හෝරස්ගේ දරුවා - තුන්වන දිගහැරුම Son of Horus - 3

      කැඩපතින් පෙනෙන තම ප්‍රතිරූපය දෙස බලමින් සිටි පියසෝම තම ජිවිතයේ සුන්දර අතීතයට පියමනින්නට විය. තුරුණු වියේදී හැඩිදැඬි ශරිරයකට උරුමකං කී ඔහුට ඒ කාලයේ තිබූ හින්දි උන්මාදයට අනුව ගාල්ලේ චිත්‍රපට ශාලාවල ගැවසුන අන්දමත් චිත්‍රපට නළුවෙකුවූ රාජේෂ් ඛන්නා මෙන් කොණ්ඩය පීරා සිටි ඔහුට යහලුවන්ගේ සොහොයුරියන් පියසෝම අයියා රාජේෂ් ඛන්නා වාගේ යැයි කීවිට ආඩම්බරයෙන් පිබිදුන අන්දමත් මතකයට නැගුණි.  මඟුල් ගෙදරකදී මනාලියගේ යෙහෙළියට සිටි රූමත් හීන්දෑරි විමලා මෙසේ තරබාරු කටසැර එකියක්වෙයැයි නොසිතුනෙන් ඇතිකරගත් යාළුකම කසාදයකින් කෙලවර වීමත් පියසෝමට සිහිවිය.

“මගේම වැරදි නිසා තමයි විමලා මෙච්චර නරක් වුණේ .”

පියසෝමට සිතුනේය. ළිඳෙන් වතුර පනිට්ටුවක් ඇදගත් ඔහු බේසම පුරවා රැවුල බෑම ඇරඹීය. නිමාලිගේ පෙම්වතාවූ තම දුරින් නෑයෙකුද කොග්ගල වෙළඳ කලාපයේ පිහිටි ගාමන්ට් පැක්ටේරියක මැකෑනික් කෙනෙකු ලෙස සේවය කරන අරුණව මේ වැඩය සඳහා සම්බන්ධ කරගැනීමට සිතීය. ලොකුම පරහ ලෙස සිටියේ අරුණ පිහිනීමට නොදත්තෙකු වීම හා ජලයට ඇති විශාල බියයි.

“තුං නොදකින් අපිටත් හරියන බෑනලා .”

තමාටම කියාගත් ඇසිල්ලෙන් පියසෝමගේ මුහුණ රේසරයට කැපී සිහින් දැවිල්ලක් ඇති කළේය. පැය භාගයක් පමණ කාලයක් ගතකර ඉතා අසීරුවෙන් වැවුනු රැවුල මුඩුකළ ඔහු මුහුණ කට සෝදාගෙන රැකියා ස්ථානයට යැමට ලකලැස්ති විය. බොරු ලෙඩ නිවාඩු අනුමත කරවාගෙන රාත්‍රි සේවා මුරය ලබා ගැනීමට ඔහු තම සිතුවිලි ගොනු කළේය.

“රස්සාවට නොගිහින් මේ මොනවා කරනවාද මන්දා ඒ මදිවාට ලෝකෙටම හතර අතේ ණයත් වෙනවා.”

පියසෝම පුරාවස්තු සෙවීම සඳහා කිමිඳුම් කිරීමෙන් නිවසේ අගහිඟකම් වැඩිවන බව සිතු විමලා කේන්තියෙන් පොඩිදුව නදීකාට පැවසීය.

      නිමාලිගේ දෙඅත්වල ඇඟිලි කැසීමක් හටගෙන දින කිහිපයක් ගතවූවත් එය සුව අතට හැරෙන බවක් නොපෙන්වාම තවත් වැඩිවුණි. ඇඟිලිවල නියමල් අග රතුවී ඉදිමී සැරව ගැලීමට පටන්ගැනුණි.

“අම්මේ මේ අත් බෙහෙත්වලින් නම් ගුණයක් නම් නෑ. එන්න එන්නම වැඩිවෙනවා. මේ බලන්න දැන් ඇඟිලිවල හැටි.”

නිමාලි තම දෑත් දික්කර ඇඟිලි විමලාට පෙන්වූවාය.

“මං උඹට කීවා ඔය බෙල්ලෝ කාවට්ටි අල්ලන්න එපා ඕවා විසයි කියලා කෝ ඇහැව්වායැ. තාත්තාගේ පුරාවස්තුනේ උඹටත් ලොකු වුණේ. යමං හන්දියේ දිස්පැන්සරියෙන්වත් බෙහෙත් ටිකක් ගන්න.”

වෛද්‍යවරයා නිමාලිට ඇඟිලිවල ආලේපකිරීමට ක්‍රීම් වර්ගයක් නිර්දේශ කළෙන් විමලදාස පැමිණි පසු ඔහුට කියා විමලා එම ක්‍රීම් වර්ගය ගෙන්වා ගත්තේ නිවසේ මුදල් නොතිබීමෙන්ය.

      මේ අතරතුර පියසෝම රාත්‍රි සේවය සඳහා යනෙන අතරතුර දිවා කාලයේදීද මුහුද පතුල තුළ ගිලී ඇති රුවල් නැවේ මඩ ඉවත් කරමින් පුරාවස්තු සෙවීමට වෙහෙසෙන්නට විය. රැකියාව කළ ස්ථානයෙන් අතිකාරම් මුදල්ද රැගෙන කිමිඳුම් සඳහා වායු බෝතල් පිරවීමට වියදම් කළ බැවින් ඔහු අත ඊළඟ පඩි දිනය තෙක් මුදලක් නොරැදිනි. නිමාලිගේ ඇඟිලි පැසවීම් අඩුනොවුයෙන් විමලා දෙවන වතාවටත් බෙහෙත් රැගෙන දීම සිදුකලාය. දිස්පැන්සරියේ දොස්තර මහතා නිමාලිගේ ලේ පරික්ෂාවක් සඳහාද නියම කළෙන් විමලා තම කරාබු දෙක උකස්කර කළාය. විමලාගේ කෝපය තවදුරටත් වැඩිවූයේ ඇගේ කරාබු දෙක උකස් කිරීමට සිදුවීම ඇගේ සිතට තදින් බලපෑම් කළ බැවිනි. විසිතුරු මසුන් ඇල්ලීමක් සිදුනොවූවත් ඒ සඳහා යන මුවාවෙන් පියසෝමගේ ක්‍රියාව දිවාකාලයේ කරගෙන යාමට පිටස්තර කිසිවෙකුගෙන් බාධාවක් එල්ල නොවීය. එහෙත් රාත්‍රියේ තම සේවාමුරයට එල්ලවූ විශාලතම බාධකයවූයේ දැඬි වෙහෙස නිසා ඇතිවන නිදිමතයි. මුරවැඩට අවදිව සිටිය යුතුවුවත් පියසෝමට කිසිවිටකත් අවදිව සිටීමට නොහැකිවිය. ඔහුටත් නොදැනිම දෑස් පියවී නින්දට වැටෙන ඔහු යළි අවදිවන්නේ එලිය වැටෙන්නට ආසන්නවීමත් සමඟය.

“පියසෝම අයියේ පියසෝම අයියේ........ නැගිටපන් බං. ඉක්මණට නැගිටපං.”

පියසෝම සමඟින් කර්මාන්ත ශාලාවේ අනෙක් අන්තයේ මුර රාජකාරියේ යෙදෙන හේමසිරි පියසෝමව තදින් සොලෙවමින් සුව නින්දේ සිටි ඔහුව අවදි කරවීය.

ඇයි ඇයි කියමින් පියසෝම තම නිදිබර දෙනෙත් විවර කළ විට බොදවුනු රූපයෙන් පෙනුන හේමසිරි තමා ඉදිරියේ සිටගෙන සිටිනවා දැක්කේය.

“තමුසෙ නම් මාර බඩුවක් තමයි අන්න අරහේ නොම්බර පහේ බඩු ගබඩාව හොරු කඩලා. තමුසෙ මාවත් අමාරුවේ දානවා .”

කියමින් යළි ගබඩාව දෙසට දිව ගියේය.

මේ දකින්නෙ හීනයක්දෝ  සිහි එළවාගත නොහැකිව සිටි පියසෝම වේලාව දෙස බැලුවේය. උදෑසන හතරයි තිස්පහ එහි සටහන්ව තිබීම දුටු පියසෝමගේ නිදිමත පහව ගියේය. ටොච් එකත් රැගෙන ඔහුත් හේමසිරි දිවගිය දෙසට ඉක්මන් ගමනින් පියවර නැගුවේය. ඒ වනවිටත් හේමසිරි සමග රාත්‍රි වැඩමුරයේ සේවකයින් කිහිපදෙනෙක් බඩු ගබඩාව අසළ සිටිනවා ඔහු දුටුවේය. 

“ඈ ඕයි තමුසේ කොහේද මුරකෙරුවෙ. දැන්ද එන්නේ හොරු කඩපුවා බලන්න?”

රාත්‍රි වැඩමුරයේ පරිපාලක අමරසිරි පියසෝම එතැනට පැමිණෙනවා දැක ඇසීය.

“තමුසෙලා අපේ බෑග් නම් අතගලා බලනවා මෙහේ හොරු කෙලගෙන යනවා.”

තවකෙකු කීවේය. පියසෝමගේ කටේ කෙල සිඳී පපුව සිරකරනවා වැනි ස්වභාවයක් දැණි ගියේය. පරිපාලකවරයා ඉහල නිලධාරින්ට හා පොලීසියට දුරකථන ඇමතුම් මගින් දැනුම් දීම සිදුකරන අතරතුර කිසිවෙකුටවත් එම බඩු ගබඩාව අසළට යාම තහනම් කළේය. එම බඩු ගබඩාව පියසෝම මුර රාජකාරි කරන කොටසට අයත්ව තිබීමෙන් එහි සංචාරය කර බැලීම ඔහුට අයත් රාජකාරියකි වුණි. රාත්‍රී අත්සන් පොත පරිපාලකවරයාගේ භාරයට පත්වුනු බැවින් රාත්‍රි මුර සංචාරය පියසෝම නොකළ බැව් ඉබේම ඔප්පු විය. පොලීස් නිලධාරින් පැමිණ හොරකම පිළිබඳව පරික්ෂණ සිදුකරන අතරතුර හේමසිරි හා පියසෝමගෙන් ප්‍රකාශ සටහන් කරගති. මේ  අතරතුර පියසෝමගෙන් විශේෂයෙන් ප්‍රශ්න කළේ පොලීසියේ සැකයට බදුන්වූ පුද්ගලයෙකු ලෙසින්ය. ආයතනයේ ප්‍රධානින්ගේද විශේෂ සැකයක්වූයේ පියසෝම දහවල් සේවා මුරය ස්වකැමැත්තෙන් රාත්‍රි කාලය සදහා මාරුකරගැනීමය. මෙයට පෙර අවුරුදු ගණනාවක් හොදින් සේවය කරතිබීම යන කරුණු ගැන සලකා බැලූ හෙයින් පොලීසිය විසින් පියසෝම පොලීසිය වෙත කැදවාගෙන ගොස් ප්‍රශ්න කිරීමට සැරසීම ආයතනයේ ප්‍රධානින් විසින් වළකාලිය. 

“විනය පරික්ෂණයක් සඳහා කැඳවන තෙක් සේවය අත්හිටුවන ලදී” යනුවෙන් සඳහන් ලියමන ලබාගත්  පියසෝම තෝන්තුවෙන් මෙන් කර්මාන්තශාලාවේ ගේට්ටුවෙන් එළියට බැස්සේය. තමා සමඟින් සුහදව කතාබස් කළ කර්මාන්තශාලාවෙ මිතුරන් සියල්ලෝම අද තමාට සතුරුව සිටින සේ ඔහුට දැණුනි. ඔවුන් සියල්ලෝම තමාට ඔරවාගෙන සිටින්නාක් මෙන් ඔහුට පෙනෙන්නට විය. අවසන් වරටත් කර්මාන්තශාලාවෙ නාම පුවරුව දෙස බැලූ  පියසෝම හිමිහිට තාරපාර දිගේ ගාල්ල දෙසට පියනැගීය. 

★ ★ ★ ★ ★ ★

රාත්‍රි කාලයේදි නිමාලි දැඬි උණ ගතියකින් පෙලෙන්නට ගත්තාය. උදෑසන වන තෙක් විමලා විසින් විනාකිරි පොගන ලද රෙදි පාන්කඩ ඇගේ නළලට දමමින් උණ බැස්සවීමට උත්සාහ කළද එහි අඩුවක් දක්නට නොවීය. නිමාලිව කැදවාගත් විමලා ලේ පරික්ෂාකළ වාර්තාව සමඟින් යළි ඩිස්පැන්සරියේ දොස්තර මහතා හමුවිය.

“මේ ළමයාගේ ලේ වලට විෂබීජයක් ඇතුල් වෙලා වගෙයි පෙනෙන්නේ ඉක්මනට මේ ළමයාව ඉස්පිරිතාලයට ඇතුල්කරන්න. මම කිව්වා නේද බ්ලඩ් රිපෝට් එක මට ගෙනවිත් පෙන්නන්නය කියලා. ඔයාලා මේ ළමයාව තව දවසක් ගෙදර තියාගෙන හිටියානම් මෙයාගේ ජීවිතේට ලොකු අනතුරක් වෙන්න තිබුනා. ඉක්මනටම දැන්ම අරගෙන යන්න.”

ඔහු ඉස්පිරිතාලයට ලිපියක් ලියා විමලා අතට දෙමින් කීවේය. විමලා යළි නිමාලිව රැගෙන නිවසට පැමිණියේ පියසෝම රාත්‍රි වැඩ නිමාවී ගෙදරට පැමිණ ඇතැයි බලාපොරොත්තුවෙනි. නමුත් ඔහු පැමිණ නොසිටි බැවින් පියසෝම එදින දිවා සේවා මුරයද කර හවස්වී පැමිණෙතැයි සිතූ ඇය අසල්වැසි කාන්තාවක් සමඟින් නිමාලිව රැගෙන කරාපිටිය රෝහලට ගියාය. ඩිස්පැන්සරියේ වෛද්‍යවරයා දුන් ලිපිය බැලූ රෝහල් වෛද්‍යවරයා නිමාලිව කඩිනමින් වාට්ටුවට ඇතුලත්කර සේලයින් ඇතුළු අවශ්‍යකරන බෙහෙත් වර්ග ඇයට ලබාදුනි. විමලා මඳ වේලාවක් නිමාලි අසළ රෝහලේ රැඳී සිට යළි හවස පැමිණෙන බව පවසා නිවෙස බලා පිටත්විය.

ඇය ගාල්ලෙන් බසයෙන් බසිද් පියසෝමට පණිවිඩය දීමට මතක්විය. ඇය නිවෙස වෙත නොගොස් පියසෝමගේ කර්මාන්තශාලාව වෙත පියනගද්දී සේවය නතරකරන ලඳ පියසෝම සිහිකල්පනාවක් නොමැත්තෙකු ලෙසින් ගාලු ටවුම පසුකරමින් කොටුව දෙසට ඇවිදගෙන යන්නට වුනි. අහම්බෙන් මෙන් විමලා හා පියසෝම ගාලු බස්නැවතුමේ දී හමුවෙන්නට ඉඩ තිබූ අවස්ථාවක් ඉදිරියෙන් ආ බස් රථයක් නිසා වැලකීගියේය. විමලා කර්මාන්තශාලාවෙ ගේට්ටුවෙන් පියසෝම ගැන විමසද්දී එහි සිටියවුන්ගේ මුහුණු වෙනස්වනු ඇයට නොතේරුනේ ඇය නිමාලිගේ අසනීපය ගැන කල්පනා කරමින් සිටි බැවිනි. පියසෝමගේ බිරිඳ පැමිණ පියසෝම පිළිබඳව විමසීම ආරක්ෂක සේවයේ අයද නොසන්සුන් කරවනු ලැබීය. ඔවුන් ප්‍රධාන ආරක්ෂක නිලධාරි වෙත විමලා කැඳවාගෙන ගොස් ඇයව පුටුවක වාඩිකරවූවාය. කවදාකවත් නැතිව මෙසේ ඔවුන් සැලකීම කුතුහලයකට පත්ව ගිය ඈ කලබලයෙන් මෙන් පියසෝම ගැන විමසුවාය.

“මේ කලබල අස්සේ පියසෝම මොනවා හරි කරගෙනද දන්නේ නැහැ.”

ප්‍රධාන ආරක්ෂක නිලධාරිවරයා සිතුවේය.

“ඇයි මිසිස් පියසෝම මෙහෙට ආවේ මුකුත් කරදරයක්ද?”

“ඔව් කෝ පියසෝම තාම ගෙදර ආවේ නැති නිසයි මම ආවේ. ලොකු කෙලී අසනීපවෙලා දැන් ඉස්පිරිතාලේ නවත්තලා මේ එන ගමන්.”

ප්‍රධාන ආරක්ෂක නිලධාරිවරයාගේ මුහුණට බැරෑරුම් පෙනුමක් ආරූඪ විය. ඔහු ටික වේලාවක් කල්පනා කළේ ප්‍රශ්නයක් සමඟින් පැමිණි පියසෝමගේ බිරිඳට තවත් ප්‍රශ්නයක් කියන්නේ කෙලසදැයි සිතමිනි. ප්‍රධාන ආරක්ෂක නිලධාරිවරයාගේ නිහඬතාවය විමලාගේ සිත තවතවත් නොසන්සුන් කරවන්නක් විය. ඇය තවත් කලබලයට පත්වූවාය. 

“කෝ පියසෝම.”

ඇය කලබලයෙන් විමසුවාය. 

“කියන්න මහත්තයෝ කෝ  පියසෝම. ඇයි එයාට මුකුත් කරදරයක්ද?”

“නෑ නෑ පියසෝමට ඔයා හිතන ජාතියේ කරදරයක් වෙලා නැහැ. ඒත් මේ. .  . . . .”

ප්‍රධාන ආරක්ෂක නිලධාරිවරයාට වචන ගොතාගන්නට අපහසු විය.

“එහෙනං කෝ මේ මනුස්සයා ගෙදරත් නැති නම් වැඩපලේත් නැතිනං කොහේ ගිහින්ද? වෙනදා නයිට් ඩියුටි ඉවරවුණු ගමන් ගෙදර එනවා. උදේට කාලා මිසක් වෙන කොහේවත් යන කෙනෙක් නොවෙයි එයා.”

“නැ මිසිස් පියසෝම ඔයා කලබල වෙන්න එපා පියසෝම පොඩි කරදරයක් සිද්ද කරගත්තා.”

“ඇයි මහත්තයෝ එයා ගෝරියකටවත් පැටලුනාද? එයාට තුවාලද?”

“පොඩ්ඩක් ඉන්න මිසිස් පියසෝම කලබලවෙන්නේ නැතිව මම විස්තරේ කියනකං. ඊයේ රෑ අපේ බඩුගබඩාව හොරු කඩලා ගොඩාක් බඩු ගෙනහිල්ලා තියෙනවා. ඒ පැත්ත භාරව ඩියුටි කළේ පියසෝම. බලනකොට මිනිහා හොදටම නිදි.”

“ඉතිං කෝ එයා. හොරු මේ මනුස්සයාට කරදරයක්වත් කරලාද?”

“ඉන්ට මම කියනකං.”

ප්‍රධාන ආරක්ෂක නිලධාරිවරයා ටිකක් තදින් ඇයට කිව් නිසාවෙන් ඇගේ කලබල ගතිය මඳකට අඩුවිය.

“පියසෝම ඩියුටි වේලාවේ ඒ පැත්ත පළාතේ ගිහිල්ලා නෑ. දැන් මේ ගැන පොලීසියෙන් එයාගෙන් ප්‍රශ්න කළා. පොලීසිය හිතන්නේ මේ හොරකමට පියසෝමගේ සම්බන්ධයක් ඇතෙයි කියලා. ඒත් අපේ ලොකු මහත්තුරුන්ගේ විශ්වාසය උඩ එයාලා පියසෝමව අත්අඩංගුවට ගත්තේ නැහැ. ඒත් මේගැන පරික්ෂණයක් තියනකං අපිට අකමැත්තෙන් උනත් පියසෝමගේ වැඩ ටික දවසකට නවත්තන්න සිද්ද වුණා.”

“මම ඔය ටික කිව්වා ඔය මනුස්සයාට ඔය මුහුදේ කිමිඳෙන්න යනකොට. මම කියන දේවල් කනකට ගත්තේ නැහැ.”

ඇය දෙනෙතට ආ කඳුළු බිඳු කිහිපය සාරිපොටේ අගිස්සෙන් පිසදාගත්තාය.

“කාලෙකට ඉස්සර කරගෙන ආපූ රස්සාව නැතිකරගත්තා ස්ට්‍රයික් කරන්න ගිහින්. අන්තිමේදි අපිව හිඟාකන්න තත්ත්වයට පත්කළා.”

“මටත් බොහෝම කනගාටුයි මිසිස් පියසෝම.”

“මහත්තයෝ ආයිත් රස්සාව හදාගන්න පුළුවන්වෙයිද?”

“මේ ගැන පරික්ෂණයක් ලොකු මහත්තයා පවත්වනවා එතකං පියසෝමට ඉන්න වෙනවා. අපිට කරන්න දෙයක් නෑ. මේක අපි ගත්ත තීරණයක් නොවෙයි.”

විමලා පියසෝමට සිතින් දෝෂාරෝපණ කරමින් යළි නිවස බලා දෙපා ඉක්මන් කළේ පියසෝම යළි නිවසට පැමිණ ඇතැයි බලාපොරොත්තුවෙන් හා හවසට නිමාලි බැලීමට යාමට ප්‍රථම ඇයට බීමට සුප් ටිකක් සමග රාත්‍රි ආහාරයට යමක් රත්කරගැනිමේ අභිලාසයෙනි. එහෙත් විමලා බලාපොරොත්තුවූ ලෙසට  පියසෝම නිවසට පැමිණ තිබුනේ නැත. ඉක්මනින් සුප් ඩිංගක් රත්කරගත් ඇය පාසල් ගොස් පැමිණ සිටි නදීකා කැටුව හවස යළි නිමාලි බැලීම සඳහා කරාපිටිය රෝහල වෙත ගමන් කළාය. මේ අතරතුර ගාලු කොටුවට ගමන්කළ පියසෝම කොටු බැම්ම මතට නැග හිමිහිට නිනව්වක් නොමැත්තෙකු විලසින් ඇවිදින්නට විය. ප්‍රදීපාගාරය අසළට පැමිණි ඔහු තම සිතේ පොදිකන සිතුවිලි පොදිය ඒකරාශිකරගනුවස් සමුදුරට මුහුණලා කොටු පවුර මත වාඩිගත්තේය. දහවල් දැඬි හිරුරැස් ඔහු මත පතිතවූවත් සමුඳුර දෙසින් හමා ආ සුළංරැල්ල නිසා එය ඔහුට වැඩි පීඩාවක් නොවුවාසේය. හවස් යාමය වන විට එකා දෙන්නා බැගින්වූ පෙම්වතුන් ගාලු කොටු පවුර මතින් එහා මෙහා ගමන් කරන්නට විය. පියසෝමට තම තරුණවියේ විමලා සමඟින් නිවසට හොරෙන් හමුවීමට යොදාගත් ස්ථානයක් වුයේද මෙම කොටු බැම්ම බව මතක්විය. තරුණ යුවලක් හා පැමිණි කුඩා පුතෙකු අත රැඳි අයිස් පලමක් දැක  පියසෝමගේ සිත හඬාවැටෙන්නට විය. තමාගේ රැකියාව නොමැති කාලයේ නිමාලි හා නදීකා දෙදෙනා පාසල් අවසන් වී යළි නිවසට රැගෙන යද්දී නදීකා අයිස් පලම් ඉල්ලා හඬාවැටෙන්නට වූ අයුරුත් අතේ කිසිදු මුදලක් නොමැති නිසා අයිස්පලමක් නැතිව ගෙදර යන්නට බැරිය කී නදීකාට පහර කිහිපයක් ගසා හඬමින් සිටි දැරිය නිවසට ඇදගෙන ගිය හැටි යළි මතක් විය. කෙළිදෙලෙන් පසුවන කුඩා දරුවාගේ ප්‍රීතිමත් සිනාහඬ දුටු තම දියනියන්ගේ කුඩා අවදියේ තම යුතුකම් හරිහැටි ඉටුකරගත නොහැකිවීම පිළිබඳව පසුතැවිල්ලක් හදට දැනුනි. දැන් තමා යළිත් රැකියාවක් නොමැත්තෙකුවී ඇත්තෙන් තරුණ දියණියන්ගේ අනාගතයේ කළයුතු යුතුකම්ද මහමෙරක්සේ පෙනෙන්නට විය. පියෙකු වශයෙන් ඒවායින් මඟනොහැර යන්නේ කෙලෙසදෝයි අනියත බියක් සිතේ නැගෙන්නට විය. නෙත් කෙවෙනි තුළ මෝදුවු කුඩා කඳුළු බිඳු එලියට පනින්නට පෙර හේ පිසදාගත්තේය. නිරන්තරව විමලා අනතුරු හැඟවු කාරණාව මෙතරම් ඉක්මණට සිඳුවෙතැයි තමාට කිසිවිටකත් සිහිපත්නොවූයේ ඇයිදැයි තමාගෙන් ප්‍රශ්න කරගන්නට විනි. ගිලුණු නැවේ වස්තු සෙවීමට ඇය මෙතරම් විරෝධයක් එල්ලකළේ මේ රැකියාව ආරක්ෂා කරදීමට නොවේදැයි ඔහුට සිතුනි. 

පියසෝමට විමලාට මුහුණ දීමට ආත්මශක්තියක් නොමැතිවූයෙන් දිගින් දිගටම කොටු බැම්ම මතටවී කාලය ගෙවීය. මළ හිරු බැසයන තෙක් බැම්ම මත වාඩිවී සිටි ඔහුට වේලාව ගතවන බවක් දැනුනේ නැත. ටිකෙන් ටික කලුවර පාත්වෙන්නට ආසන්නවීමේදී සයුරේ නැංගුරම්ලා තිබුනු නෞකාවලද විදුලි පහන් දල්වන්නට වුනි. පියසෝමට නිවෙස වෙත යන්නට කාලය එලඹ ඇතිබව වැටහුනේය. බොහෝ වේලාවක් එකම ඉරියව්වෙන් වාඩිවී සිටි බැවින් දෙපාහිරිවැටි ඇති නිසා ඉතා අමාරුවෙන් නැගිටගත් පියසෝම හිමිහිට බැම්ම මතින් බැස පාරට අවතීර්ණ විය. තම දෙපා උස්සා පියවර තබන්නටවත් ශරිර ශක්තියක් නොමැති බව ඔහුට මතක්වූයේ දැනුන අධික කුසගින්න නිසාවෙනි. උදේට හා දහවල්ටද කිසිවක් නොකෑ බව ඔහුට පසක් විය. බස්නැවතුම්පොලට පැමිණ ඉලේපෙරුම හෝටලයට ගොඩවැදගත් ඔහු  ප්ලේන්ටියක් පමණක් බී යළි නිවසට පිටත්විය. කරාපිටිය රෝහලට ගොස් නදීකා සමඟින් යළි නිවසට පැමිණි විමලා පියසෝම දැන්වත් නිවසට පැමිණ ඇතිදැයි විපරම් කළාය. ඔහු නිවසට නොපැමිණ කුමක් කරනවාදැයි ඈ කලබලවුවාය. 

“දුවේ මේ තාත්තා කොහේ ගිහින්ද දන්නේ නැහැ. තාමත් ගෙදර ආවේ නැහැ.”

“එයා එයි අම්මේ.”

“උඹ නං කියයි වැඩපොලේ සිද්දචෙච්චි දේට මොකවත් කරදරයක් කරගත්තාද? පොඩ්ඩක් හොයලා බලන්න යවන්න කවුරුවත් නැහැනේ. මේ වේලාවට ගෙදර පිරිමි පුලුටක් හරි නැති වෙච්ච එකනේ වැඩේ.” 

“තාත්තා අර නැවේ වස්තුව හොයන්න කිමිදෙන්න ගියාද දන්නේ නැහැ.”

“ කිමිඳුම් ඇඳුම් නැතිව කොහේයන්නද? අර තියෙන්නේ ඒක.”

“කවුද දන්නේ තාත්තාට ඔය වස්තුව මුලදිම ලැබිලා එයා එක අරගෙන වෙන රටකට පැනලා ගියාද දන්නේ නැහැ.” 

නදීකා සිනාසෙමින් පැවසුවාය.

“මගේ ඔලුව පත්තුවෙලා ඉන්නැද්දි උඹ එන්න එපා ඕන්නැති විහිලු කරන්න. පලයන් ගිහින් ඉස්කෝලේ වැඩක් බලාගනින්. කොයි වේලේ හරි මේ මිනිහා ගෙදර එන්නේ නැතැයි.”

“තාම ගෙදරක් තියෙනවා කියලා මතක් වෙලා නැතිව ඇති.”

ඇය නදීකාව එලවා දමා තනියම සිතුවාය. පියසෝම රස්සාව නැතිකර ගත්තා යැයි ඇයට මතක්වෙන වාරයක් පාසාම ඇගේ සියොලඟ කෝපයෙන් සලිත වන්නට පටන් ගති. නිවසට නුදුරින් බළල් රංචුවකගේ පොරකෑමකට සැරසෙන මූසල ශබ්දයන් ඇසෙන්නට පටන් ගැණුනි.  

අඳුරත් සමඟම නිවසට ගොඩවූ පියසෝම හිමිහිට කාමරය දෙසට පියනැඟුවෙ නිවසේ අයට නොපෙනෙන්නට නමුත් ඔහු එනතෙක් මග රැකවල්ලා සිටි විමලාගේ විමසිලිමත් දෑසට මඟහරිනු නොහැකිවිය. පියසෝම හොර බළලෙකු ලෙසින් නිවසට ගොඩවදිනු දුටු විමලාගේ කෝපය ඉහවහා ගියාය. රාත්‍රි කෑමට පොල් සම්බලයක් සඳහා පොල්ගෙඩියක් බිඳීමට සැරසෙමින් සිටි ඇය අතේ රැදි පොල්ගෙඩිය හා මන්නය රැගෙන සාලයට ඉක්මන් ගමනින් ආවාය.

“ආ දැන්ද මහත්තයාට ගෙදරක් තියෙනවා කියලා මතක් වුනේ? කොහේ මකබෑවිලාද හිටියේ?”

ඇය පට පට ගා පුපුරමින් පියසෝමගේ ඇඟට ගොඩවිය. 

“කොහේ යන්නද? මම දවල් ඩියුටියත් කරලයි මේ එන්නේ.”

“හොඳ දවල් ඩියුටිය. ඊයේ රාත්තිරියේ ඩියුටි කරපු අපුරුව මට සිකුරිටි මැනේජර් මහත්තයා කිව්වා.”

එම කතාවෙන් පියසෝම තිගැස්සී ගියේය. තම උගුරේ යමක් හිරවූවාක් මෙන් කතාකරගන්නට වචන ලගපාගන්නට නොමැතිව ඔහු වටපිට බැලුවේය.

“හොරුන්ට ස්ටොරුව කඩන්න දීලා තමුසේ සැපට නිදාගෙන හිටියා කියලා ඒ මහත්තයා මට කිව්වා. දැන් ඉතිං ඒ රස්සාවත් ඉවරයි. දැන් පුළුවනි තමුසේට පැය විසි හතරේම මුදේ ගිලිලා ඉන්ට.”

“මේ ඕයි කෑනොගහා ඉන්නවා.”

“මං කොච්චර වත් කිව්වා ඔය වස්තු හොයන්න යන්න එපැයි කියලා. දැං හදන්නේ මගේ කට වහන්න. තිබුනු රස්සාව නැතිකර ගත්තා. ඊළඟට වැටෙන්නේ හිරේ විලංගුවෙ.”

පියසෝමගේ කෝපය ඉහවහා යමින් දෙකන් රත්වෙමින් පැවතියේය.

“තමුසෙට ලොකුමහත්වෙව්ච දුවරු දෙන්නෙක් ඉන්නවා කියලා ගානක්වත් නැතිව ඉන්න හැටි ඒ මදිවට රට වටේම ණය වෙලා. මගේ කරාබු දෙක මදිවට කෙල්ලගෙ කරාබු දෙකත් හෙට්ටිපොලේ සින්න වෙන්න යනවා.” 

මෙතෙක් වෙලාවක් නිහඬව සිටිමට තැත්කල පියසෝමගේ රතුකට්ට පැන්නේය.

“ඈ බොල ගෑනියේ මං බලහත්කාරයෙන් ගලෝගත්තේ නැහැ. ඒ ළමයා දුන්නා මිසක්. මම උfඕ කරාබු දෙක ගලෝගත්තෙත් නැහැ. උඹට මම කන්න අඳින්න දෙනකොට උඹ මොකටද ඒවා උකස් කළේ.”

“තමුසෙ කන්න හොයලා දෙනකොට අපි මැරිලා ඉඳියි.”

“ඇයි තොපිලට මම කන්න දීලා නැද්ද යකුනේ.”

යැයි කී පියසෝම විමලාව තල්ලු කර දැමීය.

එම පහරේ සැර වැඩිකමට වීසිවීගිය විමලා කෑම මේසයේ වැදී නතරවිය. එයින් කෝපගැන්වුනු විමලා ඇගේ අතට අසුවූ මේසය මත තිබුනු විදුලි පන්දමෙන් පියසෝම වෙත දමා ගැසුවාය. විදුලි පන්දම පියඹා අවුත් පියසෝමගේ වම් උරහිසේ වැදුනේ ඔහුගේ අත හිරිවට්වමිනි. මාරාවේශයෙන් ඉදිරියට පැන්න ඔහු විමලාගේ ගෙලෙන් අල්ලාගෙන කම්මුල් පහරවල් කිහිපයක් එල්ල කරන්නට විය. විමලදාස තම සුපුරුදු පරිදි මත්පැනින් සප්පායම් වී බේබදු ගමනින් නිවසට ගොඩ වදින්නේ පියසෝම හා විමලා අතර දබරය කෙරීගෙන යන අතරතුරදීය. ඔහු තම ලොවිගෙඩි දෙකක් මෙන් රතුවී ගත් දෑස විමතියෙන් මෙන් පියසෝම දෙසට එල්ලකර සිටියේය. විමලා තම සොහොයුරා දැක්කාය.

“අනේ මල්ලියේ මේ මිනිහා රස්සාවත් නැතිකරගෙන ඇවිත් දැන් අපිව මරංකන්න හදනවා.” 

ඇය හඬාගෙන ඔහු ළඟට දිවයමින් පැවසුවාය.

“මොකක්ද මිනිහෝ මේ කරන්නේ?”

“උඹට වැඩක් නෑ, උඹ පැත්තකට වෙලා ඉදපන්.”

“යකෝ උඹට අපේ ගෙදර ඉදන් මගේ අක්කාට තඩිබාන්න දෙන්න පුලුවන්ද?”

“ආ උඹත් ආවාද මට චණ්ඩිකං පාන්න. ඒ මගේ ගෑනි. මට ඕනේ දෙයක් කරන්න පුළුවන් යකෝ.”

“උඹට ගෑනි උනාට මට මගේ අක්කා උනේ ඊට ඉස්සර.”

කියමින් විමලදාස පියසෝමට ගහන්නට මෙන් අත දික්කළේය.

“මට ගහන්න තෝත් පිරිමියෙක්ද? පලයන් යන්න.”

ඔහු විමලදාසව තල්ලුකර දැමීය. කැරකී විසිවී ගිය ඔහු පසෙක තිබූ කනප්පුව පෙරලාගෙන බිම පතබෑවුනේ කපාදැමූ කෙසෙල් කඳක් වැටෙන්නාක් සේය. මෙතෙක් වේලාවක් මෙම රණ්ඩුවට මැදිහත් නොවූ නදීකාද කෝලාහලය මැදට පැන්නාය. 

“තාත්තා තිබුනු රස්සාව නැතිකරගෙන අපිට ලැජ්ජාකරනවා මදිවට දැන් රණ්ඩු කරලාත් ලැජ්ජාකරනවා.”

ඇය තම මාමාට පහරදීමට සැරසෙන තාත්තාව වළක්වා පසකට කරවූවාය. මේ අතරතුරේ බිම වැටී සිටි විමලදාස කෝපයෙන් පිපිරෙමින් නැගිටින්නට උත්සාහකරන අතරේ බිම වැටී තිබූ විමලා පොල් බිදීමට ගෙන ආ මන්නය අතට අසුවිය. හිමිහිට වාරුගෙන නැගීහුන් ඔහු අතට අසුවී තිබෙන්නේ කුමක්දැයි නොබලාම එයින් පියසෝමගේ හිස මුදුනටම දමා ගැසීය.

මතුසම්බන්ධයි.......