හෝරස්ගේ දරුවා - පස්වන දිගහැරුම Son of Horus - 5

 

නොබෝදිනකින් උපනන්ද මහතාගේ උපකාරයෙන් නිමාලිට හික්කඩුව ප්‍රදේශයේ ප්‍රසිද්ධ සංචාරක හෝටලයක පුහුණුවන පිළිගැනීමේ නිලධාරිනි රැකියාවක් ලැබිනි. නිමාලි හමුවීමට පියසෝමගේ නිවසට උපනන්ද මහතා යළි ගියේ ඇගේ නව රැකියාව කෙසේදැයි දැනගැනීමට හා පවුලේ තොරතුරු කෙසේදැයි විමසා බලන අටියෙනි. විමලා හා නිමාලි විසින් ඔහුව සාදරයෙන් පිළිගෙන රැකියාව ලැබුණු බව පැවසීමට නොහැකිවීම ගැන කනගාටු වුහ. 

“ඉතිං ළමයෝ දැන් වැඩ එහෙම ලේසිද?”

“ගොඩාක්ම ලේසිත් නැහැ අමාරුත් නැහැ. එතන අය ගොඩක් හොඳයි. හොදින් කියලා දෙනවා.”

“ඔය ළමයා ඉක්මනට වැඩ අල්ල ගන්න එතකොට ඉක්මනටම ස්ථිරවෙන්න පුළුවන්. දැනට මොනවාද තියෙන අඩුපාඩු එහෙම?”

“මුකුත් නැහැ මහත්තයෝ තියෙන එකම කරදරේ ගමන් අපහසුව තමයි.”

“ඇයි බස්වලට කරදරයිද?”

“අපේ ඩියුටි මාරුවෙන සමහර වෙලාවන් වලට බස් අඩුයි. අනික අම්මායි නංගියි විතරයිනේ ගෙදර තනියම. නංගිත් ඉස්කෝලේ ගියාම ගෙදර කවුරුත් නැ හදිසියකටවත් දුවලා එන්න පුළුවන් ළඟපාතකවත් නොවෙයිනේ.”

“දැන් අම්මා ළඟ ඉන්නේ කවුද?”

“මේ ළඟ නැන්දා කෙනෙක් දවල් දවසේ ඉන්නවා. අනික අම්මාත් කැමති නෑ මේ ගෙදර තනියම ඉන්න.”

“ඕක තමයි ළමයෝ මම එදාත් කිව්වේ මේ ගෙදර කුලියට දීලා වෙනින් ගෙදරකට යන්න කියලා.”

“වෙනින් ගෙවල්වලට ඇඩ්වාන්ස් ගෙවන්න කොයින්ද සල්ලි අපිට මහත්තයෝ?”

“මම එක බලා ගන්නම්කෝ ඔය ළමයා ගෙයක් බලන්නකෝ.”

“එතකොට නංගිගේ ඉස්කොලේ ගමන?”

“තව ටික දවසයි නේද විභාගෙට තියෙන්නේ?”

“ඔව් තව හයමාසයක් විතර.”

“එයාට ඔය කෝච්චියෙන් ගාල්ලට එන්න යන්න පුළුවන්නේ ඔය ඕනේ තරම් එයාගේ පන්තිවල ළමයි එන්නේ.”

විමලා එම කතාවට එක්වෙමින් පැවසුවාය.

“එහෙනම් ඔය ළමයා හොඳ ගෙයක් හොටලේ ළඟපාතින් හොයලා බලන්න. මෙන්න මේ සුළු මුදල තියාගන්න ඔය ළමයාට ඇඳුම් ටිකක් අරගන්න. වැඩට යනකොට හොඳට අඳින්න පලදින්න එපැයි.”

“උපනන්ද මහත්තයා කරන උපකාර වලට බොහෝම පිං.”

විමලා පැවසීය. නොබෝ දිනකින් නිමාලි උපනන්ද මහතාගේ උදව්උපකාර ඇතිව හික්කඩුව ප්‍රදේශයෙන් කුලී නිවෙසක් ලබාගෙන එම නිවසේ පදිංචිය සදහා පිටත්ව ගියේය.

 ★    ★ ★ ★ ★ ★ ★

සුචිත්‍රා හා තිලකා කාන්තා පිහිටාධාර සුබසාධක සංවිධානයේ සාමාජිකත්වය ලබාගත්හ. එහි සමාජිකාවන්වූ දකුණු පළාතේ ව්‍යාපාර හා දේශපාලන ලෝකයේ බලවතුන්ගේ බිරියන් විසින් ඔවුන් දෙදෙනාව සාදරයෙන් පිළිගනු ලැබීය. එම පිළිගැනීමෙන් උද්දාමයට පත්ව ගිය සුචිත්‍රා උද්යෝගයෙන් යුතුව එහි වැඩ කටයුතු වලට සහභාගිවන්නට විය. 

 තවත් දිනෙක මැදියම පසුවීමත් සමඟම උපනන්ද තිගැස්සී අවදිවූයේ බළලුන්ගේ පොරබැඳීමකට පෙර සිදුවන කෑගැසීම් ශබ්දයන් ඇසීමෙනි. දහවල් කාලයේ විවේකයක් නොගෙනම කළ රාජකාරි වැඩවලින් හෙම්බත්වී සිටි ඔහු අපහසුවෙන් ඇඳෙන් නැගිට වටපිට බලන්නට විය. ඔහු තම කාමරයේ විදුලිපහන් දල්වා පහත මාලයට බැස ගියේ මෙම ශබ්දය ඇසුනු දිශාව සොයාබලන අටියෙනි. කාමරයේ විදුලි පහන් දැල්වීමෙන් නින්දෙන් අවදිවුනු සුචිත්‍රා උපනන්ද කොහේ ගියාදැයි විපරම්කර බැලීමට සාලයේ බැල්කනිය දෙසට පියවර තැබීය. පහත මාලයේ විදුලි පන්දමක් අතැතිව ගමන්කරමින් සිටි උපනන්දව ඈ දුටුවාය.

“උපේ ඔයා කොහේද මේ මහ රෑ යන්නේ?”

“ආ ඔයාත් නැගිට්ටාද? බලන්න මේ මූසල පූසන්ගේ සද්දේ . මාටින්ට කියන්න ඕනේ මුන්ව පන්නලා දාන්න කියලා.”

“කොහේ ඉන්න පූසෝ ටිකක්ද? මටනං ඇහුනේ නෑ.”

“ඔයාට කොහේ ඇහෙන්නද ගොරව ගොරවා නිදියන කොට. ඔය, දැන් නම් සද්දේ අඩුයි.”

“ඔන්න ඔහේ කෑගහපු දෙන්. ඔයා ඇවිත් නිදා ගන්න. දැන් වෙලාව කීයද?”

“ඔයා ගිහින් නිදා ගන්න මම මුන් ටික එලවලා දාලා එන්නම්.”

උපනන්ද කෑම කාමරය හරහා වැටී ඇති දොරක් මඟින් ගොස් ගරාජයට පිවිසුනේය. ගරාජයේ පසෙකවූ කාමරයක මාටින් සැප නින්දක වැටී සිටින අයුරු දුටු උපනන්දගේ කෝපය තවත් උත්සන්න විය.

“බෙල්ලට උඩින් කෝච්චියක් ගියත් තමුසෙලා මර නින්දේ. නැගිටලා බලනවා මේ කාලකන්නි බළල් රැල ඉන්නේ කොහේද කියලා .”

උපනන්දගේ ගෝරණාඩුව ඇසුනු මාටින් වහාම ඇඳෙන් නැගිට බුරුල්ව ගිය සරම තදකර ගැටගසා ගත්තේය. තවමත් නිදිමත පහව නොගිය බැවින් ඔහු තම දෑස් පොඩිකරමින් උපනන්ද දෙස බැලුවේය.

“ඉතිං මගේ මුණ දිහා බලං ඉන්නේ නැතිව ගිහිං බලනවා.”

මාටින් විදුලි පන්දම රැගෙන ඉක්මනින් මිදුලට බැස ගත්තේ කවරකදාකවත් උපනන්ද මහතා මෙසේ රාත්‍රියට පැමිණ ඔහුට දොස්නගා නැති බැවිනි. මාටින් පසුපසින් මිදුලට බට උපනන්දට නිවසේ පිටුපස වෙල දෙසින් ඇසෙන රැහැයි නාදය මිස වෙනත් කිසිදු ශබ්දයක් නොඇසුණි. 

“කෝ මහත්තයෝ කිසිම සද්දයක් නෑනේ.”

“ඒක තමයි මමත් බැලුවේ. දැන් ටිකකට ඉස්සෙල්ලා පිටිපස්ස පැත්තෙන් තමයි සද්දේ ආවේ.”

“ඒ පැත්තත් මම හොයලා බැලුවා උන් යන්න ඇති.”

“බලනවා මුන්ගේ මූසල සද්දේ මගේ නින්දත් නැතිකළා.”

“ඒක තමයි මාත් බැලුවේ මහත්තයා කවදාවත් නැතුව අද මහ රෑ නැගිටලා.”

“කෝ මුන් ඉන්න දිහාවක් හොයාගන්න බෑ තමුසේ ටිකක් හෝදිසියෙන් ඉන්නවා.”

උපනන්ද යළි නිවසට ඇතුල් වී සාලය හරහා ගොස් උඩුමහලට යෑමට තරප්පු පෙළ වෙත ගමන් කළේය. නොදැනුවත්වම ඔහුගේ නෙත් සාලයේ පැරණි වීදුරු අල්මාරියේ තැන්පත්කර ඇති බඳුන වෙත යොමුවීය. එම බඳුනේ පියනේ හිස තමාදෙස බලා සිටිනවාක් වැනිවූ සිතුවිල්ලක් උපනන්දගේ සිතට නැගුනි. ඔහු නැවති එය දෙස බලා සිටින්නට විය. සෙල් පිළිමයක් මෙන් ඔහු එම බඳුන දෙස වශීවූවාක් සේ බලාගෙන සිටිනවා නිදන කාමරයෙන් උඩු මහලේ ආලින්දයට පැමිණි සුචිත්‍රා දුටුවාය.

“උපේ උපේ ඔයා මොනවාද ඔතන කරන්නේ?”

සුචිත්‍රාගේ ඇමතුමෙන් තිගැස්සී පියවිලොවට පිවිසි උපනන්ද ඉක්මනින් එතනින් ඉවත්ව උඩුමහලට නැගීය. ඔහුට කොපමණ වේලාවක් එතැන රැඳී සිටියාදැයි මතකයක් නොවීය.

“ඔයා දැන් ගොඩාක් වේලාවක් තිස්සේ එතනට වේලා හිටියා. මොකක් දිහාද ඔයා බලාගෙන හිටියේ?”

ඔහු ඈ දෙස විමතියෙන් බැලුවේය.

“මම දන්නේ නැහැ මම එතනට ගියාම අමුත්තක් දැනුනා හරියට කවුද මගේ දිහා බලාගෙන ඉන්නවා වාගේ.”

සුචිත්‍රා බිය රැඳි දෑසින් ඔහු දෙස බැලීය.

“ඔයා මොකට මේ දොගොඩාහරියාමේ එළියට බහිනවාද මන්දා. හොර හතුරොත් ඉන්න පුලුවන්.”

උපනන්දට නින්ද යනතෙක් සුචිත්‍රා ඉතිපිසෝ ගාථාව මුමුණන්නට විය. පසු දින පිබිදුණ උපනන්ද යළිත් ඊයේ සිදුවූ අමුතු සිදුවීම යළි මෙනහි කළේය. ඔහුට පැරණි අල්මාරිය ළඟදි සිදුවූ දෙයක් මතකයේ නොමැති විය. එතන ගොඩ වේලාවක් රැඳීසිටීමට හේතුව සෙවීම පිණිස ඔහු යළිත් එම ස්ථානයට ගොස් පරික්ෂා කළ මුත් එතැන විශේෂ යමක් නොවීය. ඔහු උදේ පාතරාසය ගනිමින් සිටියදී තංගම්මා ඇමතීය.

“තංගම්මා මීට පස්සේ ඔය බළල් තඩියන්ට අපේ ගෙවල් අස්සේ එන්න දෙන්න එපා. ඉතිරිවෙන කෑම දඩාවතේ යන බල්ලෝ බළලුන්ට කන්න දාන්නත් මීට පස්සේ තහනම්.”

“හොඳමයි මහත්තයා.”

“දවල් තිස්සේ වැඩකරලා ඇවිත් නිදාගන්න තියෙන්නේ රෑට විතරයි එකත් මේ බළල් රැළගෙන් කරදරේ. හැබැයි එක බළලෙක් වත් කුස්සිය පැත්තේ හිටියෝත් මම අල්ලගන්නේ තංගම්මාව තමයි.”

“මටනං කිසිම පුසන්ගේ සද්දයක් ඇහුනේ නැහැ.”

සුචිත්‍රා ඉඳිආප්ප තම පිගානට බෙදාගන්නා ගමන් කීවාය.

“ඔයාට කොහේ ඇහෙන්නද ගොරවා ගොරවා බුදියනකොට. සුචිත්‍රා ඔහොම ඉදලානං හරියන්නේ නැහැ. ඔයා ගෙදර වැඩගැන මීට වඩා හොයලා බලන්න ඕනේ.”

“මම හොයලා බලනවානේ උපේ. ඔය දඩාවතේ යන බළල් රැළ පිටිපස්සේ වෙල දිහාවෙන් වෙන්නැති එන්නේ. උන්ව නවත්තන්න අපිට පුළුවනිද? ඔය රැළේ වැටෙන කාලෙට බළල්ලු පොරකාගන්නවානේ.”

“වෙල දිහාවෙන් එන්නේ ඔයාලා උන්ට ඒ පැත්තට කෑම විසික්කරන නිසයි. මීට පස්සේ කෑම විසිනොකර ඉන්නවානම් හරිනේ.”

ඔහු වතුර වීදුරුව එක හුස්මට බී අහවර කරමින් කෑම මේසයෙන් නැගිට්ටේය.

“සුචිත්‍රා අද මට වැඩ ගොඩාක් තියෙනවා. මේ සැරේ සිංගප්පුරුවෙ ගමනින් ලොකු ඕඩරයක් ආවා. ආපූ ඕඩරේට ඉක්මනටම ෂිප්මන්ට් එකක් ලෑස්ති කරන්න ඕනේ.”

“උපේ මම අද ෂෙරිල්ව මීට් වෙන්න තියෙනවා. මං දවල්ට එයාගේ සැලොන් එකට යනවා.”

“කොහේ ගියත් හවසට ගෙදර ඇවිල්ලා ඉන්න.”

කී උපනන්ද ටොයොටා රථයේ නැගී තම ව්‍යාපාරික ස්ථානය බලා පිටත් වුනි. කාන්තා පිහිටාධාර සුබසාධක සංගමයේ සාමාජිකත්වය ලැබීම නිසා සුචිත්‍රා සිටියේ මහත් උද්දාමයෙනි. ඇය ඉක්මනින් එහි ක්‍රියාශීලී සාමාජිකාවක් බවට පත්වීමට එක් හේතුවක් වූයේද ඇයට වෙනත් සාමාජිකාවන්ටමෙන් දුවාදරුවන්ගේ වැඩකටයුතු නොවීමයි. සුචිත්‍රා එම සංගමයේ ලේකම් තනතුර හෙබවූ ෂෙරිල් සමඟ ඉක්මනින්ම මිතුරුකමක් ඇතිකර ගත්තාය. රුපලාවන්‍යාගාරයක් පවත්වාගෙන යන ෂෙරිල් වයසින් සුචිත්‍රාට වැඩිමහලු එකියකවූවත් තම වියපත් වෙමින් පවතින රූපකාය ඇගේ රුපලාවන්‍යාගාරයේ පිහිටෙන් යම් තරමකට හෝ නවත්වාගැනීමට සමත්වූවාය. නව යොවුන් තරුණියක මෙන් විසේකාර දාංගලයකින් හැසිරෙන ඇය අසාර්ථක විවාහයකින් සැමියාගෙන් දික්කසාදවී සිටියාය.  ෂෙරිල් තම ව්‍යාපාරයෙන් හරිහම්බකරන සියල්ල වියපැහැදම් කළේ මිල අධික වටිනා ඇඳුම් පැලැඳුම්වලටය. උදේ දහය වනවිට සුචිත්‍රා ඇගේ කුඩා මෝටර් රථය ගාල්ලේ මහවීදියේ ෂෙරිල්ගේ රුපලාවන්‍යාගාරයට බලා පැදවීය. ඇය එයට ගොඩවනවිටත් ෂෙරිල්ගේ මිතුරියෝ දෙදෙනෙක් එහි රැඳී සිටියහ. තම දරුවන්ව පාසල් ගෙනගොස් ඇරලූ අමරාත් නීතාත් නිරතුරුව පාසල් ඇරෙනතුරු කාලය කාදැමීමට මෙසේ ෂෙරිල්ගේ බියුටි සැලෝන් එකට ගොඩවැදීම සිරිතක් විය. තමා මිළදීගත් ඩෙනිම් ජින්ස් කලිසම් හා ඒවාට සරිලන බ්ලවුස් කිහිපයක්ද ෂෙරිල් විසින් ඇගේ මිතුරියන්ට පෙන්වමින් සිටියාය. 

“බලන්න මේ ජින්ස් එක ඔයාට නියමෙට ගැළපෙනවා.”

“අපෝ ඕක ඇඟට හිර වැඩියි. පිටිපස්සෙන් කැපිලා පේනවා වැඩියි.”

“අයියෝ සුචිත්‍රා එහෙම තමයි ජින්ස් අඳින්නේ හොඳට හිරට ඇඟට තදවෙලා හිටින්න.” 

“අනේ මං මීට ඉස්සර ඩෙනිම් ඇඳලා නැහැ.”

“සුචිත්‍රා ඔයා හරියට ගොඩේ ගෑණු කෙනෙක් වගේනේ කතාව. බිස්නස් කාරයෙක්ගේ වයිෆ් කෙනෙක් කියලා කියන්නත් බෑ.”

ඇය තම ඉනට ඩෙනිම් කලිසම තබා බැලුවාය.

“ආ මෙන්න මේ බ්ලවුස් එකත් ඒකට මැච් වෙනවා.”

ෂෙරිල් අත්නැති බ්ලවුස් එකක් ඇගේ අතට දුන්නාය.

“මේ දෙක ඇඳලා බලන්න. කෙල්ලගේ හැඩ කොහොමද කියලා බලන්නත් එක්ක.”

ඇය සුචිත්‍රාව බලෙන් මෙන් ඇතුල් කාමරයකට ගෙන ගියාය. 

“ආ දැන්නෙ කෙල්ලගේ ලස්සන පෙන්නේ.”

ඩෙනිම් කලිසමෙන් සැරසී ආ සුචිත්‍රාව දුටු අමරා කීවාය.

“ඒක නම් ඇත්ත. දැන්තමයි සුචිත්‍රාට නියම පොෂ් පෙනුමක් ලැබිලා තියෙන්නේ.”

සුචිත්‍රාද තම හැඬරුව බලාගැනීමට කන්ණාඩිය ඉදිරිපිටට ගොස් තම යෙහෙළියන් කියන කතාව ඇත්තදැයි බැලුවාය. එම ඇඳුමෙන් තම රූපයට විශාල අලංකාරයක් එක්වූ බවක් ඇයට වැටහුනි.

“ඔය ජින්ස් එක මගේ ගානේ සුචිත්‍රාට තෑග්ගක්.”

ෂෙරිල් කීවාය. එම මිල අධීක ඩෙනිම් ජින්ස් එක නොමිලේම සුචිත්‍රාට දෙනු දැක අනෙක් යෙහෙලියන්ද ෂෙරිල්ට විහිළු කරන්නට විය.

“මේ අපිටත් නිකං දෙන්න කෝ. අපි කොච්චර ඇඳුම් ඔයාගෙන් ගන්නවාද?”

“ඔව් ඒක තමයි.”

නීතා කීවාය. ෂෙරිල් තම සුපුරුදු කපටි සිනාව ඔවුන්ට පෑවාය.

“ඒක නෙමෙයි සුචිත්‍රා ඔයාට ඔය ඇඳුම් වලින් විතරක් ලස්සන වෙන්න බැහැ. ඉදලා හිටලාවත් මුණටත් සත්කාරයක් දෙන්න ඕනේ.”

“මෙයානං කවදාවත් පේෂල් එකක් කරලා නැතිපාටයි.”

අමරා පැවසීය. සුචිත්‍රා මඳ සිනාවකින් පෑවාය.

“මේ අයත් ඉස්සර ඔයා වගේ තමයි. දැන්නම් මාසෙකට සැරයක් ස්ක්‍රබ් එකක් කරලා පේෂල් එකක් කරගෙන යනවා. බලන්න ඔයාගේ මූණේ හැටි මැරුණු සම අයින් කරන්න ඕනේ. එතකොට තමයි මූණට එළිය වැටෙන්නේ.”

“උපේ කැමතිවෙන එකක් නෑ.”

“එයා කැමතිද අකමැතිද කියලා බලන්නත් එක්ක අපි එක සැරයක් කරලා බලමු. ඔයාටත් තේරෙයි මේකේ වෙනස.”

“මහත්තයාත් ආදරේ වෙයි.”

අමරා ඇහැක් ඉඟිකරමින් කීවාය. අනෙක් යෙහෙළියන් ඉදිරියේ ලැජ්ජාවට පත්වීමට අකමැතිවූ සුචිත්‍රා ෂෙරිල්ට ඉඩදුනි. 

“ලැජ්ජවෙන්න එපා ළමයෝ ඔයාට හිතෙයි මේ ඉන්නේ පරණ සුචිත්‍රාද කියලා. මට සල්ලි එපා, ඔයාට මම අදට විතරක් ෆ්‍රී කරන්නම්.”

“මේ මෙයාට විතරක් ඇයි ෆ්‍රී? අපිට එහෙනම් ඩිස්කවුන්ට් දෙන්න ඕනේ.”

“තාම මෙයා අලුත්නේ.”

“මේවාගේ සල්ලි තියෙන බිස්නස්කාරයෙකුගේ වයිෆ්ට හැමදාම පේෂල් කරන්න බැරියැ.”

අමරා කීවාය. ෂෙරිල් විසින් සුචිත්‍රාගේ ඇහිබැම සකසා පේෂල් එකක් කර ඇගේ මුහුණේ අලංකාරය වැඩිකර පෙන්නුවාය. සුචිත්‍රාට සිතුනේ මෙතෙක් කලක් සැලොන් එකකට නොගිහින් සිටියේ තමාගේ මෝඩකමක් ලෙසය.

“දැන් බලන්න එපායැ සුචිත්‍රාගේ ලස්සන. බලාගෙන පාරේ යන්නේ. කොල්ලෝ ඇඩ්රස් දෙයි.”

“අපි වෙනින් දවසක කොණ්ඩෙත් හරි ගස්සමු. මෙයාට ලේයර්ස් කට් එකක් කපලා හදමු නේද අමරා?”

“ඔව් එකනං එයාට මැච් වෙයි. ෂෙරි මෙයාව එකපාරටම වෙනස් කරන්න එපා ඇස්වහ වදියි.”

සුචිත්‍රාට තම රූපය පිළිබඳව තරමක ආඩම්බරයක්ද දැනුනි. ඇය බලහත්කාරයෙන්ම ෂෙරිල්ට මුදල් ගෙව්වාය. නීතාත් අමරාත් පිටත්ව ගිය පසුත් ටික වේලාවක් ෂෙරිල්ගේ රුපලාවන්‍යාගාරයේ රැඳීසිටි ඈ නිවෙස බලා පිටත්විය. ඇය නිවසට එනවිට උපනන්ද නිවසට පැමිණ කන්තෝරු කාමරයටවී ලිපිගොනු රාශියක් පිරික්සමින් සිටියේය.

“උපේ අද ඔයා වේලාසනින් ආවේ? ඔයා කිව්වානේද හවස් වෙනවා කියලා.”

ඇය කන්තෝරු කාමරයට ඇතුල්වූයේ තම රූපයේ සිදුකළ වෙනස පෙන්වන අටියෙනි. ඒවන විට උපනන්ද සිටියේ ව්‍යාපාරයේ සිදුවූ මුල්‍ය ගනුදෙනුවල අක්‍රමිකතාවයක අගමුල සොයමිනි. තම බිරිඳ දෙස ඔලුව උස්සා බැලූ ඔහු යලිත් ගිණුම් පොතට නෙත් යොමු කළේ ඔව් කියමිනි. උපනන්ද තමන්ව ගණන් නොගැනීම පිළිබඳව සුචිත්‍රාට ඇතිකළේ තරහකි. එහෙත් ඇය තමන්ගේ උත්සාහය අත්නොහැරම යළිත් ඔහුගේ අවධානය තමා වෙතට යොමු කරගැනීමට උපනන්දට කතාකළාය.

“උපේ බලන්නකෝ අද හරි වැඩේනේ උනේ.”

“ප්ලිස් සුචිත්‍රා අපි පස්සේ කතාකරමුද. මම දැන් වැඩ ගොඩක හිරවෙලා ඉන්නේ. පුූළුවන්නම් තංගම්මාට කියන්න මට කිරි තේ එකක් හදල එවන්න කියලා.”

ඔහු තම දෑස් ගිණුම් පොතෙන් ඉවතට නොගෙනම පැවසීය. සුචිත්‍රා කෙන්තියෙන් ඔලුව ගස්සාගෙන කන්තෝරු කාමරයෙන් පිටත්ව ගියේ මේ මිනිහාට හැමතිස්සේම බිස්නස් බිස්නස් විතරයි යැයි සිතමින්ය. 

★    ★ ★ ★ ★ ★ ★

“මිස්ටර් උපනන්ද ගාව දැනට සේවකයෝ කීදෙනෙක් සේවය කරනවාද?”

උපනන්දගේ මසුන් අපනයනය කිරීමේ ව්‍යාපාරික ස්ථානයට එදින දිවා කාලයේදි හදිසියේම පැමිණි

සේවක අර්ථසාධක අරමුදලේ පරික්ෂක නිලධාරින් උපනන්දගෙන් විමසීය

“දැනට නම් අට දෙනෙක් ඉන්නවා.”

“මේ අට දෙනාටම අර්ථසාධක මුදල් බැර කරනවාද?”

“ඔව් ඇයි?”

“අපිට පුලුවන්ද පඩි වාර්තා බලන්න.”

“ඔය මහත්තුරු ඇයි මේවා අහන්නේ?”

“අපි පැහැදිලි කරන්නම් ගිණුම් පොත් බලලා.”

උපනන්ද ගිණුම් ලිපිකරු සිරිවර්ධන කැඳවා එම පැරණි ගිණුම් වාර්තා නිලධාරින්ට ලබාදෙන මෙන් කීවේය. සිරිවර්ධන බොහෝ සේ නොසන්සුන්ව බියට පත්ව සිටින බවක් පෙන්වීය . උපනන්ද තමා ළඟ තිබූ අවසන් මාස දෙකහි නවතම ගිණුම් වාර්තා පරික්ෂක මහත්වරුන්ට ලබාදුනි.

“මිස්ටර් උපනන්ද ඔයා ඔය එකවුන්ට්ස්වල පෙන්නුවාට සේවකයින්ගේ පඩියෙනුත් අඩු කළාටත් මේ සල්ලි අපේ අරමුදලට බැරකරලා නෑනේ.”

ඔවුන් උපනන්දව අර්ථසාධක මුදල් වංචාකරන්නෙකු ලෙසින් කීවෝය. එම කතාව ඇසුනු උපනන්දගේ සිතට කෝපයක් මතුවිය.

“ඔය මහත්තුරු එහෙම කියන්නේ කොහොමද? මට පෙන්නන්න පුලුවන් මම ගෙවලා තියෙනවා කියලා.”

පැරණි ගිණුම් වාර්තා රැගෙන ඒමට පිටත් කළ සිරිවර්ධන  යළි තම කාමරයට පැමිණීමට ප්‍රමාද වෙද්දී උපනන්දද නොසන්සුන් විය. සේවකයෙකු කැඳවා සිරිවර්ධනට ඉක්මනින් එන්න කියන්නයැයි පිටත් කර හැරියේය.

“උපනන්ද මහත්තයෝ සිරිවර්ධන මහත්තයා නෑනේ මම හැම තැනම හෙව්වා.”

“හොඳට හොයලා බැලුවාද? යන්න ගිහින්  බලන්න එයා වෙන කොහේටවත් ගිහිල්ලාද කියලා.”

“එයා නැහැ සර්. එයාගේ බෑග් එකත් නැහැ.”

යළි පැමිණි සේවකයා පැවසීය. උපනන්ද යළිත් නොසන්සුන් විය. සිරිවර්ධනගේ දුරකථනයට කතාකළ මුත් එයද ක්‍රියාවිරහිත කර තිබුණි. පරික්ෂණයට ආ නිලධාරින් ගෙන් සමාව ඉල්ලා සිටි ඔහු ඉක්මනින් ගිණුම් පොත් පරික්ෂාකර බලා යම් කිසි අක්‍රමිකතාවයක් ඇතොත් මසක් ඇතුලත ගෙවා නිමකරන බව පොරොන්දුව ලබාදී ඔවුන්ව පිටත්කරවීය. ඔවුන් පිටත්වූ වහාම සේවකයෙකු ගෙන්වාගත් උපනන්ද ඔහු සමඟින් ලිපිගොනු අල්මාරිය කඩා විවෘත කර බැලීය. පැරණි ගිණුම් පොත් පරික්ෂාකර බැලිමේදි ඔහු විසින් අර්ථසාධක අරමුදලට මුදල් බැර කරන ලද බව සඳහන් කර ඇති මුත් ගෙවීම් සිදුකරන ලද රිසිට් පත් කිසිවක් හමුනොවීය. යම් කිසි අක්‍රමිකතාවයක් සිරිවර්ධන විසින් සිදුකර ඇතැයි උපනන්දට ඒත්තු ගියේය. උපනන්ද තෝන්තුවෙන් මෙන් කිසිවක් සිතාගත නොහැකිව තම කාමරයේ සැප පහසු පුටුව මතටවී ටික වේලාවක් ගත කළේය. එක්වරම සිතට නැගුනු අදහසක් අනුව සිරිවර්ධනගේ මේසය වෙත හිමිහිට ගමන් කළ ඔහු මේස ලාච්චු එකින් එක ඇර බැලුවේය. කහල ගොඩක් බදු කිසිඳු පිළිවෙලකට නොමැති එම ලාච්චු විවිධ කොල කැබැලි වලින් හා තම ආයතනයට ලැබුණු ලිපි ලේඛන හා රිසිට් පත් වලින් පිරී තිබුණි. නහය කඩාගෙන යන පුස් සුවඳක්ද එතුළින් හමා ආවේය. උපනන්ද ලාච්චු එකින් එක හැර කොල කැබැලි සියල්ලම බිමට හලද්දී එය තුළ සිටි කැරපොත්තන් කිහිපදෙනෙක් පණ බේරාගන්නට සුරක්ෂිත ස්ථානයක් සොයමින් දිවයන්නට විය. ඔහු කොලරොඩු ගොඩ අවුස්සමින් එහිවූ ලිපි හා රිසිට්පත් තෝරන්නට පටන් ගත්තේය. තම ආයතනයට එවන ලද වැදගත් ලිපි රාශියක් විවෘත නොකර එහිවූ අතරම සේවක අර්ථසාධක අරමුදලින් එවන ලද ලිපිද ඒවා අතරම තිබුණි. උපනන්දගේ හිස කරකැවෙන්නට වුයේ එහි තිබූ නාස්පුඩු කඩාගෙන යන පුස් සුවඳ නිසා දැනුන අපුල ගතියෙනි. තම විශ්වාසවන්ත සේවකයෙකුවූ සිරිවර්ධන මෙසේ හැසිරී තිබීම අදහාගැනීමට නොහැකිව ඇතිවුනු කෝපය මුසු කලකිරීමෙන් තෝරපු ලිපිද රැගෙන ඔහු නැගී සිටියේය. තම කාමරයට ගොස් පුටුවට වැටුනේ හිස මත රැදි විශාල බරක්ද සමඟිනි. ගුණපාල කැඳවා සිරිවර්ධනගේ මේසය ළඟ තිබූ සියලු අත්‍යවශය ලිපි තෝරා තමන්ට ගෙනවිත් දෙන මෙන් අණකර ගිණුම් පොත්ද රැගෙන ඔහු ඉක්මනින් තම මෝටර් රථය පදවාගෙන ගාල්ල පොලීසිය වෙත ගමන් කළේය. සිරිවර්ධන විසින් තම ආයතනයේ මුල්‍ය වංචා රැසක් කර පැනගොස් ඇතැයි පැමිණිල්ලක් කර ඔහු නිවස බලා ගමන් කළේය.

 එදින රාත්‍රියේ සුචිත්‍රා සමඟින් කතා කිරීමටවත් කාලයක් ඔහුට නොවීය. සුචිත්‍රාත් සිටියේ උපනන්ද ඇයව ගණන් නොගැනීම පිළිබඳව අමනාපවූ සිතෙනි. එහෙත් ඇගේ සිතේ හටගත් අමනාපය ගැන කිසිත් නොදන්නා උපනන්ද ඇය සමඟින් රාත්‍රි කෑමට එක්නොවී ගිණුම්පොත් හා රිසිට් පත් පිරික්සන්නට විය. ඇයත් උපනන්ද හා රාත්‍රි කෑමට එක්නොවීමට තීරණය කරතිබීම නිසාවෙන් කෑම කාමරයට නොගොස් පැන්ටි්‍රයට ගොස් සැන්විච් පෙත්තක් කා කිරිවීදුරුවකින් රෑ කෑමවේල සපයාගෙන නිදන්නට ගියාය. එදින රාත්‍රියේ ගිණුම් පොත් පිරික්සා ඔහු ඇඳට වැටුනේ මැදියම් යාමයත් පසුකළ පසුවය. සුචිත්‍රා උපනන්ද හා අමනාපයෙන් පසුවූ බැවින් ඔහුට සුළු රිදවීමක් කිරීමට ඇය උදෑසන උපනන්දව ඇහැරවාලීම නොකළාය. කාන්තා සංගමයේ පෙර යොදාගත් වැඩක්ද නොතිබූ නමුත් එහි රැස්වීමකට යන බව මාටින්ට පවසා ඈ ෂෙරිල් හමුවීමට රුපලාවන්‍යාගාරයට ගියාය. උපනන්දව මාටින් විසින් අවදිකරන විටත් උදෑසන දහයට ආසන්නවී තිබුණි. 

“කෝ මාටින් නෝනා?”

“නෝනා අර මොකක්ද සංගමයේ රැස්වීමක් තියෙනවා කීවා. ඒකට යනවා කියන්ඩ කීවා.”

“ඉතිං ඇයි මාව කීද්දුවෙ නැත්තේ?”

“නෝනා කීවා මහත්තයා ගොඩාක් රාත්තිරිය වෙනකං වැඩකරපු නිසා ටිකක් නිදා ගත්තාවේ කියලා. අන්න මහත්තයා මුණ ගැහෙන්න පොලීසියෙන් ඇවිල්ලා ඉන්නවා.”

“ඒ අයට ඉදගෙන ඉන්න කියන්න මම ඉක්මනට එනවා.” 

කී උපනන්ද නාන කාමරයට වැදුනි. ඉක්මනින් මුහුණ කට සෝදා ගත් උපනන්ද සරමකින් හා කමිසයකින් සැරසී බොත්තම් පියවමින් සාලය වෙත එනවිට මාටින් විසින් පිළියෙල කරන ලද තේ කෝප්පයක් පානයකරමින් ගාල්ල පොලීසියේ පොලිස් පරික්ෂක වීරසිංහ හා තවත් කොස්තාපල්වරු දෙදෙනෙක් සාලයේ  වාඩිවී සිටියෝය.

“ගුඩ් මොර්නින් මිස්ටර් උපනන්ද.”

“ගුඩ් මොර්නින් ඉන්ස්පෙක්ටර් මොකද අද උදෙන්ම. අපේ මිනිහා ගැන ආරංචියක්වත් ලැබුනාද?”

“අපි වෙන වැඩකට යන ගමන් මෙහාටත් ගොඩවුණේ. ඊයේ අපි ගියා සිරිවර්ධනගේ ගෙදරට. මිනිහා අපිට මඟ ඇරලා ගිහිල්ලා තියෙනවා.”

“ඒ කියන්නේ?”

“මිනිහා අපි එන්න ඉස්සර වෙලා බඩුමූට්ටුත් අරන් පැනලා ගිහිල්ලා. මිස්ටර් උපනන්ද දන්නවාද ඔය මිනිහාගේ ගමේ ගෙවල් තියෙන දිහා?”

“මං දන්න තරමින් නම් සිරිවර්ධන බදුල්ල පැත්තේ. අපේ ගුණපාලත් බදුල්ල පැත්තේ, එයා නම් දන්නවා ඇති. මම ඇඩ්රස් එක ඉන්ස්පෙක්ටර්ට දෙන්නම්.”

“හොඳයි එහෙනම් මට ඒක ඉක්මනටම ලැබෙන්න සලස්සවන්න. එහෙනම් අපි ගිහිල්ලා එන්නම්.”

පොලීස් නිලධාරින් පිටත්ව ගිය පසු උපනන්ද තම ව්‍යාපාරික ස්ථානයට නොගොස් ගිණුම් පොත් පරික්ෂා කළත් ඒ පිළිබඳවූ අල්ප දැනුම නිසා ඔහුට අක්‍රමිකතා සොයා ගත හැකිවූයේ සීමිත ගණනකි. තමා මෙසේ වෙහෙසීමෙන් ඵලක් නොවන බව ඔහුට වැටහුනේ ගිණුම්කරණය තමාට නුපුරුදු විෂයක් වුයෙනි. එම කටයුතු විගණන සාමාගමක් වෙත පැවරීම සුදුසු යැයි සිතා ඔහු එම කටයුතු එදින සවස් වරුවේ විගණන සමාගමක් වෙතට ගොස් එයට පැවරීය. 

පසුදින උදයේම මාටින් දැනුම් දුන්නේ ඔහුගේ මත්ස්‍යාගාරයේ පාලක නන්දන පැමිණ සිටින බවය. ඔහු කවරදාක වත් මෙසේ උපනන්දගේ නිවසට හදිසියේ පැමිණ නොතිබූ නමුත් උපනන්ද සිතුවේ සිරිවර්ධන ගැන ආරංචියක් රැගෙන ඔහු තමා හමුවන්නට පැමිණ ඇතැයි යනුවෙනි. උඩුමහලින් පහළට පඩිපෙලෙන් බහින අතරතුර උපනන්ද බැලුවේ සාලයේ සිටගෙන සිටින නන්දන දෙසය. දෑස් රතු කරගෙන හිසකේ අවුල්ව කලබලයෙන් නොවීසිලිමත්ව එහාමෙහා බලමින් සිටි ඔහුගේ මුහුණෙන් නිදිවරාපු වෙහෙසකාරී හා බියපත් පෙනුමක් පෙනෙන්නට විය. 

“ඇයි නන්දන කලබලයෙන්?”

“හරි වැඩක්නේ මහත්තයෝ වෙන්නේ. හෙටනේ අපේ අලුත් ඕඩරයට ෂිප්මන්ට් එක යවන්න තිබුනේ.”

“ඉතිං.”

“මාළුන් එකා දෙන්නා මැරෙන්න ගත්තා.”

එය ඇසීමෙන් උපනන්ද මහත්සේ කලබලයට පත්විය.

“ඇයි ඔයාලා ටැංකිවලට එයාර් දාලා තිබුනේ නැද්ද?”

“ඇයි මහත්තයෝ අපි එහෙම නොකර ඉන්නවාද?”

“එහෙනම් වතුරට මොනවා හරි වසක් විසක් වත් දාලාද?”

“වෙන්න බැහැ මම සවසත් වතුරේ පි එච් එක චෙක්කරළා තිබ්බේ. ඊයේ රාත්තිරියේ ඩියුටි හිටියේ අබේයි ජිනදාසයි.”

“දැන් මොකද මාළුන්ට කළේ?”

“අපි හොඳ මාළුන්ව වෙන් කළා. අනෙක් මාළුන්ට බෙහෙත් දැම්මා. තාම නම් හරියන පාටක් නැහැ. අනෙක් ටැංකි වලටත් ලෙඩේ බෝ වෙනවා වගේ පෙනෙන්නේ.”

“එහෙනම් ඉක්මනටම ඒවාටත් බෙහෙත් දාන්න .”

“කොහොමද මහත්තයෝ බෙහෙත් දාන්නේ ලෙඩේ දන්නේ නැතිව. මම සැකේට දාපූ ඒවාටත් ගුණයක් පේන්නේ නැතිව.”

“එහෙනම් තමුසේ ඉක්මනට අර ඩොක්ටර් පෙරේරාට කතාකරනවා. පුලුවන් තරම් ඉක්මණටම ගාල්ලට එන්න කියන්න. නැත්තම් වාහනයක් අරගෙන ගිහිල්ලා එක්කගෙන එනවා. මම එහාට එන්නම්. මාළු මැරුණොත් අපි ඉවරයි.”

උපනන්ද හිස ගිනිගත්තේකු සේ ඉහළ මාලයට දිව ගියේය.

★    ★ ★ ★ ★ ★ ★

ටිකෙන් ටික සුචිත්‍රාද ෂෙරිල්ගේ විලාසිතා අනුකරණය කරන්නට වූයේ ෂෙරිල් විසින් ඇයට කලිසම් හා ශරිරය පෙනෙන විවිධ ඇඳුම් පැලඳුම් හුරු කරවූවායින් පසුවය.  

“බලන්නකෝ ෂෙරිල් උපේ දැන් මාව ගණන්ගන්නේම නැහැ එයා බිස්නස්වලටම ඇලිලා. කොයිම වේලාවකවත් ගෙදර නැහැ. අදත් ඔය උදේන්ම කොහෙද මන්දා දිව්වා. මට ගෙදර ඉන්න බැහැ හරිම පාළුයි.”

“ඉතිං පාළුව යන්නත් එක්ක ළමයෙක් හදන්න තිබුණානේ.”

“කොහේද එයාට ඒවාටවත් වේලාවක් බිස්නස්වලට වැඩිය.”

“පිස්සුද සුචිත්‍රා ඔයාලට ළමයි නැත්තේ එයා බිස්නස්වලට ඇලිලා නිසා නෙමෙයි. ඔයාලා අතර තියෙන වයස් පරතරය නිසයි. ඔයා මොකට මේ වයසින් වැඩි මිනිහාව බැන්දද මන්දා?”

“නෑ ෂෙරිල් උපේ ඉස්සර එහෙම නෑ දැන් ටික දවසක ඉඳලා තමයි මේ. මේ දවස් වල එයාට ප්‍රශ්නත් වැඩියි වාගෙයි.”

“නෑ සුචිත්‍රා එයාලාගේ නොහැකියාව හංගන්න තමයි ඔය බොරුවට වැඩ ගොඩක හිරවෙලා ඉන්නවා වාගේ පෙන්නන්නේ. අද වැඩ ගොඩාක් කළා හරිම මහන්සියි තෙහෙට්ටුයි කියන්නේ ඒකයි. ඔයාට තිබුනේ හොඳට ජීවිතේ එන්ජෝයි කරන්න පුලුවන් තරුණ කොල්ලෙක්ව බඳින්නයි. නාකි බැඳලා කොහොමද මේ වගේ කෙල්ලෙක්ගේ විසේ බස්සන්නේ.”

ෂෙරිල් සුචිත්‍රාගේ නිතඹට පහරක් ගසමින් පැවසුවාය. ඇයට උපනන්දගේ වියපත් වෙමින් පවතින රූපකාය මැවීපෙනුනි.

“ෂෙරිල්ගේ කතාව නම් ඇත්ත තමයි. මම නිකං කාලකන්නි වුණා. අම්මලාට ඕනේ වුණේ මාව සල්ලිකාරයෙකුට බන්දලා දෙන්න විතරයිනේ.” 

ඇයට තමා ගැනම ආත්මානුකම්පාවක් ඇතිවිය. ඈ රුපලාවන්‍යාගාරයේ වීදුරු කවුළු තුළින් මහාවීදියේ එහා මෙහා යන මිනිසුන් දෙස බලමින් කල්පනා කරන්නට විය.

“මේ සුචිත්‍රා මොනවාද අනේ ඔයා කල්පනා කරන්නේ? ඕවා ගණන් ගන්න එපා. ඔය ප්‍රශ්න අමතක කරන්න එක්ක හෙට අපේ ගෙට්ටු ගෙදර් එකට ඔයා එනවා නේද? අපිට හොඳ ජොලියක් දාන්නත් පුලුවන්.”

“බලමු ෂෙරිල් උපේ යන්න දෙයිද දන්නෙ නැහැ.”

“ඔයා කොහොම හරි එන්න ඕනේ. අනිත් එන්ජිඕ සංවිධානවල අයත් මේකට එනවා. අනික අපේ හෙඩ් ඔෆිස් එකේ කට්ටියත් අනිවාර්යයෙන්ම එනවා. ඔය දෙගොල්ලෝම අඳුනගන්න එක හොඳයිනේ.” 

“හරි මම උපේගෙන් කොහොම හරි පර්මිෂන් ගන්නම්.”

ෂෙරිල්ගේ බලකිරීමෙන් ඇගේ සිතෙත් එම පාටියට යෑමට ආශාවක් ඇතිවිය. ඇය නිවසට එන අතරවාරයේ කෙසේහෝ උපනන්දගෙන් අවසර ගෙන සාදයට යෑමට ඉටාගත්තීය. ඇය නිවසට පැමිණෙන විටත් උපනන්ද නිවසට පැමිණ තිබුණේ නැත. ඇය මෝටර් රිය ගරාජයට දමා නිදන කාමරයට වැදුනාය. ගතේවූ දහඩිය යන්නට දියනාගෙන ඉහලමාලයේ සැදෑල්ලටවී පුවත්පතක් කියවමින් හුන් ඈට උපනන්දගේ මොටර් රිය ගෙවත්තට ඇතුලු වන හඬ ඇසුණි. දිනය පුරා ඉතාමත් වෙහෙසමහන්සිව තෙහෙට්ටු ගතියෙන් සිටි උපනන්ද උඩුමහලට ගොඩවීමට හිමිහිට තරප්පු පෙළ නගින්නට විය. ඔහුගේ පෙනුම මේ දිනවල වඩාත් වියපත්වී ඇතිබවක් සුචිත්‍රාට පෙණුනි. ඔහු තරප්පුපෙළ නැඟ අවසන්ව ටික වේලාවක් එතැනම නතරවී සිටියේ ධාවන තරගයක් නිමකළ පුද්ගලයෙකු තම මහන්සිය හැරගැන්මට යම් ඉසිඹුවක් ලබාගන්නාක් මෙනි. 

“ඇයි උපේ ඔයාට සනිප නැද්ද?”

කඩිසර ක්‍රියාශීලි පුද්ගලයෙකු ලෙස උපනන්දව දුටු සුචිත්‍රා අද වෙනදා නොදුටු වෙහෙසාකාරි ගතියකින් පෙලෙනු දැක ඇසුවාය.

“නෑ සුචිත්‍රා හරිම තෙහෙට්ටුයි මේ දවස්වල කෙලවරක් නැති කරදර.”

“ඇයි උපේ ?”

“අර පාහාරයා කරපු වැඩේ. මම ඌව ඕනෑවටත් වඩා විශ්වාස කළා බලනකොට මූ මහ පල් හොරෙක්නේ.”

“කවුද උපේ කවුද?”

“සිරිවර්ධන. අර එකවුට්න්ස් ක්ලාක්. ඌ අපේ සල්ලි ගොඩාක් වංචා කරලා තියෙනවා. මට ඒකත් අහුවුණේ ෑඡත්‍ එකට සල්ලි ගෙවලා නැති නිසා චෙක් කරන්න ආපූ නිසයි. තව ටිකෙන් ඉන්කම් ටැක්ස්වලින්නුත් පැනලා නඩුත් වැටෙනවා.”

“ඉතිං මිනිහාව අස්කළාද? පොලීසියට අල්ලලා දෙන්නනේ තිබුනේ.”

“කොහේ අස්කරන්නද මිනිහා පැනලා ගිහිල්ලා. මම පොලීසියට දන්වලා තියෙන්නේ. ඒ මදිවට අපේ අලුත් ඕඩරේට ෂිප්මන්ට් එකත් දීගන්න බැරිවුණා.”

“ඇයි සිරිවර්ධන කළ වැඩෙන්ද?”

“නැහැ සුචිත්‍රා මාළුන්ට විෂබිජයක්ද කොහෙදෝ ගිහිල්ලා. මාළුන් ගොඩාක් නැතිවුණා.”

“අයියෝ ඔක්කෝම මළාද?”

“නැහැ එත් අනෙක් මාළුන්ටත් ලෙඩේ බෝවෙලා වගේ පේන්නේ.”

උපනන්ද නිදන කාමරයට යන ගමන් කීවේය. ඇයට ඔහු ගැන ශෝකයක් උපන්නේය. මෙතෙක් දිනක් ඔහු හා කතාබස් නොකර සිටීමෙන් ඔහුගේ ව්‍යාපාරයට සිදුවූදෙයක් නොදැන සිටීම ගැන ඇයට කණගාටුවක් ඇති විය. පසුදින සවස පවත්වනු ලබන සාදයට එක්වීමට උපනන්දව කැමති කරගන්නේ කෙසේදැයි සුචිත්‍රා සිතන්නට වූවාය. මේ සා විශාල කරදර ගොඩක පැටලී සිටින තම සැමියාගෙන් තමා සාදයකට යෑමට ඉල්ලීම කෙතරම් අනුචිත ක්‍රියාවක්දැයි ඇයට සිතුණි. නමුත් ෂෙරිල් විසින් ඇගේ සිතට කාවද්දනු ලැබූ සාදයට යෑමේ ප්‍රතිලාභ ගැන සිතන කල්හි ඇයට උපනන්දගේ කරදර ගොඩ අමතක වීම ඉබේම සිදුවන්නට විය. රාත්‍රි කෑම ගන්නා අතරතුරදී ඇය තම සිතැගි එළියට දැම්මාය.

“උපේ අපේ කාන්තා සංවිධාන වල එකමුතුවෙන්  හෙට ගෙට්ටු ගෙදර් එකක් තියෙනවා ලයිට් හවුස් හෝටලේ. අපේ ඔක්කෝම ඒකට යනවා.”

“සුචිත්‍රා ඔයා යන්න. මට නං ඕවායේ යන්න වේලාවක් නෑ. මම හෙට උදේම පේරාදෙනියේ වෙට් ෆැකල්ටියට යනවා. මේ ලෙඩේ මොකද්ද කියලා බලන්න.”

“ඉතිං ඔයා හවසට එනවානේද?”

“මම එනකොට රෑ වෙන්න පුලුවන් සමහර විට එහේ නතරවෙන්නත් සිද්ධවෙයිද කියන්න දන්නේ නැහැ. ඔය පාටි වලට යන්න පුලුවන් මානසික තත්ත්වයක නොවෙයි මම ඉන්නේ. මේ වෙලාවේ බලන්න ඕනේ අනෙක් මාළු ටික දෙනාවවත් බේරාගන්නයි. ඔයා යන්න, ගිහින් එන්න.”

ඔහු තම අවසරය ඇයට ලබාදුන්නේය.

★    ★ ★ ★ ★ ★ ★

 උපනන්ද පසුදින අලුයමින්ම පේරදෙනියේ පශු වෛද්‍ය පිඨය බලා පිටත්වුයේ රෝගි මාලු කිහිප දෙනෙක් සමඟින්ය. හවස් යාමයේ සුචිත්‍රාද ෂෙරිල් හා සාදයට යැමට ලැහැස්ති වූවාය. ෂෙරිල්ගේ ඉල්ලීම පිට තෝරාගත් කෙටි ගවුමෙන් සැරසුණු ඇයට මඳ ලැජ්ජාවක් ඇතිවූයේ තම දෙපා වැඩිහරියක්ම නිරාවරණය වන බැවිනි. කෙටි ගවුම ගලවා දමා සුපුරුදු පරිදි සාරියකින් සැරසී යාමට ඇයට සිතුණි. එහෙත් එවැනි සාද සඳහා සාරි ඔබින්නේ නැති බව කියා ෂෙරිල්ගේ බලකිරීම මත එම අදහස අතහැර දැම්මාය. ෂෙරිල් ඇයටත් වඩා ඉතා කෙටි සායකින් සැරසීගත්තාය. එයත් අඟල් හයක් පමණ පිටු පසින් විවරව තිබුණේ ඇගේ ශ්වේත වර්ණ කලවා යුග්ම නිරාවරණය කරමිනි. ඇය සුචිත්‍රාටත් වත්සුනු තවරා තම කාරිය අවසන් කළාය. කෙටි ගවුමෙන් සැරසුනු සුචිත්‍රා කන්ණාඩිය ඉදිරියේ සිටගෙන දෙපසට හැරී බැලුවේ තම තුරුණු රූසපුව දෙසය. අත් රහිත ගවුමෙන් තම පිරුණු ළැමත් අඩි උස පාවහන් යුගලයෙන් ඇගේ නිතඹත් පිටුපසත් හොඳින් ඉස්මතුවී පෙනෙන්නට විය. තමා කොතරම් ලස්සනදැයි ඇයට සිතුනි. ඔවුන් දෙදෙනා නීතා පැමිණෙන තෙක් බලාසිටියේ ඇගේ සැමියා සතු ප්‍රාඩෝ මොටර් රියෙන් එම සාදයට පිටත්ව යෑමටය.

මතුසම්බන්ධයි......