුදා. එදාට එන්න.” 

“එහෙනම් ලේකම්තුමා ඉන්නවාද?”

“ඉන්නවා.”

“එයාව හමුවෙන්න ඕනේ කියන්න.”

“ඇපොයිමන්ට් එකක් දාලාද ආවේ?” 

“නැහැ.”

“එහෙනම් අමාරුයි. පස්සේ ඇපොයිමන්ට් එකක් දාලා එන්න. ඇපොයිමන්ට් නැතිව කාවවත් එවන්න එපා කියලා තියෙන්නේ.” 

ඇය තම නිරතවූ වැඩයේ යෙදෙමින් නාරද දෙස නොබලාම කීවාය. 

“එයාට කියන්න ප්‍රොපෙසර් නාරද බණ්ඩාර ඇවිල්ලා ඉන්නවා, අත්‍යවශ්‍යය වැඩකට කියන්න.”

නාරදගේ කෝපය මුසුව ගිය ගැඹුරු හඬින් තිගැස්සුනු ඈ ඉක්මනින් දෑස් පරිගණකයෙන් ඉවත්කරගෙන ඔහුදෙස විමසිලිමත් බැල්මක් හෙලුවාය.

“සර් අතනින් වාඩිවෙලා ඉන්න. මම පණිවිඩේ දෙන්නම්.”

බයාදු හඬින් කී ඈ යුහුසුලුව දුරකථනය ගෙන ඇමතුමක්දී යළිත් නාරද දෙස විමසිලිමත් බැල්මක් හෙළා පරිගණකයට නෙත් යොමුකළාය.  

මඳවේලාවක් සැටියේ රැදුනු නාරදට පිළිගැනීමේ කවුන්ටරයේ සුරුපිනියගෙන් කැඳවීමක් ලැබිණ. ලේකම්තුමාගේ නිලකාමරයට ඇතුල්වෙද්දී ෆයිල් කවරයක් දිගහැරගෙන ලේකම් සේනක දිසානායක එහි කුමක්දෝ කුරුටු ගාමින් සිටියහ.

“ආ ප්‍රොපෙසර් ඉදගන්න. මොකක්ද කාරණේ?”

ඔහු තම ඔරලෝසුව දෙස බලමින් ඇසීය.

“මිස්ටර් සේනක මට ආරංචියක් ආවා ඇමතිතුමා අර බඳුන ඊජිප්තුවට බාර දෙන්න යනවා කියලා. ඒක ඇත්තද?”

“ඔව් ඒක ඇත්ත.”

“ඒත් අනෙක් බඳුන් තුන තවම හොයාගෙනත් නෑනේ?”

“ඒවා හොයාගන්න අපිට අවශ්‍යය මුදල් ප්‍රතිපාදන නැහැ. ඒවා සොයාගන්න අපිට වෙනින් රටවල් වලින් අධාර උපකාර අවශ්‍යය වෙනවා. ඒ නිසා ඔය රටෙන් ආධාර උපකාර එහෙම ලබාගන්න ඇමතිතුමා කටයුතු කරගෙන යනවා.”

“ඔය රටේ තත්ත්වය මම හොඳට දන්නවා. එහෙම දෙයක් ඒ රටෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්න පුලුවන්ද?”

“ඇමතිතුමා විශේෂ වැඩ පිළිවෙළක් සකස් කරලා තියෙනවා.”

“මොකක්ද ඒ වැඩ පිළිවෙළ මිස්ටර් සේනක?”

“අපි මේ බඳුන යොදාගෙන විශේෂ කටයුතු කිහිපයක් කරන්නයි ඉන්නේ. මුලින්ම අපි මේ බඳුන හා සම්බන්ධ පුරාණ ඊජිප්තු ශිෂ්ටාචාරය ගැන දේශන වගයක් ඊජිප්තු පුරාවිද්‍යාඥයින් කිහිප දෙනෙක් ලංකාවට ගෙන්වලා කරන්න සැලසුම් සකසලා තියෙනවා. ඒවාගේම දෙරට අතර රාජතාන්ත්‍රික සබදතා ශක්තිමත් කරගන්න මේක උපකාර කරගන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඒ මගින් අපට පුලුවන්වෙයි මේ ගවේෂණයට උදව්ගන්න.”

“මේකෙන් කොහොමද රාජතාන්ත්‍රික සබදතා ශක්තිමත් වෙන්නේ?”

“ශ්‍රී ලංකා ආණ්ඩුවෙන් ඊජිප්තු ආණ්ඩුවට ඔය බඳුන පරිත්‍යාගකරන්නයි හදන්නේ.”

“එතකොට මේකෙ තියෙන මේ ශාපය?”

“එයා කියලා තියෙන්නේ ඕක ඊජිප්තුවට දුන්නාට පස්සේ අපිට ඔය ශාපය බලපාන්නේ නැතෙයි කියලා. ඉතිං අපි ඔය බඳුන තියාගත්තොත් විතරයිනේ ප්‍රශ්නයක් වෙන්නේ. එහෙම නේද ප්‍රොපෙසර්?”

“එහෙම ලේසියෙන් ශාපෙන් ගැලවෙන්න පුලුවන් කියලා හිතනවාද? එතකොට එහෙ මිනිස්සුත් මේ ශාපයට ගොඳුරක් වෙයි. මේකේ තියෙන මේ ශාපයේ බලය වැඩිවීමක් මට පෙනෙනවා. දැන් බලන්න මේක හිමිකරගත්ත හැමෝම මියගියා. ඔය බඳුන ළඟ නැතිවුනත් හොර කණ්ඩායමේ හැමෝමත් විනාශවුණා.”

සේනක දිසානායක මඳ වේලාවක් නිහඬව කල්පනාවක යෙදී සිටියේය.

“මටත් ඔයා කියනදේ තේරෙනවා නමුත් ඇමතිතුමා ඒක පිළිගන්නේ නැහැනේ.”

“ඒක එයාට පිළිගන්න පුලුවන් විදිහට පැහැදිලි කරලා දෙන්න උත්සාහකරන්න ඕනේ.”

“ඉතිං දැන් ඔය බඳුනට කරන්න ඕනෑ මොකක්ද?”

“ඔය බඳුන හිමි පාරාවෝ සොහොන් ගැබේ තැම්පත් කරන්න පුලුවන්ද? අපි දන්නේ නැහැ මොන පාරාවෝ රජතුමාට හරි රැජිනකට හරි අයිති සොහොන් ගැබකින් මේක අරගෙන ආවාද කියලා. අනික් කාරනේ තමයි අපිට ඒ විස්තර හොයන්න කොපමණ කාලයක් යයිද? එතකම් අපි කොහේද මේක තියාගන්නේ? විස්තර හොයාගන්න යන කාලය අතරතුර කීදෙනෙක් මේකට බිලිවෙයිද?” 

“එහෙනම් අපි මේකට මොකද කරන්නේ?”

“අපිට කරන්න පුලුවන් කාරණා දෙකයි. පලමු එක මේක විනාශකරන එක. හැබැයි මේ බඳුන විනාශකරන්න ගිහිල්ලා එකේ තියෙන බලපෑමෙන් තව විශාප විනාශයක් වෙයිද කියන එක. දෙක තමයි මේක ආපහු තිබුනු තැනටම දාන එක.”

“ඒ කියන්නේ මුහුදට?”

“ඔව්, ආපහු මුහුදට. එතකොට ඔය ගිලුණු නැවේ විස්තර එහෙම හොයාගෙන අවශ්‍යය නම් අපිට ආපහු ගොඩට ගෙනල්ලා ඒ පාරාවෝ සොහොනේ තැම්පත් කරන්න පුලුවනි. ඕක අපි දැනටමත් ළඟ තියාගත්තා වැඩියි. මේකෙන් ලොකු විනාශයක් සිඳුවෙන්න පුලුවන්. දැන් බලන්න ඔය බඳුන අරගෙන යාත්‍රා කරපු රුවල් නැව මුහුදුබත් වෙන්න ඇත්තේ බඳුනේ තියෙන අද්භූත බලයේ බලපෑමෙන් කියලා හිතන්න වෙනවා. ඒ නැවේ මිනිස්සු කීදෙනෙක් ඉන්න ඇතිද? දැනටමත් ජීවිත කීයක් නිරපරාදේ නැතිවෙලාද කියලා හිතලා බලන්න.”

”මට පොඩ්ඩක් හිතලා බලන්න වෙනවා.”

“මිස්ටර් සේනක අපි මේ වැය කරන කාලයත් ඉතා වැදගත්. පුලුවන් ඉක්මනටම, අදම හරි තව සැරයක් ආපහු මගේ වාර්තාව කියවන්න.”

නාරද අසුනින් නැගීසිටියේය. 

“එතකොට ඔබතුමාට තේරෙයි මම කියනදේ බරපතල කම.”

එසේ පවසා සේනක දිසානායකගේ නිල කාමරයෙන් පිටවී ගියේය. ඔහු පිටවනවාත් සමඟම මේසයේ මත දිගහැර තිබූ ලිපිගොනුව වසා දැමූ සේනක පීරිසියකින් වසා තිබුනු වතුර වීදුරුව ගෙන එක හුස්මට බී අහවර කළේය. පසෙක තබා තිබූ නාරදගේ වාර්තාව අතටගත් ඔහු උඩින් පල්ලෙන් පෙරලා බැලීය. යම් ප්‍රමාණයක් කියවාගෙන යද්දී නාරද කියූ දේවල් වල යම් සත්‍යතාවයක් ඇතෙයි ඔහුට වැටහෙන්නට වීය. වාර්තාව කියැවීම නතරකළ හෙතෙම කෙටි නිවාඩුවක් දමා එයත් රැගෙන නිවස බලා පිටත්විය. සවස්වරුවේ නිස්කලංකව වාර්තාව අතට ගත් සේනක සෙමින් එය අධ්‍යනය කරමින් කියැවීමට පටන්ගත්තේය. තම දෑස් තදින් පියාගත් ඔහුට කිසිදිනක දැක නොමැති පියසෝම, උපනන්ද, ගුණසිරි හා ස්ටැන්ලිගේද චිත්තරූප මැවී මනසේ සැරිසරන්නට විය. 

නාරද මෙපමණ ඇවටිලි කරමින් තමාට මෙය විනාශකරන මෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ මෙහි තිබෙන බරපතලකම නිසාවෙන් බව පැහැදිලිවුනි.


   පසුදින උදයේම අමාත්‍යංශයට ගිය විගසින්ම තම අත තිබූ නාරද බන්ඩාරගේ වර්තාවේ පිටපතක් සකසා යළි ඇමතිතුමාගේ මේසය මතින් තබා නොවිසිලිමත්ව බලා සිටියේ ඇමතිතුමා කාර්යාලයට පැමිණෙන තුරුය. සුපුරුදු පරිදි ප්‍රමාදවී කාර්යාලයට පැමිණි ඇමති ගොර්ඩන් සිල්වා තම දෛනික රාජකාරි ඇරඹුවේ කාටදෝ තදින් දෝෂාරෝපණය කිරීමෙන් අනතුරුවය. ඔහුගේ දුරකථන ඇමතුම අවසානයේ කාමරයට සේනක දිසානායක ඇතුල්විය.

“ගුඩ්මොර්නින් සර්.”

“ඔව්, මොකද අද උදෙන්ම?”

“ඊයේ ප්‍රොපෙසර් නාරද මෙහෙට ආවා.”

“කවුද ප්‍රොපෙසර් නාරද කියන්නේ?”

“ඇයි සර් මතක නැද්ද ඔය මුහුදෙන් හොයාගත්තු බඳුනේ ශාපයක කතාවක් කිව්වේ.”

“ආ හරි හරි. ඉතිං?”

“එයා කියනවා ඔය බඳුන අපිට තියාගෙන ඉන්න හොඳ නැතිලු.”

“අයිසේ ඔය යකාට කිව්වේ නැද්ද ඔය සාපේ කතාව මට වැඩක් නැහැ කියලා. එයාට තියෙන වැඩක් කරගෙන ඉන්න කියනවා.”

“ඒත් සර් මමත් එයාගේ වාර්තාව ආපහු සැරයක් කියැව්වා.”

“ඉතිං.”

“ඒකේ ඇත්තත් තියෙනවා සර්. එයා කියන්නේ ඒක ආපහු ඊජිප්තුවට ගෙනියන්න හදන්න එපා එක විනාශකරන්න හරි ආපහු තිබුනු තැනටම දාන්න කියලා.”

“ඒක දාන්න කියන්නේ මුහුදටද? ඔය මිනිහාට පිස්සුද අයිසෙ?”

“ඔව් මුහුදට තමයි.”

“අයිසේ ඕනෑවට වඩා ඉගෙන ගත්තාම ඔලුව පිස්සු වෙනවා. දැන් ඕක මුහුදට දැම්මාම සාපේ හරියනවාද? ඊජිප්තුවට එපානම් අපේ කෞතුකාගාරයේ තැම්පත් කරලා තියනවා. දැන් තමුසෙත් බය වෙලානේ ඉන්නේ?”

“නැහැ සර්. සර්ට මේක කරන්න දෙන්න එපායි එයා කියන්නේ.”

“පිස්සුද අයිසේ? දැන් අපි යොදාගත්තු වැඩ පිළිවෙළ වෙනස් කරන්න පුලුවන්ද? ඊයේ අපේ තානාපතිතුමා කිව්වා එහෙ අපිව පිළිගන්න විශේෂ උත්සවයක් ලැස්තිකළා කියලා. අනික ඊජිප්තු ජනාධිපතිව ගෙන්නලා බඳුන බාර ගැනීමේ රාජ්‍ය උත්සවයකුත් තියෙනවා. ඒක නතරකරලා ඔය බඳුන මුහුදට දැම්මොත් අපි එයාලව හෑල්ලුවකට පත් කලා කියලා තිබුනු යාළුකමත් නැති කරගන්නවා. මගේ ඇමතිකමත් ගහලා යනවා. ඒ නිසා මොන සාපයක් තිබුනත් ඔය කෙහෙල්මල අරගෙන ඊජිප්තුවට යන්න වෙනවා.”

“සර්ගේ කතාව ඇත්ත තමයි.”

“අයිසේ සේනක තමුසේ බය නැතිව එනවා මාත් එක්ක යන්න ඊජිප්තු ටුවර් එක. මාත් එක්ක ඉන්න කොට මොන සාපයක් වත් එන්නේ නැහැ. මොකද විරුද්ධ පැත්තේ උන් කියන්නේ මුලු රටේම සාපේ මම තමයි කියලානේ.”

ඔහු තම ස්ථුල සිරුර හොලවමින් හක හක ගා සිනාවෙන්නට විය.

දින කිහිපයකට පසුව ලේකම් සේනක දිසානායක දුරකථනයෙන් ඇමතූ නාරද ඇමතිතුමාගේ ප්‍රතිචාර කෙසේදැයි විමසිය.

“වැඩක් නැහැ ප්‍රොපෙසර් එයාගේ හිත වෙනස් කරන්න බැහැ. ඒක වෙනස් කරන්න පුලුවන් වෙන්නේ එක පුද්ගලයෙක්ට විතරයි.” 

“ඒ කවුද?”

“වෙන කවුද? ජනාධිපතිතුමාට විතරයි. අනික අපි ප්‍රමාද වැඩියි, ඒ ගමන යොදාගෙන ඉවරයි. ඒක නතරකරන්න විදිහක් නැහැ. ඒ ගමන නතර කරලා බඳුන මුහුදට දමන්නත් බැහැ.”

“ඇයි ඒ?”

“ඇයි කියන්නේ ප්‍රොපෙසර් ඒ වැඩෙන් මේ රටවල් දෙක අතරේ තියෙන සම්බන්ධකම් බිඳ වැටෙන්න පුලුවනි. ඊජිප්තුවේ ජනාධිපතිත් අපේ ඇමතිතුමාට රාත්‍රි භොජන සංග්‍රහයක් පිරිනමන්න කටයුතු සලසවාල තියෙනවා. දැන් කරන්න දෙයක් නැහැ ලබන සුමානේ අනිවාර්්‍යයෙන්ම ඇමතිතුමාගේ සංචාරය තියෙනවා. අපිට ඒක නතරකරන්න හැකියාවක් නෑ. අපි හිතමු හොඳ දෙයක් වෙන්න කියලා.”

අවසානයේදි සේනක දිසානායක කීවේය. ඔහුගේ කතාවෙන් පසුව දුර්මුඛව ගිය නාරද තම උත්සාහයන් අපතේ ගියාදැයි සිතමින් දුක්වීය. තවදුරටත් ඇමතිතුමා හෝ ලේකම් සේනක පසුපස ගොස් වැඩක් නැතෙයි සිතු ඔහු තම අතපසුව ගිය වැඩ ගැන සිතන්නට පටන්ගත්තේය. කුමාරි කියූ පරිද්දෙන් පසුගිය සියල්ලම තම මතකයෙන්ද බැහැරකළ ඔහු යළි සුපුරුදු ලෙසින් විශ්ව විද්‍යාලයේ ඉගැන්වීම් වලට යොමුවූයේය. 


   දින කිහිපයක් ඉක්මණින් ගෙවීගිය අතර තවත් දිනෙක සවස විශ්ව විද්‍යාලයේ සිට නිවසට පැමිණි විගසම වාගේ නාරදට පියරත්න මහතාගෙන් දුරකථන ඇමතුමක් ලැබිණ.

“නාරද මහත්තයා ගෙදරද ඉන්නේ? එහෙනම් ඉක්මනටම නිවුස් දාන්න.”

“ඇයි මිස්ටර් පියරත්න?”

“ටිවි එක හරි රේඩියෝ එකහරි දාලා බලන්න.”

“ඇයි හදිස්සියේ, මොකක්ද තියෙන්නේ?”

“කිය කියා ඉන්න වේලාවක් නෑ. ඉක්මණටම ටීවි එක දාලා බලන්න.”

කී ඔහුගේ ඇමතුම විසන්ධි විය.

“ කුමාරි ඉක්මණට ටීවි එක දාන්න” 

යුහුසුලුව කුමාරි ඇමතු ඔහු රුපවාහිනිය ක්‍රියාත්මක කරන ලෙසින් කීවේය.


“මේ දැන් ලැබුනු විශේෂ පුවතක්. අද සවස කටුනායක ගුවන් තොටුපලින් ගුවන් ගතවූ . . . . . . . . . ගුවන්සේවයට අයත් යුඑල් අටසිය හැටපහ දරන ගුවන්යානය අනතුරකට පත්ව ඇති බව වාර්තාවේ. ගාල්ල ප්‍රදේශයේ රූමස්සල අසළ මුහුදට කඩා වැටුනායැයි අනුමාන කරන මෙම ගුවන් යානයේ මගීන් එකසිය හැට දෙදෙනෙක් හා කාර්යය මණ්ඩලයේ අට දෙනෙකුද සිටි බවක් වාර්තාවේ. දැනට එම ප්‍රදේශය විශේෂ ආරක්ෂිත රැකවල්ලා නාවික හමුදාව හා ගුවන් හමුදාව එක්ව අනතුරින් දිවි බේරාගත් අය සෙවීමේ විශේෂ මෙහෙයුමක් ක්‍රියාත්මක කර ඇත. නිල නොවන ආරංචි මාර්ග අනුව ජාතික හෙළ උරුමයන් පිළිබඳ අමාත්‍ය ගොර්ඩන් සිල්වා හා ඒ මහතාගේ පවුලේ අය ඇතුළුව රජයේ නිලධාරින් පිරිසක්ද විශේෂ සංචාරයක් සදහා මෙම ගුවන්යානයෙන් පිටත්වූ බව සැලවේ. මෙම ගුවන් අනතුර පිළිබඳ තවත් තොරතුරු ඉදිරි ප්‍රවෘත්ති විකාශයන් අතරතුරේදී බලාපොරොත්තු වන්න.”


“ගුවන් මාර්ගයෙන් පිටස්තරව ගමන් කර රූමස්සල මුහුදු ප්‍රදේශයට ගුවන් යානය කඩාවැටීම කාගෙත් කුතුහලයට ලක්වූ කතාබහක් විය. මෙය ත්‍රස්තවාදින්ගේ ක්‍රියාවක් යැයි සැක කරන බව ආරක්ෂක අංශ පැවසුවත් සත්‍යය එය නොවන බව දැන සිටියේ නාරද ඇතුලු තව කිහිපදෙනෙක් පමණි.”

“හෝරස්ගේ පුත්‍රයා තම සහෝදරයින් සොයා ගියේ එලෙසින්ය. ෴ 



Monday, June 14, 2021

හෝරස්ගේ දරුවා - විසිදෙවන වන දිගහැරුම Son of Horus - 22

 


 විශාල ප්‍රමාණයේ ජනාධිපතිතුමාගේ ආලේඛ්‍ය චිත්‍රයකින් අලංකාර වී තිබුන අති සුබෝපභෝගි ගෘහභාණ්ඩ වලින් සමන්විත වායුසමනය කළ සීත කාමරයේ ඇමතිතුමාගේ මේසයට ඈතින් තිබූ සැප පහසු සෝපාවක නාරද හා පියරත්න අසුන් ගත්තෝය. එදින උදෑසන අටහාමාර පමණ වන විට බත්තරමුල්ලේ සුවිසල් ගොඩනැගිල්ලේ අටවන මහලේ වූ අමාත්‍යංශයට පිවිස ලේකම්තුමා හමුවූ ඔවුන්ව කිසිදු පමාවකින් තොරව ඇමතිතුමාගේ කාමරය වෙත රැගෙන ගියේ ඇමතිතුමා බලාගෙන සිටින බව පවසමින්ය. ඇමතිතුමාගේ හිඳගන්නා සිහාසනයක් බඳුවූ විශාල අසුනත් තිබුනත් ඇමතිතුමා එහි නොවීය. අඩි පහකට නොඋස් හිස කඳ බඩ යාවෙන්නට ආසන්න මුග්ධ පෙනුමැති අමාත්‍යතුමා එම කාමරයට වෙනත් දොරටුවකින් ඇතුල්වූයේ කාටදෝ බැණවදිමින්ය. කාමරයේ රැඳී හුන් නාරද හා පියරත්න දෙස බලා අමුත්තන් දෙදෙනෙක් අසුන්ගෙන සිටින බවක් ගණනකට නොගත් ඔහු තම ජංගම දුරකථනයේ සංවාදය නතර නොකළේය. 

“අයිසේ තමුසෙලාට බැරිද ඕවා පබ්ලික් නොවෙන්න කරගන්න. මම තමුසෙලාව දාලා තියෙන්නේ මගේ පුතාව ඔය වාගේ වැඩවලින් පොඩ්ඩක් බේරගෙන එන්නනේ. දැන් තමුසෙලා බුරුවෝ රැලවගේ අර ෆෙරස්ට් එකේ මිනිහාට ගැහැව්වා. හරි අයිසේ ඌ කටගහගෙන ආවානම් තමුසෙලාට තිබුනේ එතැනදි නෙමෙයිනේ ඒකාගේ කට වහන්න. කෝ දැන් ශාලක? යන්න කියනවා හපුතලේ වත්තට. දැන් පත්තරකාරයොත් ඇවිස්සිලා ඇති. කෝ දැන් කපාපු කොට ලොඩ් එක? එක අරගෙන ආවාද? හරි එහෙම නම් ශාලකට කියනවා වත්තට ගිහිල්ලා මට කොල් එකක් දෙන්නය කියලා.”

ඇමතුම විසන්ධි කළ ඔහු සීනුවක් හඬවා පියන් කෙනෙකු ගෙන්වා ගත්තේය.

“අයිසේ ගිහිල්ලා එන්න කියනවා සුමිත්ට.”

එක කනක පුංචි අරුංගලයක් පලදාගත් මදාවි පෙනුමැති තරුණයෙකු තම හැඬිදැඬි සිරුර ලෙලවමින් කාමරයට ඇතුල්වීය.

“අන්න මේ සැරෙත් ශාලක ෆොරස්ට් එකේ එකෙකුට ගහලා. ගිහිල්ලා බලනවා ඌ මොන හොස්පිටල් එකේද ඇඩ්මිට් වෙලා ඉන්නේ කියලා. අනංමනං පත්තරවලින් කුණු ඇදලා ගඳ ගස්සන්න කලියෙන් ඌගේ කට පොඩ්ඩක් වහලා දානවා. දැන් ඒකාට මොකක්ද වෙලා තියෙන්නේ?”

“ඔලුව පොඩ්ඩක් තුවාල වෙලා සර්.”

“එහෙම නම් කැළේ ඇතුලේදි ලිස්සලා වැටිලා ඌගේ ඔලුව ගහක වැදිලා තුවාල වුණා කියන්න කියනවා. හරිද?”

“හොඳමයි සර්.”

“ආ දැන් කොහෙද තියෙන්නේ උන්ගෙන් උස්සපු තුවක්කුව?”

“ඒක සර්ගේ බංගලාවෙ තියෙනවා.”

“හරි මම ඒක පොලීසියට බාරදෙන්නම්. තමුසේ දැන් ගිහිල්ලා මම කියපු විදිහට කරනවා.”

සංවාදය අවසන්ව ඇමතිතුමා පියරත්නගෙත් නාරදගෙත් මුහුණ දෙස බැලූයේ ප්‍රශ්නාර්ථයක් තම මුහුණට නගාගනිමින්ය.

“ඔය මහත්තුරු කවුද? මොකටද ආවේ?”

සැප පුටුවේ අසුන්ගත් ගොර්ඩන් සිල්වා ඇමතිතුමා තම මේසය ඉදිරිපිට අසුන්ගෙන සිටින දෙදෙනා දෙස නුරුස්සනා බැල්මක් හෙලමින් ඇසීය.

“මම ප්‍රොපෙසර් නාරද බණ්ඩාර. ඔබතුමා මට එන්න කියලා පණිවිඩයක් එවලා තිබුනා.”

“මේ සර් අර මුහුදෙන් හොයාගත්තු ඊජිප්තු බඳුනේ වාර්තාව ලියලා තිබුනේ.”

ඒ අවස්ථාවේම කාමරයට ආ අමාත්‍යංශ ලේකම්තුමා කීවේය.

“ආ හරි හරි මට දැන් තමයි මතක් උනේ. මේවා කොහෙ මතක් වෙන්නද අපේ කොල්ලා කරන නහර වැඩ හින්දා.”

තම මුග්ධ පෙනුම කටුස්සෙකුසේ ක්ෂණිකව වෙනස් කරගත් ඔහු තම කපටි ආකර්ෂණීය සිනාව මුහුණට ආරූඪ කරගත්තේය. 

“ආයුබෝවන් මහාචාර්යතුමා.” 

තම අසුනින්වත් නොනැගිටම ඇමතිතුමා කීවේය. 

“මම ප්‍රොපෙසර්ගේ වාර්තාව කියැව්වා. මට කියන්න පුලුවන්ද ඔය බඳුන කොච්චර පැරණි එකක්ද කියලා? ”

“මෙහෙම එකපාරටම මේ බඳුන මෙච්චර පැරණි එකක් කියන්න බැහැ.”

“ඒ ඇයි?”

“මේකේ කාල වකවානු හොයන්න නම් පරීක්ෂණ කිහිපයක් කරන්න වෙනවා. එක ක්‍රමයක් තමයි කාබන් කාලනිරීක්ෂණ ක්‍රමය. ඒවාගේම මේ බඳුන් කාලාණුරූපව හැඩයෙන් සහ සාදපු දාව්‍ය ආදියේ වෙනස්කම් සිදුවුණා. ඒ නිසා මේක සෑදු කාල වකවානු පිරමීඩ වල ඉතිහාසයෙන් හොයාගන්න පුලුවනි. එහෙම කාලය හොයන කොට ඇත්තටම මේක කීවෙනි රාජ වංශයේ සොහොන් ගැබක එකක්ද කියලා අපිට හොයාගන්න පුලුවන් වෙයි. ඒවාගේ දේවල් කරන්න අපිට අඩුම තරමේ ඊජිප්තුවේ පුරාවිද්‍යාඥයින්ගෙන් වත් සහයෝගයක් අවශ්‍යය වෙනවා.”

“ඒ කියන්නේ එහෙම කාලසීමාවක් තාම ප්‍රොපෙසර්ට හොයාගන්න පුලුවන් කමක් තිබුනේ නැද්ද?”

“එහෙම කාල සීමාවක් මේ බඳුන පොලීසියෙන් හොයාගන්න ගිය කාලය අතරතුරේදී මට මගේ පෞද්ගලික යාළුමිත්‍රකම් යොදාගෙන හරි විශ්ව විද්‍යාලයේ මාර්ගයෙන් හරි යම් තරමකට හෝ හොයාගන්න තිබුනා. ඒත් මම එහෙම නොකළේ මේ ගැන වෙනත් තුන්වෙනි පාර්ශවයකට තොරතුරු නොයන්නයි. මේක කොහේ හැදුවත්, කොහේ තිබුනත් දැන් අයිති ලංකා ආණ්ඩුවටයි. මේකට මැදිහත්වෙන්න ඕනේ ආණ්ඩුවයි. එහෙම නේද ඇමතිතුමා?”

“ඔව්. ඔව්. .. ඒක හරි. දැන් මේ බඳුනේ වටිනාකම කීයද?”

“වටිනාකම මිල කරන්න බැහැ.”

“මේක නිකං මැටි භාජනයක් විතරයිනේ. මට නම් වටිනාකමක් පේන්න නෑ.”

“හදලා තියෙන්නේ මැටියෙන් වෙන්න පුලුවන් නමුත් ඇමතිතුමා මේකේ පුරාවිද්‍යාත්මකව තියෙන වටිනාකම මිලකරන්න බැරි විත්තියයි මම කීවේ.”

“දැන් මොකකද්ද මේ තියෙනවායි කියන ශාපයක කතාව?”

“ඔය බඳුනේ යම් අද්භුත බලපෑමක් හෝ ශාපයක් ගැබ්වෙලා තියෙනවායි හිතනවා. බඳුන හිමිකරගත්ත සැම පුද්ගලයෙක්ම මියගියේ ස්වභාවික අයුරින් නෙමෙයි.”

“ඇයි නාරද මහත්තයා ඕක ළඟ තියාගත්තු මංකොල්ලකාරයෝ ටිකත් ජීවත්වුනේ නැහැනේ.” 

මෙතෙක් නිහඬව හුන් පියරත්න මහත්තයා නාරදගේ කතාවට ඌනපුර්ණයක් එක් කළේය.

“මේ මොන පිස්සු කතාද ප්‍රොපෙසර්. මිනිස්සු මැරුණේ උන්ගේ කරුමෙට නැතිව ශාපයක් බලපාල නෙමෙයි. දැන් ඔය යුද්දෙන් දහස් ගණන් මැරෙන්නේ ඒ සාප නිසාද?”

“එහෙම කියන්න එපා ඇමතිතුමා ඔය පාරාවන්ගේ ශාපයන් බලපාල මියගිය අයගේ නම් ලැස්තුවක් වාර්තාව එක්ක දීලා ඇති. ලෝකේ දෙවිවරු ඉන්නවා කියලා ඔබතුමා පිළිගන්නවානම් අපිට නොපෙනෙන අද්භූත දේවල්ද තියෙනවා කියන එකත් පිළිගන්න වෙනවා නේද?”

යලිත් පියරත්න මහතා ඇමතිතුමාගේ කතාව මැද්දට පැන තරමක කෝපයෙන් කීවේය.

“හරි, හරි දැන් ඔය කියන ශාපේ නවත්තන්න අවශ්‍යය කරන්නේ මොකක්ද?” 

“අපිටත් ඒක හිතාගන්න බැහැ. නමුත් අනුමාන කරන විදිහට මේකේ අනිත් බඳුන් තුනත් අරගෙන ඒවා එකට තියලා කීවෙනි රාජවංශයට අයත්ද කියලා සොයලා බලන්න වෙනවා. ඒකට ගිලුණු නැව හොයාගෙන එකේ තියෙන අනිත් බඳුන් තුන ගොඩට අරගන්න සිද්ධ වෙනවා. අනිත් කරණාව තමයි අපිට ඊජිප්තුවෙන් මේ පිළිබඳව විශේෂඥ දැනුම අරගන්න සිද්ධ වෙනවා.”

“ඔය ගිලුණු නැවක් ගැන කිව්වා නේද? දැන් එකේ පුරාවස්තු එහෙම තියෙනවාද?”

ඇමතිතුමා විශේෂ උනන්දුවකින් ඒ කාරණාව ඇසීය.

“ඔව් මම පොඩි කාලේදි අහලා තියෙනවා රත්තරන් පුරවාපු නැවක් මුදේ ගිලුණා කියලා. දැන් අපි අනුමාන කරන්නේ මේ නැව කුණාටුවකට අහුවෙලා මුහුදුබත්වෙච්ච මුහුදු කොල්ලකාරයින්ගේ නැවක් වෙන්න ඕනේ කියලයි.” 

“ඒ කියන්නේ පියරත්න මහත්තයා ඔය ගොල්ලෝ ඉස්සර ඉදන්ම දන්නවා මෙහෙම නැවක් තිබුණ බවක්?”

“නෑ ඇමතිතුමා එහෙම කතාවක් අහලා විතරයි තිබුනේ. අපි හිතුවේ ඒක පුරාවෘත්තයක් පමණයි කියලා. මේකෙන් ඒ කතාව ඇත්තක් කියලා යම් තරමකට අනුමානයක් කරන්න පුලුවන්.”

“දැන් ඔය නැව ගිලිලා තියෙන තැන දන්නවාද?”

“හරියටම තැනක් කියන්න බෑ. අනුමාන කරන්නේ රූමස්සල හරියේ තමයි ඇත්තේ කියලා. මේක හොයන්න නම් අපේ සමුද්‍ර පුරාවිද්‍යා ඒකකයෙ මාර්ගයෙන් රූමස්සල අවට මුහුදු ප්‍රදේශය ගවේෂණය කරන්න වෙයි.”

“ලේකම්තුමා මේ අපිට සමුද්‍ර පුරාවිද්‍යා ඒකකයක් කියලා එකක් තියෙනවාද?”

“ඔව් සර් තියෙනවා. ඒත් සර් මේවාගේ ලොකු වැඩකට යොදන්න තරම් සම්පත් මදි.” 

“ඒක ඇත්ත අපේ සමුද්‍ර පුරාවිද්‍යා ඒකකය නම් තියෙන්නේ ප්‍රාථමික අවධියේ.”

“හරි අයිසේ එයාලට ඒක කරන්න පුලුවන්ද කියලා බලන්නත් එක්ක ශක්‍යතා අධ්‍යනයක් කරලා වාර්තාවක් එවන්න කියනවා.”

“ඒහෙම නොවෙයි ඇමතිතුමා, ඔය ගාල්ල අවට විතරක් නොවෙයි ලංකාවේ ගොඩක් තැන්වල මේවාගේ පැරණි රුවල් නැව් ගිලිලා තියෙනවා. ඒවායේ තියෙන පුරාවස්තු හොයාගන්නත් එක්කම මේ වැඩෙත් කරන්න රාජ්‍ය හරි රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන මාර්ගයෙන් වෙනින් රටවල්වල අධාර ලබාගන්න.” 

“ඉදිරිකාලයේදි එහෙම වැඩකට යොදාගන්නත් මගේ අදහසක් තියෙනවා. හොඳයි මම ඒ ගැන සලකා බලන්නම්. එහෙනම් ප්‍රොපෙසර් මට අද යොදාගත්ත වැඩ කිහිපයක්ම තියෙනවා. බොහෝම ස්තුතියි පැමිණීමට.” 

තවදුරටත් කතා කිරීමට ඉඩක් නොතියා ගොර්ඩන් සිල්වා ඇමතිතුමා ඒකපාර්ශවිකව නාරද හා පියරත්න සමඟ තිබූ සාකච්ඡාව හමාරකළේය. 

“අයිසේ ඔය ගිලුණු නැව තියෙන තැන මුන් දෙන්නා දන්නවාද කොහෙද?”

කාමරයෙන් ඔවුන් පිටත්වුනු වහාම සේනක දෙස හැරුනු ඇමති සිල්වා ඇසීය.

“මම හිතන්නේ නැහැ එයාලා දන්නවා කියලා. දන්නවානම් නොකියා ඉන්න මිනිහෙක් නොවෙයි නාරද බණ්ඩාර.”

“රත්තරං තියෙන නැවක් ගිලිලා තියෙනවා, මෙන්න මෙතැනයි තැන කියලා අපේ පුතණ්ඩියාට කීවානං මිනිහා කොල්ලෝ ටිකක් අරගෙන ගිහින් මුහුද හිදලා හරි මුළු නැවම ගොඩට ඇඳලා තියෙයි.”

හක හක ගා සිනාසුනු ඔහු 

“අයිසේ කාටවත් ඔය නැවේ විස්තරේ පබ්ලික් වෙන්න දෙන්න එපා නැත්නම් පුරාවස්තු අරගෙන්න මිනිස්සු පෝලිමේ යයි මුදේ පනින්න. ඊට පස්සේ අපිට පොලීසියෙන් මුරට දාන්නත් සිද්දවෙයි.”

“දැන් ඔය බඳුනට කරන්නේ මොකක්ද සර්?”

“මුහුදෙන් මෙහෙම බඳුනක් හොයාගත්තා කියලා මිඩියාවලට ඉන්ටවිව් එකක් දීලා කටුගෙදරට බාරදෙමු.”

“සර් මම කියන්නද වැඩක් සර්ට හොද පබ්ලිසිටි එකකුත් අරගන්න පුලුවන් විදිහෙ.” 

“මොකක්ද අයිසේ ඒ?”

“මුලින්ම අපි පුරාවිද්‍යා අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්වත් අරගෙන මේ බඳුන හමුවෙච්චි ආකාරය මීඩියාවලට දෙමු. ඊට පස්සේ මේක ඊජිප්තුව එක්ක තියෙන රාජ්‍ය සබඳතා ශක්තිමත් වෙන්න කියලා එහාට තෑගී කරමු.”

“අයිසේ ඕවා එහෙ ඕනෑ තරම් ඇතිනේ?”

“කොච්චර තිබුනත් මේවා පුරාවස්තුනේ සර් අනික මේක තිබුනේ ලංකාවේනේ. සර්ට පුලුවන්නේ අපිවත් අරගෙන ඊජිප්තුවට ටුවර් එකක් අරගන්න. එහෙන් පුරාවිද්‍යඥයින් කිහිපදෙනෙක් ගෙන්නලා මෙහෙ පොඩි දේශනයක් එහෙම සෙට්කරන්නත් පුලුවන්නේ. එතකොට උන් මේක උඩින්ම බාරගනියි.”

“අයිසේ තමුසෙගේ මොළේ තමයි මොළේ.”

ගොර්ඩන් සිල්වා ඇමතිතුමා තම ස්ථුල සිරුර සොළවමින් උද්දාමයෙන් සිනාසුනේය.

අමාත්‍යංශයේ සිට වාහන අංගනයට එනතෙක් නිහඬව සිටි පියරත්න මහතා රථයට ගොඩවැදුනු වහාම තම කෝපය වචන වලට පෙරලීය.

“මුං වාගේ නරුමයන්ටද අපි ඡන්දේ දීලා පාලකයෝ විදිහට පත්කරගෙන තියෙන්නේ. මේකා දන්න ජාතික හෙළ උරුමයක් වත් පුරාවිද්‍යාවක් වත් නැහැ. අඩුමතරමේ ඒවා ගැන කැක්කුමක්වත් නෑ.”

“ඒක ඇත්ත මිස්ටර් පියරත්න. සමුද්‍ර පුරාවිද්‍යා ඒකකයක් තියෙනවාද කියලවත් නොදන්න මිනිස්ටර්. එයාගේ පුතා නේද කාටදෝ ගහලා කිව්වේ?”

“බලන්න මුංගේ ළමයිත් හැදෙන්නේ මැරයෝ වාගේ. ජඩ ගති උප්පතියෙන්ම පිහිටලා තියෙනවා.”

“අපේ කාලයත් මහන්සියත් අපතේ ගියා කියලා මට හිතෙනවා මිස්ටර් පියරත්න.”

රිය පදවන ගමන් නාරද බන්ඩාර සිය කනස්සල්ල ප්‍රකාශ කළේය.  


    එසේ ඇමතිතුමා සමඟින් අමාත්‍යංශයේ තිබූ සාකච්ඡාව අවසන් වී දින කිහිපයකට පසුව රාත්‍රි අටේ පුවත් ප්‍රකාශයේදි පුරාවිද්‍යා අධ්‍යක්ෂක ජෙනරාල් හා ඇමතිතුමා පැවැත්වු විශේෂ මාධ්‍ය හමුව විකාශනය කෙරුණි. ඔවුන් පියසෝම විසින් සොයාගත් බඳුන ගැන ප්‍රථම වරට මාධ්‍යට එළිදරව් කළ අතර මහාචාර්ය නාරද බන්ඩාර ගැන සඳහනක්වත් නොකළේය. කුමාරිට මේ පුවත් විකාශණය ගැන දැන්වු ඔහු යම් සිත් තැවුලකින්ම නින්දට වැටුනේ මාධ්‍ය හමුව ඔහුට වසන් කළ හෙයිනි. පසුදින ජාතික පුවත්පත් වල ප්‍රධාන පුවත වූයේ මුහුදින් ගොඩගත් බඳුනය. එහි ඡයාරූප සමඟින් විස්තර පලවී තිබුනි. 

“බලන්න මෙච්චර දෙයක් කරලත් ඒ අයට අමතක වෙච්චි ඉක්මන. ඇමතිතුමා හරි පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තුමෙන්තුවෙන් හරි ඔයාට මේ මාධ්‍ය හමුවට කැදවන්න තිබුනානේ.” 

කුමාරි නෝක්කාඩුවක ස්වරූපයෙන් නාරදට කීවාය.

“දැන් කෝ ඔය පොලීසියේ එස් එස් පි ලා අයි ජි පි ලා සද්ද නැහැ නේද? වැඩ කරගන්නකොට ඉන්න මිනිස්සු දැන් හොයාගන්නවත් නෑ.”

“කුමාරි පොලීසියේ අය නෙමෙයි මේක තිබ්බේ. මේක අර ඇමතියාට ලකුණු දාගන්න කරපු වැඩක්.”

“ඔයාගේ හම ගියා එයාලගේ නම ගියා එච්චරයි.”

ඈ කෝපගනිමින් පැවසුවාය.

පියරත්න මහතා උදෑසන පුවත්පත් බලා බඳුනේ ප්‍රවෘත්තිය දැක නාරද ඇමතීය.

“මොකද්ද මේ අමාත්‍යංශයෙන් කළේ? එයාලට අමතකවුණාද මේක හොයන්න නාරද මහත්තයාත් මහන්සිවුණා කියලා. දැන් නාරද මහත්තයා මේ බඳුන විතරද තියාගන්නේ? පුරාවිද්‍යා එකෙන් අනෙක් ඒවා ගැන හොයන්නේ නැද්ද?”

“අපි පොඩ්ඩක් ඉවසලා බලමුකෝ වෙන්නේ මොකක්ද කියලා.”

“ඇමතිතුමා කිව්වා නේද සමුද්‍ර පුරාවිද්‍යා ඒකකයෙන් ශක්‍යතා අධ්‍යනයක් කරලා වාර්තාවක් ලබාගන්නවා කියලා.”

“ඔව්, කිව්වා නම් තමයි. මම ඒ ගැනත් හොයලා බලන්නම්.”

ඔහු තම පෑරුණු සිත යටපත්කරගන්නට මෙන් කීවේය. නාරද දින කිහිපයක්ම ඇමතිතුමා හෝ අමාත්‍යංශ ලේකම් සම්බන්ධකරගන්නට උත්සාහ කළත් එය සඵල කරගැන්මට හැකියාවක් නොවුනායින් ඔහුගේ කෝපය මෙන්ම කනස්සල්ලද වැඩි කරවීය. අවසානයේදි පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තුමේන්තුවට ගොඩ වැදුනේ අධ්‍යක්ෂක ජෙනාරාල්තුමා හමුවී සමුද්‍ර පුරාවිද්‍යා ඒකකයෙන් රූමස්සල අවට මුහුදු ප්‍රදේශය ගවේෂණය කරනවාදැයි පරික්ෂා කරන්නටය.

“ප්‍රොපෙසර් නාරද අපිට ඔය කියන ශක්‍යතා අධ්‍යනයක් කරන්න කියලා අමාත්‍යංශයෙන් දැනුම් දීලා නැහැ. අනික අපේ සමුද්‍ර ඒකකයේ තියෙන සම්පත් සීමිත බව ඔබතුමා නොදන්නවා නොවෙයිනේ. මීට ඉස්සර කරපු මුහුදු පර්යේෂණ වලට පිටරට වලින් අධාර උපකාර ලැබුනා. මතක ඇතිනේද ගාලු වරාය ගාව එක්දාස් හයසිය පනස්නමයේ ගිලුණූ පෙරදිග ඉන්දීය වෙළඳ සමාගමේ ඇවොන්ඩ්ස්ටර්  [Avondster - 1659   Dutch East India (voc) Company]   නැවේ කරපු ගවේෂණය?  එක්දාස් නමසිය අනුතුනේදි Western Australian Maritime Museum    එකෙන් ඇවිල්ලා ගාලු වරාය ඇතුලේ එක්දාස් හයසිය හැටඑකේ ගිලුණු හර්කියුලීස් නැව සොයාගත්තා. ඒ ආපූ පුහුණු විදේශ කණ්ඩායම් නිසා තමයි ඒ නැවත් ඒ නැවේ පුරාවස්තුත් හොයාගත්තේ. 




“සමුද්‍ර පුරාවිද්‍යා ඒකකය ශක්තිමත් කරගන්න ඔයාලට මේක අවස්ථාවක් කරගන්න පුලුවනි.”

“ඇත්තම කිව්වොත් ප්‍රොපෙසර් අපේ ආණ්ඩුවෙන් මේ අමාත්‍යංශයට අයවැයෙන් වෙන්කරන මුදල් ප්‍රතිපාදන මදිබව දන්නවානේ? එහෙම එකේ අලුතින් ප්‍රොජෙක්ට් පටන්ගන්න එක හිතන්නවත් බෑ.” 

“දැන් ඔය ඊජිප්තු බඳුනේ තියෙන ශාපය ගැන මොකක්ද හිතෙන්නේ? ඒකට ගන්න පියවර මොකක්ද?”

“මට ඒ ගැන වැඩි විස්තරයක් කියන්න අපහසුයි. ඇමතිතුමානම් මේ ගැන එච්චර තැකීමක් නැහැ.”

“ඒහෙම කියලා හරියන්නේ නැහැ අධ්‍යක්ෂකතුමා ඔයා පොඩ්ඩක් දැනුවත් වෙන්න මේ ශාපය ගැන. මේකේ බලපෑම ගැන ඇමතිතුමාව දැනුවත් කරන්න. නැත්නම් මේකෙන් දැනට වෙලා තියෙන දේවල්වලට වඩා විශාල විනාශයක් වෙන්නත් පුලුවන්.”

“එහෙනම් මට කියන්න මේකට මොකද්ද කරන්න කියන්නේ?”

“මට හිතෙන්නේ මේක ආපහු තිබුනු තැනට යවන එක.”

“පිරමීඩවලට යවන එක ඇමතිතුමාට කියලා කරන්න පුළුවන්.”

“එහෙට යවලා මේකේ ශාපය නැති කරන්න පුලුවන් වෙයි කියලා මට හිතෙන්නේ නැහැ. මොකද අපි දන්නේ නැහැ මේ බඳුන තිබුනු සොහොන් ගැබවත්, මේ බඳුන ඇතුලේ තැම්පත් කරලා තිබුනු ශරීර කොටස් අයිති මොන පුද්ගලයාටද කියලා?” 

“ඔව් ඒකනම් ඇත්ත. එහෙනම් මොකකද්ද කරන්නේ?”

“ආපිට රූමස්සල අවට මුහුදට දාන එක තමයි අවසානයේදී කරන්න වෙන්නේ.”

“පිස්සුද, ඕක ආපිට මුහුදට දාන්න ඇමතිතුමා කරන්න ඉඩ දෙයි කියලා ඔයා හිතනවාද?”

තවදුරටත් කතා කිරීමෙන් ඵලක්නොවන බව වැටහුනු මහාචාර්ය නාරද බණ්ඩාර ශාපය ගැන යළිත් වරක් මතක් කර ඔහුට ස්තුති කරමින් දෙපාර්තුමේන්තුවෙන් පිටවී ආවේ ඉතා විශාල පසුතැවිල්ලක් සිතේ රුවාගෙනය.

මතුසම්බන්ධයි

Thursday, June 10, 2021

හෝරස්ගේ දරුවා - විසිඑක් වන දිගහැරුම Son of Horus - 21



 දෙදිනකට පසු උදෑසන තේ පානය කරන අතරේදි පුවත්පත අතට ගත් නාරද සිරස්තල පමණක් උඩින්පල්ලෙන් කියවා දැමුවේ පසුව කියවීමේ අභිලාසයෙනි. 

“ස්ටැන්ලි වික්‍රමපාල ඝාතකයා පොලිස් වෙඩි පහරින් මරුට”

නාරදගේ දෑස් අදහාගන්නට නොපුළුවන් විය. ඔහු තවත් වරක් හොඳින් සිරස්තලය කියවා බැලුවේ තමාට වැරදීමක් වීද යන්නයි. හේ ඉක්මණින් කුමාරිට හඬගසා කතාකළේ පත්තරේ තිබූ වැඩි විස්තරේවත් නොකියවමින්ය. 

“කුමාරි මේ බලන්න.”

“ඇයි?”

“ඇයි කිය කිය ඉන්නේ නැතිව ඉක්මණට මෙහෙට එන්න.” 

ඈ යුහුසුලුව නාරද වෙත ආවේ කුහුලකින් යුතුවය.

“මේ බලන්න අද පත්තරේ.”

“මොකක්ද?”

“ස්ටැන්ලි වික්‍රමපාලගේ මිනිමරුවා පොලීසියෙන් අල්ලලා. ඉන්න මම විස්තරේ කියවන්න.”  

“කෝටිපති වෙන්දේසි ව්‍යාපාරික ස්ටැන්ලි වික්‍රමපාල මහතාගේ නිවස කොල්ලකෑමේ අරමුණින් ගොස් බඩු භාණ්ඩ කොල්ල කා ඔහුව ඝාතනයකර පලා ගිය අතුරුගිරියේ පස්දෙනාගේ කල්ලියේ නායක මංජු ගමගේ හා කපිල සුරේන්ද්‍ර යන දෙදෙනා පොලිස් අත් අඩංගුවෙන් මිදී පලායාමට තැත් කිරීමේදී මරුමුවට පත්වී ඇත. කොළඹ අපරාධ විමර්ශන කොට්ඨාසයේ විශේෂ ඒකකයෙන් අත්අඩංගුවට ගත් මේ දෙදෙනා විසින් කොල්ලකෑ භාණ්ඩ පෙන්වීමට ගිය අතරතුරේදි සඟවා තිබූ අත්බොම්බයකින් ගසා අත්අඩංගුවෙන් පලා යාමේදී මෙසේ වෙඩි පහරට ලක්වී ඇත. එහිදි ඇතිවූ කලබලයෙන් තුවාල ලැබූ පොලිස් නිලධාරින් දෙදෙනෙකු වැඩිදුර ප්‍රතිකාර සදහා කොළඹ ජාතික රෝහලට ඇතුලත් කර ඇත.”

“එහෙනම් අනෙක් මිනිහාත් අල්ලාගෙන තියෙනවා.”

“ඒත් නාරද ස්ටැන්ලිගෙන් අරගත්තු බඩු ඔක්කෝම පොලීසියට හොයාගන්න පුලුවන් වුනාද දන්නේ නැහැ.”

“මේ පත්තරේ තියෙන විස්තර අනුව නම් බඩු පෙන්නන්න ගිහිල්ලානේ වෙඩිකාලා තියෙන්නේ. එහෙම නම් බඩු තියෙන තැනකට හරි ගෙනියන්න ඇතිනේ.”

“බලන්න මෙච්චර දෙයක් වෙලත් එස් එස් පි ඔයාට මේක නිකමටවත් කිව්වේ නැති හැටි.”

කුමාරි තරමක නොරිස්සුමක් ඇතිව කීවාය.

“ඒක තමයි මමත් කල්පනා කළේ. සමහරවිට කවුද දන්නේ එයාටත් තුවාලවෙලාද කියලා? කෝකටත් මම මනෝජ්ට කෝල් කරලා බලන්නම්.”


 උදෑසන ආහාරයෙන් පසුව නාරද පොලිස් අධිකාරී මනෝජ් වෙත දුරකථන ඇමතුමක් ලබාදුන්නේය. 

“ආ ප්‍රොපෙසර් නාරද ගුඩ් මොර්නින්. අපිට ස්ටැන්ලිගේ මර්ඩරර් අහුවුණා. මට ඔයාට කියන්න වේලාවක් නැතිවුණා. මේ කලබල අස්සේ මොන කතාද? දකින්න ඇති නේද පත්තරේ?”

“ඔව් දැක්ක හැටියෙම තමයි මේ කතාකළේ.” 

“අල්ලගත්තු මිනිහා අපිට හොරකම් කරපු බඩු පෙන්නන්න කියලා ගිහින් හැන්ඩ් ග්‍රෙනේඩ් එකක් අරගෙන ගහන්න හැදුවා. ඒ එක්කම අනික් මිනිහා අපේ කොස්තාපල් කෙනෙක් ගාව තිබුනු තුවක්කුවක් අරගන්න පොර බදලා. අපේ එක්කෙනෙක් වෙඩි තිබ්බේ නැතිනම් ලොකු විනාශයක් වෙන්නයි තිබුනේ.”

මිස්ටර් මනෝජ්ත් තුවාලද?”

“නැහැ මම එතනට ගියේ ටිකක් පරක්කුවෙලා.”

“ඉතිං ඔය මිනිස්සු හංගපු බඩු අරගත්තාද?”

“අර ඔයාලා හොයන බඳුන විතරක් මංජුගේ ගෙදර තිබිලා හම්බ වුණා. අනෙක් බඩු වෙන කොහේ හරි හංගලා තියෙන්නේ. ඔය පස්දෙනාගේ කල්ලියේ දැනට ඉතුරුවෙලා ඉන්නේ එක මිනිහයි. ඒකා දන්නවා ඇති මේ ඉතිරි බඩු හංගලා තියෙන තැන.”

“අපිට අවශ්‍යය බඩුව ලැබුනානේ. දැන් හොයාගත්තු බඳුන තියෙන්නේ කොහෙද?”

“ඒක දැනට අපි ගාව තියෙනවා. ඉදිරියේදි නඩු භාණ්ඩයක් වශයෙන් උසාවියට ඉදිරිපත්කරන්න වෙයි.”

“මට ඔය බඳුන පරික්ෂා කරන්න පුලුවන්ද?”

“පුලුවන් ඇවිල්ලා බලන්න.”

“හොඳයි මම අදම පුලුවන් වුනොත් එන්නම්.”

“හොඳයි.”

     ඉක්මනින් දුරකථන ඇමතුමක් දී පියරත්න ඉස්කොලේ මහත්තයා ඇමතු නාරද පත්තරේ තිබුණු විස්තරේ ඔහුට ඇහෙන්නට කියැවීය. එසේම පොලිස් භාරයේ තිබෙන බඳුන පරීක්ෂා කරන්නට යන බව පවසා එය බැලීමට කැමතිනම් හැකි ඉක්මනින් කොළඹට පැමිණෙන ලෙස ඉල්ලා සිටියේය. එදින සවස දෙක වන විට දෙහිවල හන්දියෙන් බසයෙන් බැසගත් පියරත්න මහතා ඉක්මණින් ත්‍රී රෝද රියක නැඟි නාරද බණ්ඩාරගේ වෛද්‍ය පාරේ වූ නිවසට ළඟාවීය. එහෙත් ඔහුගේ පැමිණීම බලාපොරොත්තුවෙන් බලා සිටියේ කුමාරි පමණි. සවස් වරුවේ තිබූ දේශනයක් සදහා විශ්ව විද්‍යාලයට නාරද පිටත්ව ගියේ ඊට සුළු මොහොතකට කලිනි. ඉස්තෝප්පුවේ වේවැල් පුටුවක ඈදී ගත් ඔහු ඇද සිටි ජාතික ඇඳුමේ ඉදිරිපස බොත්තම් දෙක විවර කර කටින් පපු පෙදෙසට පිඹ ගත්තේ ඇඟ පිච්චීගෙන ආ දාහය නිසාය. සීතකළ පළතුරු යුෂ බීම වීදුරුවක් රැගෙන ආ කුමාරි, පියරත්න මහතා සමඟින් කතාවට වැටුනාය. 

“මිස්ටර් පියරත්නට කියන්න කිව්වා හෙට උදේට අර බඳුන බලන්න යන්න ලෑස්තිවෙන්න කියලා. අද එයාට නතරකරන්න බැරි ලෙක්චර් එකක් තියෙනවා. මේ දවස්වල ළමයින්ට විභාගෙත් ළඟයිනේ.”

“ගුරුවරු වශයෙන් කරන්න ඕනේ දරුවන්ට නියමිත විදිහට අධ්‍යාපනේ දෙන එක. දරුවන්ගේ අනාගතේ එක්ක සෙල්ලම් කරන්න හොඳ නෑ කුමාරි නෝනා.”

“මම මේක මිස්ටර් පියරත්නට කියනවාද කියලා හිත හිත තමයි හිටියේ.”

“ඇයි කුමාරි නෝනා මොකක්ද ප්‍රශ්නේ?”

“මගේ හිතට හරි නෑ මේ බඳුන හොයන්න යනවාට.”

“මට නෝනා කියන්නේ මොකක්ද කියලා තේරෙන්නේ නෑ.”

“මේකේ තියෙන ශාපේ නිසා දැනට කීදෙනෙක් පරලෝකේ ගියාද. තව ඉස්සරාහට ඔය ශාපේ කී දෙනෙක්ට බලපායිද කවුද දන්නේ. විහින් මැරෙන්න කාටද ඕනේ.”

“නාරද මහත්තයා කරුණු කාරණා දන්න මිනිහෙක් නිසා නිකන් විපත්තියේ වැටෙන්නේ නැහැ. කුමාරි නෝනා බය නැතිව ඉන්න.”

“අපිට නොපෙනෙන බලවේග එක්ක කරන කටයුතු හරි පරිස්සමෙන් කරන්න වෙන්නේ. අනික ශාපේ කතාව පොලීසියේ අය පිළිගනීවිද?”

“පිළිගන්න නොගන්න එක එයාලගේ වැඩක් අපිට තියෙන්නේ එක එයාලට පැහැදිලිකර දෙන්නනේ.”

“ඔයාලා ඔය වාර්තාව දුන්නානේ. දැන් කවුරු මළත් ශාපේ මැදට පනින්නේ නැතිව පැත්තකට වෙලා හිටියාම හරිනේ.”

“ඔහෙම පැත්තකට වෙලා නාරද මහත්තයා ඉදිය කියලා මම නම් හිතන්නේ නැහැ කුමාරි නෝනා . අනික අපිට පුලුවන්ද අහිංසක මිනිස්සු මැරෙනකං බලාගෙන ඉන්න?”

“ඒත් මිස්ටර් පියරත්න මට හරිම බයයි. මම කැමතියි ඔයාලා දැන්වත් ඔය වැඩෙන් අහක්වෙනවා නම්.”

ඇය දෑසට ඉනූ කඳුළු කම්මුල් දිගේ නිදහසේ ගලා යන්න හරිමින් කීවාය.

“කුමාරි නෝනාගේ බයත් සාධාරණයිනේ, හොඳයි මම නාරද මහත්තයාට නෝනා කී වගක් නොකියා කියලා බලන්නම්.”  

එසේ කී ඔහු බී අහවර කළ හිස් වීදුරුව කනප්පුව උඩින් තබා කුමාරි පිළියෙළ කර තිබූ ඉස්තෝප්පු කාමරයට නැඟිට ගියේය. සවස පහට පමණ දේශනය අවසන් කර නාරද නිවසට පැමිණියේ පියරත්න සමඟින් කතාකරගතයුතු කරුණක් සිතේ රුවාගෙනය. ඇඳුම් උනා සැහැල්ලු ඇඳුමකින් සැරසී ඉස්තෝප්පුවේ හිඳගත් ඔහු කතාවට මුල පිරීය.

“මිස්ටර් පියරත්න දැන් අපිට කරන්න තියෙන්නේ ඔය ගිලුණු නැව කොහේ ඉඳලා ආපූ එකක්දැයි හොයන්නයි.”

“මට හිතෙන්නේ නාරද මහත්තයා ඔයාගේ යුතුකම දැන් ඉෂ්ට කරලා ඉවරයි. ඔය ශාපේ ගැන අදාල බලධාරින්ට දන්වලා අහකට වෙන එක නේද හොඳ?”

“මට පේන්නේ මිස්ටර් පියරත්නත් එක්කෝ කුමාරිගේ බය කිරීමට අහුවෙලා හරි නැත්නම් එයාගේ පැත්තට හැරිලා වගේ.” 

“නැහැ එහෙම එකක් නැහැ. ඇත්තටම ඔය බඳුනේ ශාපයක් හරි අත්භූත බලපෑමක් හරි තියේනම් ඇයි අපි ඒකට බිලිවෙන්න යන්නේ.”

“ඒත් මිස්ටර් පියරත්න එහෙම කියලා අපිට පුලුවන්ද අර පියසෝම, උපනන්ද, ගුණසිරි, ස්ටැන්ලි වාගේ අහිංසකයෝ ඒ සාපේට බිලිවෙන්න ඉඩ ඇරලා බලාගෙන ඉන්ට? මටනම් එහෙම ඉන්ටත්  බැහැ මම ඒවාගේ වැඩ කරන්නෙත් නෑ.”

ඔහු කෝපයෙන් රතුවගිය මුහුණ කුමාරි දෙසට හරවා කීවේය.

“එහෙම නම් අපි ඔය විත්තිය පොලීසියට ඒත්තුගන්වමු.”

“ඔය මිනිස්සු ඒක නොපිළිගත්තොත්? ඔය බඳුනේ තියෙන ශාපය නැති කරන්න පුලුවන් නම්.”

“මමත් ඒක කල්පනා කළා මිස්ටර් පියරත්න. මට හිතෙන්නේ ඔය බඳුන අනෙක් තුන්දෙනා එක්ක ඒක තිබුණු සෙහොන් ගැබේ තියන්න ඕනේ කියලයි.”

“බඳුන් හතර තියෙන්නේ කැනෝපික් චෙස්ට් එකක් ඇතුලේ නේද?”

“හොරස්ගේ පුත්තු හතරදෙනා තැම්පත් කරලා තියෙන්නේ කැනොපික් චෙස්ට් එකක් ඇතුලේ. එහෙනම් මේක විතරක් ලංකාවට එන්න පුලුවන් කමක් නැහැ. සමහර විට මේ සාපේ බලපාන හේතුව වෙන්නේ මේ හතර දෙනාගේ වෙන්වීම වෙන්නත් පුලුවන් නේද?”

“එහෙනම් මේ අනෙක් පුත්තු තුන්දෙනයි චෙස්ට් එකයි ඇත්තේ පියසෝම හොයාගත්තු ගිලුණු නැවේ.”

“එහෙනම් මේ ගිලුණු නැව හොයන්න කිමිඳුම්කාරයන් දාන්න වෙයි.”

“එහෙම කිමිඳුම්කාරයන් දාන වැඩෙන් අපේ ආකියෝලජිකල් ඩිපාට්මන්ට් එකට විශේෂ වාසියකුත් වෙනවානේ.”

“ඒ මොකක්ද?”

“ඇයි ගිලුණු නැවෙන් ලැබෙන පුරාවස්තු.”

“අපිට ඒ ගමන්ම නැවේ නම හොයාගන්න පුලුවන් උනොත්?”

“ඒ මොකටද නාරද?”

“නම හොයාගත්තොත් නැව පිටත්වුනු වරාය. ඊළඟට යන්න තිබුනු වරාය. ඒකේ ගෙනිච්ච බඩු භාණ්ඩ

මොනවාද කියලා පැරණි වාර්තා වලින් හොයාගන්න පුලුවනි.”

“එහෙම නම් ඒ නැවේ නම මොකටද කිමිඳිලා හොයන්නේ ලංකාව ළගින් ගිහිල්ලා අතුරුදහන් වෙලා තියෙන නැව් ගැන පරණ රෙකෝඩ්ස් වලින් හොයාගන්න බැරිද?”

“ලෝකේ නැගෙනහිර පැත්තට හරි බටහිර පැත්තට හරි නැව් ගමන්කරන පෙරදිග අපරදිග නාවික ගමන් මාර්ගය වැටිලා තියෙන්නේ ලංකාවට පහළින් තමයි. ලංකාව පසු කරගෙන ගිහිල්ලා වෙන රටකදි අනතුරකට මුහුණ පාන්න සිදුවුනු නැව් කොච්චර ඇතිද? අතුරුදහන් වෙලා තියෙන නැව්වල නම් රෙකෝඩ්ස්වලින් එහෙම හොයන්න බැහැ.”

“ඒකනම් ඇත්ත නාරද මහත්තයෝ. ඔය රුවල් නැව් කුණාටුවලට අහුවෙලා තමන් ගිය මාර්ගයෙන් වෙනත් රටවල්වලට ගසාගෙන ගිහිල්ලා තියෙනවා. මතකද කිස්ටෝපර් කොලොම්බස්, ෆර්ඩිනන්ඩ් මැගලන් වගේ දේශගවේශකයන්ගේ රුවල් නැව් කුණාටුවලට අහුවෙලා තමයි වෙනින් රටවල් හොයාගත්තේ.”

“කොහොමද ගිලුණු නැවේ නමක් හොයාගන්නේ? දැනටමත් ඔය නැවේ කොටස් දිරාපත්වෙලා ඇති.”



“නැවක ඉස්සරහා ඇනිය ළඟ තියෙනවා තරමක් ලොකු සීනුවක්. මීදුම ඝන සැරේට තියෙන අවස්ථාවලදී පිටි පස්සේ ඉදන් නැව පදවන අයට ඉස්සරා පෙනෙන්නේ නැහැ. ඒ නිසා ඉදිරියෙන් තියෙන මාර්ගය සුරක්ෂිතද කියලා කියන්න නැවියන් යොදවලා තිබ්බා. එයලා මේ සීනුවෙන් මීදුමේ යාත්‍රා කරන නැව් වලට සංඥාවල් නිකුත් කරන්න, ඒ කියන්නේ Sound Signal  වලට භාවිතා කෙරුවා.”

“සීනුවකින් කොහොමද නාරද නැවේ නම හොයාගන්නේ?”

“සැම සීනුවකම නැවේ මුල් නම කොටලා තියෙනවා දැනට මේ සීනුවෙන් වැඩක් නැතිවුණත් සම්ප්‍රදායක් විදිහට සීනුවක් අදටත් නැව්වල එල්ලලා තියෙනවා.”

“මටත් මතකයි ඔය වාගේ නම කොටපු සීනුවක් ගාල්ල වරාය ළඟ ගිලුණු නැවකින් ගොඩට ගෙනාවා.” 

“ඔව් ඒ එක්දාස් නමසිය අනුතුනේදි බටහිර ඔස්ටේ්‍රලියානු මුහුදු කෞතුකාගාරයෙන් (Western Australian Maritime museum) ඇවිල්ලා කරපු ගවේෂණයකින් ගාලු වරාය ඇතුලේ එක්දාස් හයසිය හැටඑකේ ගිලුණු හර්කියුලීස් නැව සොයාගත්තා. එකේ තිබිලා තමයි ලෝකඩ සීනුවක් හොයාගත්තේ. ඒ සීනුවේ AMOR VINCIT OMNIA ANNO 1625 (love conquers all, year 1625)   කොටලා තියෙනවා.”

 Bell of Hercules 1661 


“හරි දැන් නැවේ නම හොයාගත්තා කියමුකෝ ඊට පස්සේ?”

“අපිට පුලුවනි ඒක කොහේ ඉදලා කොහේටද ගිය එකක්ද, ගෙනිච්ච බඩු මොනවාද කියලා දැනගන්න. ඒකෙන්ම අපිට ඉතිහාසේ එක් කාල පරිච්ඡෙදයක් අනාවරණය කරගන්න පුලුවන් වෙනවානේ.”

“කවුද දන්නේ ඔය මුහුදු කොල්ලකාරයින්ගේ නායක ජැක් ස්පැරෝස්ගේ නැවද කියලා.”

“එයා පෙරදිග පැත්තට ඒ කියන්නේ ආසියාව පැත්තට යාත්‍රා කරපු බවක් නම් ඉතිහාසේ ලියවිලා නැහැ. ජැක් ස්පැරෝස් ඉදලා තියෙන්නේ කැරබියන් දුපත් පැත්තේ.”

“දැන් ඔයාලා ඔය කැනොපික් චෙස්ට් එකත් එක්ක අනෙක් බඳුන් තුනත් හොයාගත්තා කියමුකෝ එතකොට මේ ශාපේ නැතිවෙයිද? හොයාගන්න බැරිවුනොත් ඔය බඳුනට මොකක්ද කරන්නේ?”

“අනේ කුමාරි ඇයි ඔයා ඔය බඳුනට ඔය තරම් බය?”

“බය තමයි. දැක්කේ නැද්ද ටුටන්කාමුන් සොහොන් ගැබට ඇතුල්වුනු අයට වෙච්චදේ. මම ඒ දේ ඔයාටවත් තව කෙනෙකුටවත් වෙනවාට කැමති නැහැ.”

“නාරද පියරත්න දෙස බැරෑරුම් බැල්මක් හෙලීය.” 

“කුමාරි නෝනාගේ කතාව ඇත්ත තමයි. ඔය බඳුන තියාගන්න වෙන විදිහක් බලන්න වෙනවා නේද?”

“එහෙම නම් එක ආපහු තිබුනු තැනටම යවන්න වෙනවා.”

“කොහේටද? ඊජිප්තුවටද?”

“ඊජිප්තුවට නැත්නම් ආපහු මුහුදට.”


     පසුදින උදේ දහයට පමණ බඳුන පරික්ෂා කිරීම සදහා අපරාද විමර්ශන කොට්ඨාසයේ අධිකාරි මනෝජ් හමුවීමට නාරද සමඟින් පියරත්න මහතා ගිය ගමනට කුමාරිත් එක්වීය.

“ආ ප්‍රොපෙසර් නාරද ආපූ එක හොඳයි, තව ටිකකින් අපේ පොලිස්පතිතුමා මේ බඳුන බලන්න එන්න පුලුවනි. එතුමා ඔයාගේ වාර්තාව කියවලා හමුවෙන්නත් අවශ්‍යයි කියලාත් තිබුනා.”

“ඒක හොඳයි මටත් එතුමාව හමුවෙන්න අවශ්‍යය වෙලයි තිබුනේ.”

“ප්‍රොපෙසර් මේ මහත්තයා කවුද කියලා කිව්වේ නැහැනේ.”

“මට අමතකවුණා මේ ඉන්නේ පියරත්න මහත්තයා, ගාලු පුරාවිද්‍යා හා සංස්කෘතික උරුමයන් සුරැකිමේ සංවිධානයේ සභාපති වගේම හිටපු විදුහල්පති කෙනෙක්. මේ බඳුන මුලින්ම හොයාගත් කෙනා මට හොයාගන්න උදව් උපකාර කළේ මේ මහත්තයා තමයි.”

“අඳුනගන්න ලැබුනාට සතුටුයි. මම දැනන් හිටියේ නෑනේ ප්‍රොපෙසර් නාරදට හොඳ සහායකයෙක් මේ වැඩේට ලැබිලා තිබුනා කියලා.”

“දැන් අර මංකොල්ල කාපූ බඩු ලැබුනාද?”

“නැහැ. මේ කණ්ඩායමේ දැනට ඉතුරුවෙලා ඉන්නේ එක්කෙනයි. මිනිහත් අතුරුදහන් වෙලා ඉන්නේ . අපි විශ්වාස කරනවා මිනිහා ජීවතුන් අතර ඉදිවි කියලා.”

“එතකොට අනිත් ඔක්කෝම මැරිලාද?”

“ඔව් ප්‍රොපෙසර්ගේ ශාපේ කතාව නම් දැන් මටත් හරියි කියලා හිතෙනවා. මේ කණ්ඩායමේ මංජු කියන හාදයා තමයි ඔය බඳුන තියාගෙන තියෙන්නේ. මිනිහාගේ අතින් තමයි රංග නිශාන්තයි චුට්ටා නොහොත් ගයාන් ප්‍රේමලාල්වයි මරලා තියෙන්නේ. තවම අපිට චුට්ටාගේ බොඩි එක ගොඩ ගන්න බැරිවුනා. මංජුයි කපිල කියන අනිත් හාදයයි තමයි අපේ වෙඩි ප්‍රහාරයෙන් මැරුනේ.” 

“ඒ කියන්නේ හොරු හතරදෙනෙක්ම මැරුනා. අයි ජි පි එන්නත් පුලුවනි, ඊට කලියෙන් මේ බඳුන පරික්ෂා කරන්න ගියොත් හොඳයි වාගේ.”

“එහෙනම් ඔයාලා ගිහිල්ලා පරික්ෂාකරන්න. එස් අයි කරුණාපාල මේ මහත්තුරු එක්කගෙන ගිහිල්ලා අර බඳුන පෙන්නලා එයාලට අවශ්‍යය කරන කටයුතු කරගන්න උදව් කරන්න.”

“එහෙනම් යමු.”


     එස් අයි කරුණාපාල ඔවුන්ව එහිවූ විශේෂිත ඇතුල් කාමරයක් වෙත රැගෙන ගියේය. කාමරයේ අගුල්ලා තිබුනු දොරහැර ඇතුල්වුනු ඔවුනට මේසයක් මත තැබූ ලී පෙට්ටියක් දකින්නට ලැබිණ. කරුණාපාල එම පෙට්ටිය විවර කළ අතර නාරද තම කලිසම් සාක්කුවෙන් ගත් තුනි රබර් අත්වැසුම් ජෝඩුව දෑතට පලදාගෙන ලෑස්තිවිය. සීරුවෙන් බඳුන දෑතට ගත් නාරද එය මේසය මත හිටවා තබා එහි ඛාදනයවූ පියන සහිත මුහුණ දෙස මඳක් බලා සිටියේය. එහිවූ අක්ෂර ඔහුගේ සියුම් නිරික්ෂණයට අසුවන්නට විනි. නාරද එම බඳුනේ දිග පළල ආදිය හා ඉතිරිව තිබෙන අක්ෂර විස්තර කරද්දී පියරත්න මහතා ඒවා පොතක ඇද සටහන් කරගත්තේය. මෙසේ ඔවුනගේ පරික්ෂණ කටයුතු කෙරීගෙන යද්දී එස් එස් පි මනෝජ් සමඟින් පොලිස්පති ලක්ෂ්මන් අතුකෝරාල කාමරයට ඇතුල් විය. නාරදගේ කටයුතුවලට උදව් කරමින් හුන් කරුණාපාල සෘජුව සිටගනිමින් පොලිස්පතිතුමාට ආචාරය දැක්විය. 

තම කරගෙන ආ වැඩය මඳකට නවතා පසෙකටවූ ඔවුන්ව මනෝජ් පොලිස්පතිතුමාට හඳුන්වාදුනි.

“සර් මේ ඉන්නේ ප්‍රොපෙසර් නාරද බණ්ඩාර. මේ එයාගේ නෝනා. එතකොට මේ ඉන්නේ ගාල්ලේ පුරාවිද්‍යා සංගමයේ සභාපතිතුමා.”

ඔවුන්ට සුහදශිලි සිනාවක් පෑ ඔහු අතට අතදී තම සුහදත්වය ප්‍රකාශ කළේය. 

“මම මේ තකහනියක්ම ආවේ ඔයාගේ වාර්තාව කියවලා මෙච්චර වටින බඳුන මොකක්ද කියලා බලන්නත් එක්කයි.”

ඉන් අනතුරුව ඔහු බඳුන තබා තිබූ කුඩා මේසය වටා වටයක් කැරකී එහි රූලක්ෂණ හොඳින් නිරීක්ෂණය කළේය.

“සර් බලන්න.” 

නාරද හා කුමාරි පසෙකට වී කියා සිටියෝය.

“නැහැ ඔයාලාගේ වැඩේ කරගෙන යන්න. මම පැත්තට වෙලා බලන්නම්.”

“අපේ වැඩ නම් දැන් ඉවරයි. අපිට හොඳ ක්ලීයර් පොටෝස් කිහිපයක් අරගන්න ඕනෙ එච්චරයි.”

“ඒ වැඩේ අපේ සි අයි ඩි පොටෝග්‍රැෆර්ලාට කියලා අරගෙන දෙන්නම්. වැඩේ ඉවර කරලා යන්න ඉස්සරවෙලා මාව හමුවෙලා යන්න.”

කී පොලිස්පතිතුමා කාමරයෙන් පිටත්ව ගියේය.

එස් එස් පී මනෝජ් නාරදගේ පරික්ෂණ කටයුතු අවසන් කළ පසුව ඔවුන්ව පොලිස්පතිතුමාගේ නිල කාමරය වෙත රැගෙන ගියේය. සුවපහසු අසුනක ප්‍රතාපවත් අයුරින් වාඩිවී සිටි ලක්ෂ්මන් අතුකෝරාල පොලිස්පතිතුමා නාරදලාට අසුන් ගන්නා ලෙස හස්තයෙන් පෙන්වීය. ඔහු අසළ තිබූ වැඩිය ප්‍රසිද්ධ නොවූ පුවත්පතක් රැගෙන නාරද වෙත දිගුකළේය.

“මේවා කොහොම පත්තර කාරයින්ට ඉව වැටෙනවාද දන්නේ නෑ. කොහොම වුනත් මේ බඳුනේ කතාවේ වැඩි විස්තරයක් මේ පත්තරකාරයෝ දන්නේ නැහැ. ඒත් මේ පත්තරේ බලලා අනෙක් පත්තරත් බඳුනේ විස්තර හොයන්න එයි.” 

“අපිට කරන්න තියෙන්නේ පත්තරවලින් ඔය විස්තර එළියට ඇදලා මිනිස්සු කලබල කරන්න කලියෙන් පුවත්පත් සාකච්ඡාවක් තියලා සත්‍ය කතාව එලිදරව් කරන එකයි.”

“එහෙම කරන්න ඕනේ මිස්ටර් පියරත්න. නමුත් මට දැනගන්න අවශ්‍යයි දැන් මේ ඔයාලා කියන ශාපයක් මේ බඳුනේ තියෙනවාද කියලා?”

“අපිට මේක විද්‍යාත්මකව නම් ඔප්පු කරන්න බැහැ. නමුත් දැනට වෙලා තියෙන මරණයන් දිහා බැලුවාම එහෙම ශාපයක් මේකේ ගැබ්වෙලා ඇතිය කියලා හිතන්න පුලුවන්.”

“අපිට ශාපයක් ගැන මහජනතාවට කියන්න බැහැ. එහෙම කිව්වොත් සමහර අවස්ථාවාදීන් මේ ශාපය උලුප්පලා පෙන්නලා ඒ අයගේ පටු අරමුණු වලට යොදාගන්න උත්සාහ කරන්න පුලුවන්. දන්නැද්ද සමහර විපක්ෂ කන්ඩායම් වල වැඩ එයාලා මේක රට කරවන ඇත්තන් ගේ වැඩ හින්දා ඇතිවෙච්චි ශාපයක් කියයි.” 

පොලිස්පති ලක්ෂ්මන් මද සිනහවක් පාමින් කීවේය.

“එහෙම නම් මේ බඳුනේ ශාපයක් ගැන මිනිස්සුන්ට හෙළි නොකර ඊජිප්තුවේ පාරාවන්ට අයත්ව තිබුනු පැරණි බඳුනක් මුහුදෙන් සොයාගත්තා විතරක් කියමු.”

නාරද තම අදහස පොලිස්පතිට පැවසීය. ඒ එක්කම මේසය මතවූ දුරකථනය නාදවන්ට වූයෙන් ලක්ෂ්මන් අතුකෝරාල ඇමතුමට පිළිතුරුදුනි. දුරකථනයේ අනෙක් කෙලවරෙන් අමතන්නා විශේෂ පුද්ගලයෙකු බවත් ඔහු අසන්නේ බඳුන ගැන බවත් නාරදට වැටහුනි. ඇමතුමෙන් පසුව යලිත් නාරද දෙස විශේෂ බැල්මක් හෙලීය.

“දැන් මට කතාකලේ ජාතික හෙළ උරුමයන් පිළිබඳ අමාත්‍යශයේ ලේකම්තුමා. එයා ප්‍රොපෙසර්ගේ රිපෝට් එක කියවලා විතරක් නෙමෙයි අර පත්තරේත් බලලා. සමහරවිට ඇමතිතුමාත් හෙට අනිද්දාට ප්‍රොපෙසර්ව මුණගැහෙන්න අවශ්‍යයි කියයි. කෝකටත් මම අපේ අමාත්‍යංශයටත් දන්වලා එහෙන් අවසර අරගෙනම පුවත්පත් සාකච්ඡාවක් තියන්න ලැස්තිකරන එක හොඳයි.”

“එහෙම සාකච්ඡාවක් තියෙනවා නම් මම මගේ උපරිම සහයෝගය දෙන්නම්.”

නාරද පොලිස්පතිතුමාගෙන් සමුගන්නා අතරතුරේදි පැවසීය.

පොලිස්පති ලක්ෂ්මන් අතුකෝරාල පැවසු අයුරින්ම එදින සවස් කාලයේදි ජාතික හෙළ උරුමයන් පිළිබඳ අමාත්‍යංශයේ ලේකම්ගෙන් නාරදට දුරකථන ඇමතුමක් ලැබීය.

“මම ජාතික හෙළ උරුමයන් පිළිබඳ අමාත්‍යංශයේ ලේකම් සේනක දිසානායක. හෙට ප්‍රොපෙසර්ට එන්න පුලුවන් නේද බත්තරමුල්ලේ තියෙන අපේ අමාත්‍යංශයට?”

“එන්න නම් පුලුවන්, ඒත් මොකටද කියලා කිව්වා නම්.”

“ප්‍රොපෙසර් දන්නවානේ පොලීසියෙන් හොයාගත්තු බඳුන ගැන. ඒ බඳුන ගැන ඔබතුමා ලිව්ව රිපෝට් එක අපේ ගොර්ඩන් සිල්වා ඇමතිතුමා බලලා, එතුමාට අවශ්‍යය වුනා ප්‍රොපෙසර්ව දැක බලාගෙන ඔය කියන බඳුන ගැන වැඩි විස්තර දැනගන්න.” 

“හොඳයි මම එන්නම්. මට කියන්න එන්න අවශ්‍යය වේලාව?”

“හෙට උදේවරුවේ නමයට විතර පුලුවන්නම් හොඳයි.”

“හොඳයි මම ඒ වේලාවට එන්නම්.”


“මොකටද දන්නේ නැහැ ඔයාට එන්නයි කියන්නේ? දන්නවානේ මිනිහාගේ හැටි. ඔයා පරිස්සම් වෙන්න.”

නාරදට ලේකම්තුමාගෙන් ලැබුනු දුරකථන ඇමතුම ගැන ඇසූ කුමාරි කීවේය. 

“මම දන්නවා කුමාරි. එයාගේ අමාත්‍යංශයේ යටතටනේ වැටෙන්නේ පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තුමේන්තුව. කුමාරි ඔයත් එනවද හෙට මේ ගමන යන්න.”   

“අපෝ ඔය ඇමතියා එක විදිහක එකෙක්. දන්නවානේ මිනිහා ගෑනුසොඬෙක් විත්තිය. ඒ නිසා මම ගෙදර ඉන්නම්. ඔයා පියරත්න මහත්තයා එක්ක යන්න.”

                                     මතුසම්බන්ධයි.......

Monday, June 7, 2021

හෝරස්ගේ දරුවා - විසි වන දිගහැරුම Son of Horus - 20


සිමෙන්ති පොළවෙන් නැගෙන සීතල පරයා ඉන් නිකුත්වෙන දැඬි මුත්‍රා දුගඳ නාසයට තදින් දැනෙන්නට වූයෙන් බිම වැතිර හුන් කපිල හිමිහිට හිස ඔසවා බැලීය. කිහිපදෙනෙක් තමාව බලහත්කාරයෙන් වෑන් රථයක දමාගෙන එහි බිම හොවා ඔවුනගේ දෙපාවලින් අනිමින් රැගෙන ආ හැටි ඔහුගේ මතකයට නැගුනි. අපරාධ විමර්ශන කොට්ඨාසයේ විශේෂ ඒකකයක් මගින් රැගෙන ආ බව නොදත් හෙතෙම සිතුවේ විරුද්ධ කණ්ඩායමක ගොඳුරක් වී ඇතිබවය. ආන්තරාවක රතු එළි කපිලගේ මනසේ රඟ දෙන්නට විය. දෑත් හා දෙපා බැඳ තිබුනායින් කිසිවක් කරගැන්මට නොහැකි වූ නමුත් හිස දෙපසට සොලවා දෑස් බැඳ තිබුනු කඩතුරාව බුරුල් කර ලෙහාගන්නට සමත්වුනි. දෑස් අඳුරට සකස්වනතෙක් කාලය ගත් ඔහු කාමරය මඳ අඳුරේ වුවද නිරීක්ෂණය කරන්නට පටන්ගත්තේය. එකඳු වාකවුළුවක් හෝ ජනේලයක් නොමැති කුඩා කාමරයක තමා රඳවා ඇතිබව හෙතෙම තේරුම් ගත්තේය. වෑන් රියේ ගැස්සීම් හා වලවල්වල වැටීමෙන් සිරුරේ මස්පිඬු තැලී නැගෙන විඩාවද එම කාමරයේ රජයන මරණීය නිහඬතාවයද නිසාවෙන් කපිලට නොදැනිම නින්ද ගියේය. එක්වරම යටිබඩ හරහා වැදුනු පා පහරින් කපිල අවදිවූයේ උගුරෙන් කෙඳිරියක් පිට කරමින්ය. උදර පෙදෙසින් නැගෙන වේදනාව විඳ දරාගන්නට මෙන් සිමෙන්ති පොළවේ වැතිර හුන් කපිල කිහිප සැරයක්ම හැකිළි දිග හැරුණි.

“නැගිටපිය මූසල වේස බල්ලා.” 

එකවරම කාමරයේ විදුලි එළි දැල්වුණාවෙන් අඳුරට හුරුව තිබූ කපිලගේ දෑස් යළිත් නිලංකාර වී ගියේය. යළිත් එළියට දෑස් සකස් වූ පසු තමන් දෙසට නැඹුරුව සිටිනා සුදු පැහැති අත්කොට බැනියමක් ඇද ඇති මැදිවියේ මඳක් තරබාරු මිනිසෙකු හා කෙසැඟි නමුත් ශක්තිමත් සිරුරක් හිමි තරුණයෙක් එහි ඉන්නා අයුරු දුටීය.

“නැගිටපං”  කී කෙසැඟි තරුණයා කපිලගේ බෙල්ලෙන් අල්ලා නැගිටුවාලීය. 

“බුදු සර් ගහන්න එපා. මේ කොහෙද මම ඉන්නේ? මොකටද සර් මාව මෙහෙට ගෙනාවේ?”

“ගෙනාවේ ඇයි කියලා තව ටිකකින් තේරෙයි, එතකන් ප්‍රශ්න අහන්නේ නැතිව කට වහගෙන හිටපන්.” 

මැදිවියේ මිනිහා කපිලට තර්ජනාත්මකට පවසා පසෙක තිබූ කබල් ලෑලී පුටුවක් තමා ළඟට ඇදගත්තේය. 

“ආ දැන් වාඩිවෙයන්.”


ඇණ මුරිච්චි සියල්ල බුරුල් වී තිබූ පුටුවේ ඔහු වාඩිගත් සැණින් කිරි කිරි හඬ නංවාලමින් පසෙකට ඇලවීගියේ කඩාවැටෙන්නට මෙනි. එම කාමරයේ කුඩා මේස කබලක් හා තවත් මෙවැනිම කඩාවැටෙන්නට ආසන්නවූ ලැලී පුටුවක් තිබෙනවා කපිලගේ දෑසට අසුවිය. තරබාරු මැදිවියේ මිනිහා තම තළෙළු පැහැ ගත් තෙල් බේරෙන මුහුණ කපිලගේ මුහුණට ළං කළ අතර ඔහුගේ බුලත් කහට බැඳුනු මුවින් තද මත්පැන් මිශ්‍ර දුගඳක් වහනය විය. කටේ කුණුගඳට කපිලගේ බඩදඟලා ඔක්කාර ගතියක් මතුව ආවේය.

“ආ වේසිගේ පුතෝ තෝ නේද රංගයාව මැරුවේ?”

කටින් විසුරුනු බුලත් කෙළ බිඳු කපිලගේ මුහුණ පුරා විසිරුණි. මුවින් වචනයක් පිට නොකළ ඔහු තමාගෙන් ප්‍රශ්න අසන්නා දෙස බලාගෙන සිටියේය.

“ඇයි බල්ලෝ කතාකරන්න තොගේ කට නැද්ද?” 

ක්ෂණිකයෙන් කම්මුල හරහා පතිතව ගිය අතුල් පහරෙන් හෙතෙම පැත්තකට ඇලවී ගියේ කබල් පුටුවෙන් කෙඳිරිලි හඬක් නංවාගෙනමය.

“මම දන්නේ නැහැ. මම මොකවත් දන්නේ නෑ.”

“ද න් නේ නෑ,  ආ...... . තෝ  දන්නේම නෑ? තොත්ත බබා දන්නේම නෑ. හිටපන් තෝ දන්න හැටි පෙන්නන්න” 

කියමින් කෙසෙඟ තරුණයා කපිල බැඳ දමා සිටි පුටුව සමඟින් බිම ඇද වැටෙන සේ පා පහරක් එල්ල කළේය. බිම වැටුනු කපිලගේ හිස සිමෙන්ති පොළවේ ගැටි බොල් හඬක් නැගීය. හිස පිටුපසින් නැග ආ තියුනු වේදනාව ඔහුගේ දෑස් කෙවිනි තුළින් කඳුළු බිඳු පිටකරන්නට සමත් විය. 

“නැගිටපන් යකෝ.”  කියමින් යළි පාපහරක් බඩ පෙදෙසට එල්ල කළේ නමුදු එය වැදුනේ ඉලඇට දෙසටය. වේදනාවෙන් දෑස් නිලංකාරවුනු කපිල කෙදිරි ගෑවේය.  

“කවුද යකෝ උඹලා? ඇයි මාව මෙහෙට ගෙනාවේ? මට යන්න දීපල්ලා.”

වේදනාවෙන් කෑගසා ඔහු මඳක් හති හැරියේය.

“මුගේ කටේ සැර. හිටපිය අපි කවුද කියලා පෙන්නන්න.” 

කෙසැඟි තරුණයා බිම වැතිරහුන් කපිලගේ කෙස්වැටියෙන් අල්ලා ඉහළට ඔසවද්දී ඔහු ඉබේම ඉහළට එසවී නැඟිට ආවේය. ඔහුගෙන් දිගින් දිගටම රංගගේ මරණය සම්බන්ධයෙන් ප්‍රශ්න කරන්නට වුනි. අසන ප්‍රශ්න වලට පිළිතුරු දීම ප්‍රතික්ෂේප කරමින් දඩබ්බර ගතියක් පලකළ ඔහුගෙන් පිලිතුරක් ගන්නට අසමත් විය. 

”උඹව කතාකරවන හැටි දන්නවා.” 

කපිලගේ ඔලුවෙන් අල්ලා ගත් කෙසැඟි තරුණයා හිස තදින් බිත්තියේ ඇන්නේය. මොළ කෑලී ගැලවීයන්නාක් මෙන් කපිලට දැනුණි. “අම්මා  හ්” කියා කෑගැසුවත් කටින් පිටවූයේ හීන් හඬක් පමණකි.  

“සොමේ අර ඇස්ලොන් බටේ අරන් වරෙන් මුව කතා කරවන්න. ගලවපිය ඔය ඇඳන් ඉන්න ගොමස්කඩ.”

දහඩියට ඇඟට ඇලී තිබූ දුහුවිල්ලෙන් අවපැහැ ගැන්වුනු කපිලගේ ඇඳුම් ඉරා පුර්ණ නිරුවත් කරවීය. කාමරයෙන් පිටතට ගිය සෝමේ නැමති මැදිවියේ තැනැත්තා බැටැන් පොලු වලට වඩා දිගින් යුතු වැලි පිරවූ පීවීසී බට දෙකක් රැගෙන පැමිණ කපිල දෙස රවා බැලීය.

“මුගේ අම්මාට. . . .          අපිට පව් පුරවන්න මෙතන එනවා.”

“ආ දැන් ඉතිං නිදාගනින්.” 

කී කෙසෑඟි මිනිහා කපිලව මේසය මතට මුණින් අතට හිටින සේ පෙරලා දැම්මේ තැලුනු මස් පිඬු තවත් වේදනාවෙන් රිදවාලමින්ය. සිඳුවන්නට යනදේ ඉවෙන් මෙන් තේරුම්ගත් කපිලගේ සිරුර බියෙන් වෙව්ලන්නට වීය. ප්ලාස්ටික් බටය නිරුවත් පිට දිගේ එහාමෙහා කළ සෝමේ නැමැත්තා තට්ටම් වලට සෙමින් තට්ටුවක් දැම්මේ ඔහුගේ සිරුර පුරා හී ගඬු නංවාලමින්ය. 

“දැන්වත් කියපං උඹ නේද රංගව මැරුවේ? ස්ටැන්ලිගේ ගෙදර කොල්ල කෑවේ?”

“බුදු සර් ගහන්න එපා මම දන්නේ නැහැ. මම මේ මොකවත් දන්නේ නෑ.” 

යළිත් ප්ලාස්ටික් බටය තට්ටම් හරහා දෙකකුල් දිගේ පහළට රැගෙනවිත් යටිපතුල් කිතිකවන්නාක් මෙන් ඇතිල්ලීය. ඊළඟට ලැබෙන පහර ගැන හා එහි ප්‍රබලත්වය ගැන පෙර දැනුවත් වී හුන් කපිල දෑස් තදින් පියාගත්තේ ඉන් නැගෙන වේදනාව විඳ දරාගැනීමටය. එස්ලොන් බටය ගුවනේ පාවී අවුත් දෙපතුල් හරහා වැදී ඉන් නැගුනු ප්‍රබල කම්පනය දෙකකුල් හරහා ඉහළ නැඟ මුළු සිරුරම සළිත කරවමින් හිස් මුදුණෙන් පිටවීගියේ හිස් කබල කැබලි සියයකට කැඬි ගියාක් මෙන් වී දෑස් නිලංකාර කරවමින්ය.

“බුදු අම්මෝ  හ් ..” 

“බුදු සර් ගහන්න එපෝ .  මම දන්නේ නැතෝ .”

දෙවන පහර වදින්න පෙර කපිල කෑගසා කීවේය.

ඔහු එක්වරම ආවේසවුවෙක් මෙන් අතේවූ පොල්ලෙන් හොඳින් සංග්‍රහකරන්නට පටන්ගත්තේ මේසයේ මුනින් වැටී හුන් කපිල කෙතරම් විලාප දුන්නත් ආයාචනා කළත් නෑසුනාසේය. ලැබෙන පහරක් පහරක් ගානේ ඇටකටු සිසාරා යන තියුණු වේදනාවෙන් සළිතව ගිය කපිල මුළු ගතේම දහිරිය ගෙන කෑ ගන්නට පටන් ගත්තේය. කොතරම් කෑ ගැසුවත් කනකට නොගෙන නොනවත්වා එල්ල කළ ප්‍රහාරය ඔහු නැවැත්වූයේ කපිලගේ සිහි විසඥවීමෙන් පසුවය. කපිලගේ කෑ ගැසීම නතරවූවත් සමඟම පහරදීමත් නතරකළ ඔහු ඌරෙකුමෙන් හති හැරියේය. ඉදිරියට නෙරා ආ උදරය තාලයක් නොමැතිව වේගයෙන් උස් පහත් වෙමින් වෙහෙස පහකරන්නට උත්සාහ කරන්නට විය.

“මුට සිහි නැතිවුනා වාගේ.” 

ඔහු තම අතේ තිබුනු වැලි පිරවූ ප්ලාස්ටික් බටය අනෙකාට දෙනගමන් කීය.

“ඕකා ටිකක් නිදා ගත්තාවේ. වැඩිය ගැහැව්වොත් මූ මැරෙයි. යමං මහන්සිය යන්නත් එක්ක ප්ලෙන්ටියක් බීලා එන්න.” 

ඔවුහු කපිලව මේසයෙන් බිමට ඇඳ දමා කාමරයෙන් පිටත්ව ගියහ.

අධික පිපාසයක් සමඟින් යළි සිහි ලැබගත් කපිල කෙදිරිලි හඬින් වතුර ඉල්ලීය. තොල් පටවල් පිපිරී ගලාගිය රුධිරයෙන් කටට දැනෙන්නාවූ ලුණූ රසයෙන් පිපාසය තවත් දැඬිව දැනෙන්නට වුනි. වම් ඇසට උඩින් වැදුනු පහරකින් එය ඉදිමී ඇසෙන් අඬක් පමණ වැසී ගොසින්ය. මුළු සිරුරම වණයක් මෙන් ඇඳුම්කන්නට පටන්ගෙන ඇත. තවදුරටත් කතා නොකර සිටීමෙන් පලක් නොවන බවත්, තවත් මෙසේ පහරකෑමට නොහැකි බවත් කපිල වටහාගත්තේ දෙවන වරටද කෙසැඟි තරුණයා පොල්ලත් අතැතිව පැමිණි පසුවය. 

“ආ උඹ නැගිට්ටාද?”

“වා... තු...ර,  වා....තුර ටිකක් දෙන්න.”

“ඇයි උඹට මහන්සිද? ආ ටිකක් බීපං. උඹ කෑවේ ටිකයි. තව කන්න තියෙනවා.”

අතට ගත් වතුර බෝතලයෙන් ටිකක් බිම වැතිර සිටි කපිලගේ හිසට වත් කළේය. හිසේවූ කුණු දුවිලි සෝදාගෙන පහලට ගලා ගිය දහඩිය මිශ්‍ර ජලය මුවට ගන්නට දිව එළියට දමමින් ඔහු යම් තරමකට තොලකට තෙමා ගත්තේය. 

මැදිවියේ මිනිසා කාමරයට ඇතුල්වූයේ ලා නිල් පැහැති නයිලෝන් කඹයක් රැගෙනය.

“මේක ගෙනාවේ උඹව එල්ලන්න. දැන්වත් කියපං අඬු කඩාගන්නේ නැතිව තෝ නේද රංගයාව මැරුවේ?” 

“බුදු සර් මම නෙමෙයි, රංගව මැරුවේ මංජුයි.”

පිට හරහා වැදුනු බට පහරින් කැරකී විසිවුනු කපිල වේදනාවෙන් මිරිකෙමින් කෑගැසීය.

“ඔය කියන්නේ. ඇයි බල්ලෝ තෝට ඕක ඉස්සෙල්ලා කියන්නනේ තිබුනේ අපිව මහන්සි කරන්නේ නැතිව.” 

සෝමේ යලිත් තවත් පහරක් දුන්නේ එසේ කියමිනි. 

“ගහන්න එපා සර්, ගහන්න එපා. තව ගුටි කන්න බෑ, මාව මැරෙයි. මේ ඔක්කෝම කළේ මංජුයි.  ස්ටැන්ලිව මැරුවෙත් ඌ තමයි.”

රංගගේ මෙන්ම ස්ටැන්ලි වික්‍රමපාලගේ මරණයත්, කොල්ලකෑ මුදල් හා බඩු භාණ්ඩ වලට සිඳුකළදේ හෙතෙම නිලධාරින්ට වැමෑරුවේ ඉන් අනතුරුවය. 




     කුමාරි හා පියරත්න මහතා එක්ව සකස්කළ විශේෂ වාර්තාව රැගෙන මහාචාර්ය නාරද අපරාධ විමර්ශන කොට්ඨාසය වෙත පියමැන්නේ පොලිස් අධිකාරි මනෝජ් වෙත එය ලබාදීමටය. 

“ආ ප්‍රොපෙසර් නාරද, මම දැන් මේ මතක් කළා විතරයි.”

“ඇයි මිස්ටර් මනෝජ් ? වාර්තාව හදලා ඉවරද කියලා අහන්නද?”

“ඒකත් එක කාරණාවක් තමයි.”

“මම දැන් අරගෙනයි ආවේ.”

“ඒක හොඳයි, මොකද දැන් අපිට මේ වාර්තාව අවශ්‍යය වෙන වේලාව.”

“එතකොට අනිත් කාරණාව?.”

“අපි ස්ටැන්ලිගේ මර්ඩර් එකට අවශ්‍යය කරන පුද්ගලයෙක් අත්අඩංගුවට ගත්තා. දැනට මේ මිනිහාගෙන් ගත්තු කටඋත්තර අනුව මම කරපු නිගමනේ හරි.”

“ඒ කියන්නේ?”

“මේ කල්ලිය අලුතෙන් ෆෝම් වෙච්චි කණ්ඩායමක්. ඒ නිසයි අපිට කල්ගත වුණේ මේ ගොල්ලන්ව අයිඩෙන්ටිෆයි කරගන්න. මේ කණ්ඩායම ලීඩ් කරපු එක්කෙනයි තවත් හාදයෙකුයි මේ කල්ලියේම එකෙක් මරලා. ඒකා තමයි ස්ටැන්ලිගේ ගෙදර කොල්ලකන්න ප්ලෑන් කරපු මොළකාරයා.”

“එතකොට මේ කල්ලියේ ඇතුලේ අයම එකාට එකා මිනී මරාගෙන තියෙනවා?”

“ඔව්, සල්ලි බෙදාගන්න.” 

නාරදගේ මුහුණට බැරෑරුම් පෙනුමක් අරගත්තේ ඒ කතාව ඇසු කල්හිය. ඔහු මඳක් තම අතේ තිබූ වාර්තාව දෙස බලා හුන්නේය. 

“එහෙනම් අපි අනුමාන කළාත් හරි. අද්භූත යමක් මේ බඳුනේ තියෙනවා.”  

“මොකද්ද පොප්‍රෙසර් මේ කියන්නේ?”

“ශාපයක්.”

“සාපයක්?”

“ඔව් ශාපයක්, පාරාවෝ ශාපයක්. මම මේ ගැන විස්තර කරනවාට වඩා හොඳයි ඔයාම මගේ මේ වාර්තාව කියවලා බැලුවොත්. අපහැදිලි තැනක් තිබුනොත් මගෙන් අහන්න. මම හිතන්නේ නැහැ ඔයාට මේ වාර්තාවේ අපහැදිලි තැන් ඇතෙයි කියලා.”

“හොඳයි මම ඒක බලන්නම්.”

මනෝජ් වාර්තාව අතට ගන්නා ගමන් කීවේය.

“දැන් ඔය බඳුන ඔයාලා හොයාගත්තාද? එක විනාශකරලා නැහැ නේද?”

“තවම නැහැ. මේක තියෙන තැන අපි දන්නවා ඒත් ඒක ගන්න ගිහිල්ලා පොලීසියට අවශ්‍යය කරන පුද්ගලයාට පැනලා යන්න දෙන්න බැහැ. මිනිහා අපේ දැළට වැටෙනකං පොඩ්ඩක් බලාගෙන ඉන්න වෙනවා.”

“බඳුන ඔයාලා හොයා ගත්තු ගමන් මටත් දන්වන්න. මටත් මේක ටිකක් පරික්ෂාකරලා බලන්න ඕනේ.” 

“හොඳයි, අපි ප්‍රොපෙසර්ට කියන්නම්.”

පොලිස් අපරාධ විමර්ශන කොට්ඨාසයෙන් ඉවතට පැමිණි නාරද දුරකථනයෙන් කුමාරිට මෙන්ම පියරත්න මහත්තයාටත් ඔවුන්ගේ අනුමානය හරි බවත් පොලීසියෙන් බඳුන තිබෙන දිශාව සොයාගෙන ඇති බවත් සැලකර සිටියේය.


    දින කිහිපයක් ගෙවී ගියේ කපිලව අතුරුදහන් කරවීම සියල්ලන්ටම අමතක කරවාලමින්ය. එම දින කිහිපය නිවසින් බැහැරව ආරක්ෂිතව කල්ගත කළ මංජු සැමදා අරක්කුවල පිහිටෙන් නිදි සුව ලැබුවේය. ඇතැම් දිනවල පෙනෙන විකාරරූපි ස්වප්නවලින් බියට පත්ව දහඬියෙන් පෙගී අවදිවන මංජු යළිත් නින්දට වැටෙන්නේ අමු අරක්කු උගුරු කිහිපයක් බෝතලයෙන් කටට හලාගත් පසුවය. කපිලගේ ඉස්සීම ආණ්ඩු පක්ෂයේ වැඩක් නිසා එය තම ජීවිතයට තර්ජනයක් නොමැති බව සලකා යළි නිවෙස වෙත ආවේය. නිවසට ආ දින සිටම පිලිකන්න දෙසින් ඇසෙන මූසළ බළල් කෑ ගැසීම් නිසාවෙන් හරි හැටි නින්දක් වත් ලබාගන්නට නොහැකි වූයේය. වෙනදා සිටි සමීපතයින්වූ රංග චුට්ටා අද සඳහටම වෙන්වී ගොසින්ය. කපිල හා සුදු මහත්තයා අතුරුදහන්වී ඇත්තේය. මංජුට වෙනදා නොදැණුන පාළුවක් කාන්සියක් දැනුනේ නමුදු වෙනත් යහළුවන් ළංකරගෙන මදුවිත පිරීමට බියක්ද සිතේ ඇති විය. තනිවම අරක්කු බොතලයක් ළංකරගත් හෙතෙම පාළුව යන්නත් එක්කම හින්දි චිත්‍රපටයක් නැරඹීමට පටන් ගත්තේය. පිටුපස දොරට තට්ටු කරන හඬක් ඇසී දොර විවරකල බැලූ ඔහු දුටුවේ තම මිත්‍ර චුට්ටා අසුචි නාගෙන  දොර අභියස පිලිකන්නේ සිටගෙන සිටින අන්දමය. 



“මොකෝ බං මේ?”

“එනකොට ජරා වළකට වැටුණා බං. අනේ ළිඳ ළඟට ගිහින් වතුර පනිට්ටුවක් ඇඳලා දීහං හෝදගන්න.”

“ඇයි මේ තියෙන්නේ බාත්රූම් එක එකට පලයන්කෝ.”

“මේ මළ ජරාව එක්ක ඕකට යන්න බෑ. ළිඳට ගිහිල්ලා හෝද ගමු.”

චුට්ටා තම අයෝමය අඬුවක් වන් හස්තයෙන් මංජුගේ බාහුව අල්ලාගෙන එළියට ඇදගත්තේ බලහත්කාරයෙන් ළිඳට රැගෙන යාමට මෙන්ය. ඔහුගේ අතේ තැවරි තිබූ අසුචි තලියක් ඇඟිලිකරු අතරින් එළියට පැන්නේ මහා කුණු දුගඳක් නිකුත් කරවාලමින්ය. 

“චී ඔය මළජරාව මගේ ඇගෙත් ගෑවෙනවා, අහකට වෙලා පලයන්.”

“උඹට මාව මේ වළට දාන්න නම් හොඳයි ඇගේ ගෑවුනොත් නරකයි.”

මංජුට එකවරම චුට්ටාගේ මුහුණ දෙස බැලින. අසුචි ජරාව හිසේ සිට පහලට වැක්කෙරෙන ඔහුගේ උදරයේ වූ විශාල වණයක් තුළින් ඉහිඳ පණුවන් රොත්තක් නලියමින් එළියට අවුත් බිමට වැටෙන්නට පටන්ගත්තේය. යමක් කියන්නත් පෙර එකවරම පිටුපසින් කළුවරේ සිට මතුව ආ දෙදෙනෙක් ඔහුව වැසිකිලි වළට තල්ලුකර දැමීය. කරවටක් අපජලයේ ගිලුණූ මංජු වළෙන් ගොඩ ඒමට දඟලද්දි පිටු පසින් අවුත් වැසිකිලි වළට තල්ලු කළ රංග හා ස්ටැන්ලි හා එක්වූ චුට්ටා අසුචි ගොඩේ එරී ගොඩ ඒමට දඟලන මංජු දෙස දොඹ ගෙඩිමෙන් විශාල රතුවූ දෑසින් බලමින් වියරු හිනාවන් පාමින් සිටියෝය. ඉවසිය නොහෙන දුර්ගන්ධය දසත පැතිරෙන්නට විය. භිතියෙන් මුසපත්ව තව තවත් දැගලීමේදි මංජු අසුචි වලේ එරෙනු විනා ගොඩ ඒමක් කළ නොහැකිවුනි. කෑගැසීමට මුව විවර කරද්දී කටපුරා පිරුණු අසුචි නිසා හුස්ම හිරව ගොස් පතුලක් නොපෙනෙන කළුවර අගාදයකට මංජු තල්ලු වී ගියේය. 

හුස්ම හිරවුනු කලෙක මෙන් දෑතින්ම උගුර අල්ලන් අවදිවූ මංජුට එකවරම නිවස තුලින් බළලෙක්ගේ මූසළ ඈඩියාව ඇසෙන්නට වුනි. තදින් හතිලෑ හෙතෙම කළුවරෙම අතගා සොයාගත් සෝඩා බෝතලේ උගුරට දෙකට බී අවසන් කළේය. දහඩිය දමන්නට පටන් ගත් නිසා ඇඳ සිටි කමිසය ගලවා වීසික්කළ ඔහු දත්කූරු සපමින් කෑ ගසන බළලුන්ට සාප කළේය. ඒ එක්කම ඉදිරිපස දොරට තදින් තඩිබාන හඬින් ඔහුගේ කෝපය ඉහවහා ගියේය. දොරට තඩිබාන්නේ කවුදැයි නොවිමසාම එය විවර කළ මංජුට දෑස් නිලංකාරවන විදුලි පන්දම් එළියක් මුහුණටම එල්ලවිය.  

“කවුද යකෝ? ඔය හුත්. . .  අහකට අරගනින්.”

“තමුසෙද මංජු කියන්නේ?”

ගොරහැඩි හඬින් විදුලි පන්දම අල්ලා සිටි පුද්ගලයා ඇසීය. විදුලි පන්දම් එළියෙන් දෑසම නිලංකාරවීමෙන් ප්‍රශ්න කරන පුද්ගලයා හෝ එළියේ සිටින්නේ කවුරුන්දැයි හඳුනාගැනීමට නොහැකිවූවත් ඔහු ඒ සදහා අසාර්ථක උත්සාහයක් දැරීය. මංජු පිළිතුරුදීමට මඳක් ප්‍රමාද කළේ අනතුරක සේයාවක් තමන්ට දැනෙන්ට වූවායින්ය.

“ඇයි කතා නැත්තේ. තමුසේ නේද මංජු?”

වහා දොර වසා නිවස ඇතුලට පැනගන්නට කළ උත්සාහයේදි ඔහුට පෙර ඉක්මන්වූ එළියේ හුන් පුද්ගලයා විසින් මංජුගේ යටිබඩ හරහා දුන් පා පහරින් ඔහුගේ දෙකනින් ගිනිසැරයක් පිටවූවා සේ දැණින. යටිකය අල්ලාගෙන නැමුනු මංජුගේ පිට හරහාද පහරවල් කිහිපයක් එල්ලවුනි. බිම ඇදගෙන වැටුනු පසුවත් තවත් පහරවල් කිහිපයක්ම එල්ලවුනේ ඔහුව බෙලහින කර අවනත කරගැනීම පිනිසය. කෑගැසීමට කෙසේවෙතත් කෙදිරිගෑමටවත් ගතේ පණක් ඉතිරිව නොතිබූ මංජුගේ දෑත් විලංගුලා බිමදිගේ ඇඳගෙන ගොස් පාරේ අයිනකට වන්නට නවතා තිබුනු ජිප් රියේ නංවාගෙන ඔවුන් පිටත්ව ගියෝය. 

                                     මතුසම්බන්ධයි.......

Thursday, June 3, 2021

හෝරස්ගේ දරුවා - දහනම වන දිගහැරුම Son of Horus - 19

 


කතාබස් කරගත් ලෙසම පියරත්න දෙහිවල හන්දියෙන් බසයෙන් බසින විට උදෑසන අටට පමණ විය. ඒ වන විටත් දෙහිවල මංසන්ධියේ ගුවන් පාලම යටටවන්නට තම මොටර් රථය නවතාගෙන ඔහු එනතෙක් නාරද මඟ බලාගෙන සිටියේ වෛද්‍ය පාරේ වූ තම නිවෙසට කැදවාගෙන යාමටය. කුමාරි පියරත්න මහත්තයාව ඉතා සාදරයෙන් පිළිගත්තාය. උදෑසන ආහාරයෙන් පසු සාකච්ඡාවට ඔවුන් එක්වූහ.

“නාරද මහත්තයා කිව්ව හෝඩුවාව නොවෙන්න මම තාමත් ගාල්ල පීර පීර මේ බඳුන හොයාගත්තු අයව හොයනවා.”

“ඒ හෝඩුවාව දුන්නේ කුමාරි තමයි.”

“නාරද කුමාරි දෙස කෘතඥතා බැල්මක් හෙලමින් පැවසීය.”

“මේ පියසෝම මම හොඳට දන්නා අඳුණන කෙනෙක්නේ. මිනිහා හොඳ පිහිනුම්කාරයා. ගෙදර පොඩි රණ්ඩුවක් ගිය වේලාවේදි පියසෝමගේම මස්සිනා තමයි එයාව මැරුවේ. මේ බලන්න මුලින්ම පියසෝම ඊළඟට උපනන්ද ඊටපස්සේ ගුණසිරි අන්තිමට ස්ටැන්ලි. මේ හැමෝම මැරිලා තියෙන්නේ ස්වභාවික හේතුවකින් නෙමෙයි නේද?”

“මටත් ඔය ගැන සිහියට ආවේ කුමාරි කිව්වාට පස්සේ තමයි.”

“මට පේන්නේ නාරද මහත්තයෝ මේ බඳුනේ අද්භූත දෙයක් සැඟවිලා තියෙන්න පුලුවනි. මේ මැරුණු  හැමෝම ඔය අපි හොයන බඳුන හිමි කරගත්තු අයයි. එහෙම නම් ඊළඟට කවුද?”

“ස්ටැන්ලිගෙන් පස්සේ දැනට මේක තියෙන්නේ හොරු අතේනෙ. එහෙම නම් අපිට මේක ඇත්තක්ද කියලා බලන්න පුලුවනි ඔය හොරුන්ගෙන් කවුරු හරි මැරුණොත්. එහෙම උනොත් අපිට කියතැකි මේකේ අද්භූත බලයක් තියෙනවා කියලා.”

“ඇයි නාරද ඔයාට හිතෙන්නේ නැද්ද මේ බඳුනේ ශාපයක් තියෙනවා කියලා. හරියට පාරාවෝ ශාපය වගේ (Curse of Pharahos).”

“කුමාරි මේක ඒ විදිහටම සිද්ධ වෙන ශාපයක්ද කියලා කියන්න බැහැ.”

“මොකක්ද නාරද මහත්තයා ඔය කියන ශාපය?”

“මෙහෙමයි පියරත්න මහත්තයා, පාරාවොන්ගේ සොහොන් ගැබ්වල ඒගොල්ලන්ගේ මෘත ශරීර තැන්පත් කරද්දි විශාල වශයෙන් ඒ මියගිය රජතුමා හරි පුද්ගලයා හරි පාවිච්චි කළ භාණ්ඩ වලින් පුරවලා තියලා තියෙනවා. එහෙම කරලා තියෙන්නේ ඒ පුද්ගලයා මළවුන්ගේ ලෝකයෙන් පිටවෙලා යළිත් ආත්මයක් ලැබුනාම ඒවා පාවිච්චියට ගන්න. පියරත්න මහත්තයාට මතකද ටූටන්කාමුන් රජතුමාගේ සොහොන්ගැබේ තිබිලා හමුවුනු නිධන්කරලා තිබුන භාණ්ඩ?”



“ඔව්. මට මතකයි පත්තරවල ලියලා තිබුනා සමහර භාණ්ඩ රත්තරන් වලිනුත් හදලා තිබුනා කියලා.”

“ඉතිං මේවාගේ නිධන් කරලා තිබුනු වස්තුන් අරගන්න ආඳිකාලේ ඉදලාම සොර සතුරන්ගෙන් ආක්‍රමණ එල්ලවුනු නිසා පූජකයෝ මේ සොහොන් ආරක්ෂාකරගන්න ආරක්ෂාකාරී පියවරන් අරන් තිබුනා. ඒවායේ ඇතුළට ගිහිල්ලා ඒ මියගිය පාරාවන්ගේ නින්දට බාධාකරපු යම් කෙනෙක්වේද, ඔවුන්ට ශාප කරලා තිබ්බා.”

“ආ මෙන්න නාරද මේ පොතේ ("The Mummy's Curse: Mummymania in the English-speaking World", Jasmine Day) ඔය කියන ශාපය ගැන ලියවෙලා තියෙනවා.”

කුමාරි නාරදගේ පුස්තකාලයෙන් රැගෙන ආ තවත් පොතක් ගෙන නාරදගේ අතට පත්කළාය.

“මේ තියෙන්නේ එහෙම ලියැවුනු ශාපයක්. මේක නමයත් දහයක් අතර රාජවංශයේ ඇන්කාටිෆි රජතුමාගේ සොහොනේ ලියලා තියෙන්නේ.” 

“කවුරුන් හෝ පුද්ගලයෙක් මෙම මෘතශරීරයේ බහාලුමට (මිනිපෙට්ටියට) අයහපත් හෝ දුෂ්ටකමක් සිඳුකළානම් ඔහු ලබාදෙන කිසිඳු දෙයක් හේමන් නම් දෙවියා පිළිනොගනියි. එසේම ඔහුගේ උරුමක්කාරයන්ටත් උරුම වශයෙන්වත් නොලැබෙයි.”

( The tomb of Ankhtifi (9–10th dynasty) contains the warning: "any ruler who... shall do evil or wickedness to this coffin... may Hemen [a local deity] not accept any goods he offers, and may his heir not inherit". )

“මේ තවත් එහෙම ලියාපු ශාපයක් තියෙනවා. මේක තියෙන්නේ නවයත් දහයත් අතර රාජවංශයේ හිටපු  ක්හෙන්ටිකා ක්හේකී රජතුමාගේ සොහොන්ගැබේ.”

“මාගේ සුසානඝරයට ඇතුළු වී අපවිත්‍ර කරන සියල්ලන්ටම විනිශ්චයක් ඇත. එනම් ඔහුගේ අවසානයයි. මම පක්ෂියෙකුගේ ගෙළ කඩාදමන්නාක් මෙන් ඔහුගේ ගෙළ කඩාදමමි. මා විසින් ඔහුට බියද සන්ත්‍රාසයද ඇති කරවමි.”    

(The tomb of Khentika Ikhekhi (9–10th dynasty) contains an inscription: "As for all men who shall enter this my tomb... impure... there will be judgment... an end shall be made for him... I shall seize his neck like a bird... I shall cast the fear of myself into him".)

“එතකොට ඔය වාගේ ශාපයක් බලපාල නේද ටූටන්කාමුන් සොහොන් ගැබට ඇතුල්වුනු අයත් මැරුනේ?”

“ඒ සොහොන් ගැබේ සාපයක් ලියැවිලා තිබුනා කියලා සොයාගෙන නැහැ පියරත්න මහත්තයා. නමුත් මේ සොහොන සොයාගෙන එයට ඇතුළුවුනු අය ඉතා කෙටි කාලයකින්ම මියගියා කියලා පොත්වල ලියැවිලා තියෙනවා.”

“ආ මෙන්න නාරද මේ පොතේ ("Howard Carter and the Discovery of the Tomb of Tutankhamun", H. V. F. Winstone. )  තියෙන්නේ ඒ ටූටන්කාමුන් සොහොන් ගැබ සොයාගත්තු විස්තරයි.”

කුමාරි ලබාදුන් පොත අතට ගත් නාරද ටූටන්කාමුන් රජතුමාගේ සුසානඝරය සොයාගැනීමේ පරිච්ඡේදය පියරත්න මහතාට විස්තර කරන්නට විය.

“මේ පාරාවෝ සුසානඝරය පිහිටලා තියෙන්නේ රජවරුන්ගේ නිම්නයේ. (Vally of kings)   KV62 නමින් තමයි දැන් මේ සොහොන් ගැබ හඳුන්වන්නේ. හොවාඩ් කාටර් එක්දාස් නමසිය විසිදෙකේ නොවැම්බර් හතර වෙනිදා (1922 නොවැ.04) මේ සොහොන් ගැබට ඇතුලුවන පඩිපෙළක් සොයාගෙන තියේනවා. නොවැම්බර් විසිනමය තමයි එයාලා මේ සොහොන් ගැබ විවෘත කළේ. එහිදි තමයි මෙතෙක් මිසර පාරාවෝ සොහොන් ගැබ්වලින් සොයා නොගත්තු වටිනා දේවල් හමුවෙලා තියෙන්නේ. ඒවා සමහරක් අදටත් කයිරෝ කෞතුකාගාරයේ ආරක්ෂිතව තැන්පත් කරලා තියෙනවා. 




මුලින්ම මේ ටූටන්කාමුන් සොහොනේ ශාපය බලපාල මියගියේ කානවන් සාමිවරයා idñjrhd ^ Lord Carnarvon- 1923-04-25 & එයා අප්‍රේල් විසිපස්වෙනිදා 1923 දි මදුරු දෂ්ඨයක් විෂවීමෙන් මියගියා කියලයි කියන්නේ. ඊට පස්සේ ජෝර්ජ් ජේ ගවුල්ඩ් ^George Jay Gould I – 1923-05-16 &මැයි දාසය උණ රෝගයකින්. අලි කමාල් ෆාම් බේ කුමාරයා ( Prince Ali Kamel Fahmy Bey – 1923-.06-10 )ජූලි දහය මිය ගියේ එයාගේ බිරිඳ වෙඩි තියලා. කර්නල් හර්බට් (Colonel The Hon. Aubrey Herbert – 1923-09-26සැප්තැම්බර් විසිහය දත්ගලවන්න ගිහිල්ලා මැරුණා. කොටිපති වුල්ෆ් ජොයිල් (Woolf Joel – 1923-.09-17 අප්‍රිකාවේදි වෙඩි තියලා මැරුවේ නොවැම්බර් දාහහත් වෙනිදා. සර් ආචිබෝල්ඩ් ඩග්ලස් (Sir Archibald Douglas-Reid – 1924-01-15) ලෙඩවෙලා මැරුණා ජනවාරි පහලොව 1924 දි. සර් ලී ස්ටැක් (Sir Lee Stack -1924-09-19 ) වෙඩි තියලා මැරුවා ඒ අවුරුද්දේම නොවැම්බර් දහනවවෙනිදා.” 

”ඉතිං නාරද මහත්තයෝ ඔය සොහොන සොයාගත්තු හොවාඩ් කාටර් මැරුණේ නැද්ද?”

“එයාට ටිකක් කල් ජීවත්වෙන්න වාසනාව තිබුනා. (Howard Carter – 1939-03-02)

එයා මැරුණේ 1939 මාර්තු දෙවනිදා. මම මේ කිව්වේ ටික දෙනෙක්ගේ නම් විතරයි. මේ පාරාවෝ සෙහොන් ගැබ සොයාගන්න උදව් උපකාර කළ මුලින් එකට ඇතුලු වුණු තවත් අය විවිධ රෝගාබාද හදිසි අනතුරුවලින් අකාලයේ මියගියා.”

“එහෙමනම් ඔය කියන විදිහෙ ශාපයක් මේ බඳුනෙත් තියෙන බව මට හිතෙනවා. අපි මේක ඉක්මනටම හොයාගන්න ඕනේ තවත් කවුරු හරි මේකේ ශාපෙන් මැරෙන්න ඉස්සර වෙලා.”

“ඔයගොල්ලෝ පැත්තකට වෙලා හිටියොත් හොඳ බවයි මටනම් පේන්නේ.”

“ඇයි කුමාරි?”

“ඇයි කියන්නේ, ඔයාලා ඔය බඳුන අතට අරගෙන ඒකේ තියෙන ශාපෙට ලක්වෙන්න ඕනේ නැහැනේ. පොලීසිය අවශ්‍යය කාරනා කටයුතු කරගනියි. අපිට තියෙන්නේ එයාලට අවශ්‍යය වෙන තොරතුරු ටික දීලා බලන්න ඉන්න විතරයි.”

“ඔහොම ආත්මර්ථකාමි විදිහට හිතන්න එපා කුමාරි. ඒ බඳුනේ ශාපයට ලක්වෙන බව පෙන්නේ ඒක ළඟ තියාගත්තොත් විතරයි.”

“නාරද මහත්තයා කිව්වා නේද මේ වාගෙම තවත් බඳුන් තුනක් තියෙන විත්තිය? එහෙම නම් මේක ඒ අනිත් බඳුන් තුනෙන් වෙන් කෙරුනු නිසාද දන්නේ නැහැ.”

“එහෙම වෙන්නත් පුලුවනි.”

“පියසෝමට හමුවෙච්ච ගිලුණු නැවේ සමහර විට ඔය අනිත් බඳුන් තුනත් තියෙනවා වෙන්න පුලුවන්.” 

“ඒ ළමයා කිව්වා නේද ඒ නැව තියෙන ස්ථානය දන්නේ නැහැ කියලා?”

“ඔව්. නමුත් එයා මට කිව්වේ පියසෝම කීව ඉසව්ව රූමස්සල හරියේ වෙන්න ඕනේ කියලා තමයි. මට තියෙන අනික් ප්‍රශ්නේ තමයි නාරද මහත්තයෝ, මොකටද මේ වැඩකට නැති බඳුන් ලංකාවට අරගෙන ආවේ කියලයි?”

“ඇයි මතක නැද්ද පාරාවරුන්ගේ සොහොන් ගැබ් වල තිබ්බ වස්තුව මංකොල්ල කෑවා. ඉතිං කොල්ලකාපු වස්තුව එක්කෝ මේ හොරුන් තමන්ගේ රටවල් වලට අරගෙන ගියා හරි මේවා මංකොල්ලකාරයින්ගෙන් මිලදී ගත්තු අය තමන්ගේ රටවල් වලට අරගෙන ගියා වෙන්නත් පුළුවන්. එහෙම නිධන් වස්තුන් අරගෙන ගිය නැවක් මේ රූමස්සල හරියේ ගිලුණා වෙන්නත් පුළුවනි.”

“මම පොඩි කාලේදි අහලා තියෙනවා ගාල්ල හරියේ රත්තරං පුරවාපු නැවක් ගිලිලා තියෙනවා කියලා. ඔය කතාව පියසෝමත් මගෙන් ඇහැව්වා. මෙච්චර කාලයක් මම හිතන් හිටියේ මේ රත්තරන් නැවේ කතාව බොරුවක් වෙන්නැති කියලා. මම පියසෝමට කිව්වෙත් එහෙම නැවක් ආවනම් ඔය නැව කුඩා රාවණා මහා රාවණා ලයිට් හවුස් අතරෙ තියෙන ගල්පර වල හැපිලා ගිලෙන්න ඇතිය කියලයි.”


“අපේ සමුද්‍ර පුරාවිද්‍යා අංශයෙන් අහන්න ඕනේ ගාල්ල ප්‍රදේශයේ ගිලුණු නැව් වල විස්තර තියෙනවාද කියලා. මේ ගැන වැඩි විස්තර හොයලා බලන්න ඕනේ. ”

“ සමහරවිට මේ නැව ගිලුණෙත් ඔය කියන ශාපය බලපාලද දන්නේ නැහැ?”

“එහෙම වෙන්නත් පුලුවන් කුමාරි. ඒත් එකපාරටම මිනිස්සු ගොඩාක් මරාදාන්න ඔය බඳුනේ තියෙන අද්භූත බලවේගවලට පුලුවන්ද?”

“සාමාන්‍යයෙන් දැන් කාලේ වාගේ ඉස්සර නාවික ගමනාගමනය ඉක්මන් නෑ. රුවල් නැව් මාස ගණනාවක් තිස්සේ යාත්‍රාකරනවානේ, ඉතිං කවුද දන්නේ ඔය නැව ලංකාව හරියට එනකොට නැවේ හිටපු නාවිකයින්, මිනිස්සු ශාපයේ බලපෑමෙන් මැරුණාද කියලා.”

කුමාරි කීවාය.

“ඒහෙම හිතන්නත් පුළුවන්. නාරද මහත්තයෝ මට හිතෙනවා නැව කුණාටුවට අහුවෙනකොට ඒක හසුරවාගන්න හිටපු නැවියන් මදිවෙලා මුහුදුබත් වුණාද කියලත්.”

“ඔය ගිලුණු නැවෙන් තමයි ඒගැන හෝඩුවාවක් අරගන්න තියෙන්නේ.”

“නාරද මහත්තයෝ ඔය රූමස්සල හරියේ විශාල ගල් පරයන්, දියවැල් එහෙමත් තියෙනවා, පළපුරුදු කිමිඳුම්කාරයෙකුට ඇරෙන්න අපිට බැහැ ඔය වගේ තැන්වල කිමිඳෙන්න.”

“ඔන්න ඉතිං දැන් කිමිඳෙන්න ද හදන්නේ? මේ ඔය වාර්තාව පොලීසියට දීලා අපේ වැඩක් කරගනිමු.”

කුමාරිගේ නොමනාපය යළිත් වරක් ඇගේ මුවින් එළියට පැන්නාය. 

“කුමාරි ඔයා බයවෙන්න එපා. අපි කිමිදෙන්න දන්නෙත් නැහැ, ඒකට අවශ්‍යය විශේෂ උපකරණත් අපිට ඇත්තෙත් නැහැ. අනික මේ නැවේ ඔය කියන පුරා වස්තුන් තිබුනොත් ඒවා අපේ රටට කොපමණ වැදගත් වෙනවාද? මේවා ඔය ගිලුණු නැව් වල කෑලි ගලවලා විකුණන අයගේ අතට පත්වෙලා විශාල අපරාධයක් වෙන්න පුලුවනි.”

නාරද පුටුවෙන් නැගී සිටිමින් කීවේය. 

                                       


සැන්දෑ හිරු අවරට යන්නට ආසන්න වෙමින් ඇත. ප්‍රධාන පාරක් නොවුවත් කොළඹ රැකියාවලට ගොස් බස්රථවල තෙරපී හෙම්බත්ව ලහිලහියේ නිවෙස් වලට දිවයන මිනිස් පොදිය සවස් වෙද්දී ටික ටික අඩුවෙමින් පැවතිණි. දවස පුරා වෙහෙසීමෙන් ගතේවූ තෙහෙට්ටුවත් මෙන්ම බස් රථවල තැම්බී දහඩියෙන් පෙගුණු ඔවුන්ට අවට කිසි දෙයක් ගැන සැළකිලිමත්වීමට කාළයක් නොවුවාසේය. කපිලගේ නිවසට යාර කිහිපයක් නුදුරෙන් නවතා තිබුනු කළු වීදුරු සහිත සුදු වෑන් රථයේ රියදුරුට අනෙක්පස අසුනේ හුන් මැදිවියට ආසන්න පෙනුමැති පුද්ගලයා ඉන් බැස අසළ කඩයක් වෙත පියනැගුවේ පාර දෙස සුපරික්ෂාකාරී වෙමින්ය. කඩයේ ඉදිරිපස තාප්පයට හේත්තුවී සිගරට්ටුවක් උරමින් සිටි හැඩිදැඬි පෙනුමැති තරුණයා කඩයට ආ පුද්ගලයා දෙස බලා යළි පාර දෙසට නෙත් යොමු කර ගත්තේය. ඔහු තම ඔරලෝසුව දෙස කිහිපවරක් බැලුවේ තමා හමුවීමට බලාපොරොත්තුවන්නා ප්‍රමාදැයි කියන්නාක් මෙන්ය. කපිල තම සුපුරුදු දිනචරියාව රංගගේ මරණින් පසු දින කිහිපයක් අතහැර නිවසතුළට වී කාලය ගෙවූ නමුත් එය ඔහුටම තිත්තවී තිබුනි. ඒ නිසාම රංගගේ මරණින් පසු ප්‍රථම වරට කපිල නිවසින් දොට්ට බැස්සේය.

 පාරට බට ඔහු තම සුපරික්ෂාකාරි දෑස් අවට පරිසරය දෙස කිහිපවරක් දියෑව්වේ තමාට මංජුගෙන් අනතුරක් සිදුවෙතැයි සිතට නිරන්තරව වඳදෙන්නාක් වූ බැවිනි. සෙමින් සෙමින් විමසිලිමත්ව පාරට අවතිර්ණ වූ ඔහු තම නිවස පසුකළ විටම තම ඇවිදීමේ වේගය වැඩි කළේය. කඩපිලටවී දෙවන සිගරට්ටුව පත්තුකරමින් හුන් තැනැත්තා එය වරක් උරා පාරට වීසිකරමින් පාර හරහා මාරුවීමට මෙන් කපිල ඉදිරියට ආවේය. සිගරට්ටුව වීසිකල සංඥාවෙන් සුදු වෑන් රියේ පැතිදොර විවර කරගෙන එළියට ආ තරුණයින් තිදෙනා ක්ෂණිකව කපිලව අල්ලාගත්තේ ඔහුට සිතන්නවත් ඉඩක් නොතබාය. කඩේ බඩු ගැනීමට ගොස් සිටි තැනැත්තාත් බඩු ගැනීම පසෙකලා හිනතුරේ රුවාගෙන තිබූ කුඩා ප්‍රමාණයේ රිවෝල්වරයක් රැගෙන පාරට පැන අනෙක් තිදෙනාට ආරක්ෂාව දුන්නේය. පණගන්වාගත් වෑන් රිය එන්ජිම සැරදමමින් පාර අවහිරකමින් නවත්වාලූයේ ඔවුනට නැග ගැනීමටය. කැපූ පණුවෙකු මෙන් මරුවිකල්ලෙන් දඟලමින් තරුණයින්ගෙන් මිදී පැනයාමට කපිල උත්සාහ කරන අතරතුරේදි ඔවුන් ඔහුව හාල් මුට්ටයක් ඔසවා වීසිකරන්නාක් මෙන් වෑන් රිය තුලට ඇද දැමීය. නිමේෂයකින් ටයර් කෑගස්සවමින් දූළිවලාවන් අවුස්සාලමින් සුදුපැහැති වෑන් රිය නොපෙනී ගියේය. තප්පර කිහිපයක් තුළ සිදුවූ මෙම ජවනිකාව දෙස කඩයේ මුදලාලි තෘෂ්නිම්භූතව ගල්ගැසී බලා සිටිනු විනා කළහැකි දෙයක් නොවුයේ සිතා ගැනීමටවත් කාලයක් ඉතිරිව නොතිබූ බැවිනි.    

කපිලව සුදුවෑන් එකකින් උස්සලා යන්න ප්‍රදේශය පුරා ලැව්ගින්නක් සේ ප්‍රචාරය වූයේ කපිලගේ අම්මා හඬමින් අතුරුගිරිය පොලීසියට පැමිණිල්ලක් කිරීමට දිව ගිය හෙයිනි. මාලඹේ අවන්හලකට වී යහළුවන් පිරිසක් සමඟින් මදුවිතෙන් සප්පායම් වෙමින් හුන් මංජුට එම ආරංචිය කණවැකුනේ  එය සිදුවී තවත් පැය එකාහමාරකට පමණ පසුවය. 

“මම ඕක වෙයි කියලා හිතුවා, ඡන්දේ දවස්වල මූ වැඩකලේ අර . . . . පක්සෙටනේ.”

ආරංචියෙන් ඔහුගේ සිත සැලුනත් තම සිතට නැගුනු බියමුසු පීඩනය පිතට නොපෙන්නා මඳක් කල්පනාකාරිව සිට කීවේය. 

“ඒකනම් ඇත්ත මංජු අයියා. අපේ ගෙවල් පැත්තේ හිටිය කැම්පස් ගිය කොල්ලෙක්, ඒකා ඒ පක්සේ යුනියන් කාරයෙක්ද කොහෙද. දැන් දවස් පහකට ඉස්සර වෙලා අන්න ඌවත් ඉස්සුවා.”

“ඔය දිනන්නේ නැති පක්සවලට සෙට් වෙන්නේ නැතිව අපිවාගේ දිනන පැත්තට සපෝට් එක දෙන්නයි තිබුනේ.”

“ඒක ඇත්ත මංජු අයියා. ඔය කපිලයා බැහැගෙනනේ ඒ පක්සෙට වැඩකළේ. දවසක් මාත් එක්කත් වලියට ආවා උන්ගේ පොස්ටර් වහලා අපේ ඒවා ඇලෙව්වා කියලාත්.” 

“කෝකටත් අපේ යාළුවෙක් හින්දා ඒකාගැන පොඩ්ඩක් හොයලා බලමු.”  

තවත් අරක්කු උගුරක් කටට හලාගන්නා ගමන් මංජු කීවේය. වෙනදා මෙන් බොහෝ රාත්‍රි වෙනතෙක්  අවන්හලේ මදුවිත පුරමින් කල් ගතනොකළ ඔහු ඉක්මනින් එතැනින් ඉවත්ව ගියේ කපිලගේ ඉස්සීම පිළිබදව දැඬි සැකයක් හිතේ ආරෝපණය වූ බැවිනි. 

අතුරුගිරිය පොලීසියේ ඇන්ට්‍රියක් වැටෙන්නේ කපිල සුරේන්ද්‍රව නාදුනන පිරිසක් විසින් පැහැරගෙන යාමක් ලෙසින්ය. එහෙත් ඒ පිළිබඳව සොයාබැලීමටවත් කිසිඳු පොලීස් කණ්ඩායමක් කපිලගේ නිවෙස පිහිටි ඉසව්වටවත් නොගියේ ඉහළින් ආ නියෝගයක් බලපෑමෙන්ය. පොලීසියෙන් සොයා නොබැලු කාරණාවත් ආණ්ඩු විරෝධී දේශපාලන පක්ෂයට උදව් උපකාර කිරීම නිසා සිදුවුවක් ලෙස තහවුරුවීමට ඉන් හොඳටම ඉඩකඩ සැලසුනේය. මංජුගේ කටට ආ දෙයක් ලෙස හෙතෙම මුලින් ප්‍රකාශකළත් ප්‍රදේශවාසින්ගෙන්ද ඒ මතයම ප්‍රකාශ වූයෙන් ඔහුද එය ඇත්තක් ලෙසින් පසුව විශ්වාස කරන්නට පෙළඹිණි. 

                                     මතුසම්බන්ධයි.......