එස් අයි කරුණාපාල පැමිණ සිටියේ එස් එස් පි මනෝජ් වෙත වැදගත් ආරංචියක් රැගෙනය.
“සර් අතුරුගිරිය පොලිස් එරියා එකෙන් මර්ඩර් කේස් එකක් වාර්තාවෙනවා. ඒත් එක්කම තව පුද්ගලයෙක් අතුරුදහන්වෙලා කියලා පැමිණිල්ලකුත් ලැබිලා තියෙනවා.”
“එහෙනම් ඒ ගැන මට ඉක්මනටම සොයලා බලලා වාර්තාකරන්න. අපේ ටීම් එකක් එහෙට යවන්න. ඒ ගමන්ම ඒ පොලීසියෙන් විස්තරත් දැනගෙන එන්න.”
“හොඳමයි සර්.”
අතුරුගිරිය ප්‍රදේශයට ගිය එස් අයි කරුණාපාල ඇතුළු පොලීස් කණ්ඩායම රංගගේ නිවසට ගොස් පරික්ෂාකර එස් එස් පි මනෝජ් වෙත වාර්තා කළේය.
“කවුද මරලා තියෙන්නේ?”
“රංග නිශාන්ත කියලා හාදයෙක්. මිනිහා ෆොසස් ඉදලා ඇබ්සන්ට් වෙච්ච කෙනෙක්. මිනිහා බජාර්කාරයෙක් කියලා ඒ පැත්තේ මිනිස්සුනම් කියන්නේ. අපේ පොලිස් රෙකෝඩ්ස්වලට නම වැටුනේ නැතිවුනාට පහරදීම්, බිය වැද්දීම්, කප්පම් වගේ සුළු සුළු කේස් වලට පැටලිලා ඒවා ලීඩ්කරලා තියෙනවා.”
“මර්ඩර් එකට පස්සේද අනික් මිනිහා අතුරුදහන් වෙලා තියෙන්නේ?”
“නැහැ ඉස්සෙල්ලා.”
“කවුද ඔය මිසින් වෙච්ච පුද්ගලයා?”
“චුට්ටා කියලායි කියන්නේ සර්. ඒවුනාට මිනිහාගේ ඇත්ත නමින් කවුරුත් දන්නේ නැහැ. ගයාන් ප්‍රේමලාල් තමයි නියම නම. ඔය මැරුනු හාදයාගේ යාළුවෙක් තමයි අතුරුදහන් වෙච්ච චුට්ටා කියන හාදයා.”
“වෙනින් කල්ලියක පලිගැනීමකටද මේ මර්ඩර් එක කරලා තියෙන්නේ?”
“එහෙම වෙන්නත් පුලුවන්. ඒත් මේක හොරකමකට ඇවිල්ලා කරපු එකක් වගේ පේන්නේ.”
“එහෙම හොරකමක් කරපු බවක් පේනවාද?”
“වත්තේ කෙසෙල් පඳුරු ගොන්නේ කිහිපදෙනෙක් හැංගිලා ගොඩාක් වෙලා ඉදලා ඔත්තු බලලා තියෙනවා. තැලිච්ච කෙසෙල් කොළයි බිපූ සිගරට් කොටවලින් එතැන හිටිය බව දැනගන්න පුලුවනි. ඒවාගේම ගෙදර බඩු මුට්ටු ඇදලා දාලා තියෙනවා. අපිට පේන විදිහට හොරකමකට ඇවිල්ලා කරපු එකක් වාගේ පෙන්නුවාට ගෙදර වටිනා බඩු එකක්වත් අරගෙන ගිහිල්ලා නැහැ. වෙන මොකක් හරි ගෙදර තියෙන්න ඇති. සමහර විට ඒවා ගෙනියන්න මංකොල්ලෙකට ඇවිල්ලා මේ මර්ඩර් එක කළාද දන්නේ නැහැ.”
“එහෙමනම් ඒ විදිහට හොයන්න තරම් ඒ ගෙදර මොනවා හරි වටිනා දෙයක් තිබිලා තියෙනවාද?”
“නැහැ සර්, මම ගෙදර අයගෙන් කටඋත්තර ගත්තා. එයාලා කියන්නේ ගෙදර විශේෂ වටිනා යමක් තිබ්බේ නැහැ කියලයි.”
“එහෙමනම් ඔය මැරුණු කෙනා ගාව ආයුධ තිබුනාද දන්නේ නැහැ. ඒවා ගන්න ඇවිල්ලා මැරුවා වෙන්නත් පුලුවන්. කෝකටත් මිනිහාගේ යාළුවෝ ගැන හොයලා බලන්න. ඇඟිලි සලකුණු අංශයෙන් ඇවිල්ලා ප්‍රින්ට් එහෙම කොපි කරගන්න ඇතිනේද?”
“ඔව් සර්. ඒත් මට පේන්නේ මර්ඩර් කේස් එකයි මිසින් වෙච්ච කේස් එකයි අතරේ සම්බන්ධයක් තියෙනවා වාගේ.”
“කෝකටත් අපේ ඔත්තුකාරයෝ මළගෙදර පැත්තේ යවන්න.”
“හොඳමයි සර්.”
එස් අයි කරුණාපාල ආචාරකර පිටත්වී ගියායින් පසු මනෝජ් මහාචාර්ය නාරද බණ්ඩාරට දුරකථන ඇමතුමක් ගත්තේය.
“ගුඩ් ආෆ්ටනුන් ප්‍රොපෙසර්, මම එස් එස් පි මනෝජ්.”
“ගුඩ් ආෆ්ටනුන් මිස්ටර් මනෝජ්.”
“කොහොමද ප්‍රොපෙසර් ඔය පැත්තේ අලුත් විස්තර එහෙම?”
“මටත් ඔය ප්‍රශ්නේම අහන්න වෙන්නේ ඔබතුමාගෙන්ම තමයි. මම හැම තිස්සේම අපේ පැත්තෙ කෙරෙන ඉන්වෙස්ටිගේෂන් වල ප්‍රෝගෙස් එක මිස්ටර් මනෝජ්ට දන්වනවානේ. දැනට නම් කියන්න තරම් අලුත් විස්තර නැහැ. අපි ඔය බඳුන සොයාගත්තායි අනුමාන කරන පුද්ගලයාව හොයන ගමන් ඉන්නේ. තවම කියන්න තරම් හොඳ ආරංචියක් ලැබුනේ නැහැ.”
“අපි සැකකාරයෝ කියලා මංකොල්ලකාරයෝ කිහිපදෙනෙක් අත්අඩංගුවට ගත්තා. ඒත් උන්ව රිලීස් කරන්නවුණා. උන් නෙමෙයි මේක කරලා තියෙන්නේ. අපේ ඔත්තුකාරයෝ බත්තරමුල්ල අතුරුගිරිය, කඩුවෙල ඒරියා එකේ දාලා ඉන්නේ. හෙට අනිද්දා වෙනකොට තොරතුරක් දැනගන්න පුලුවන්වෙයි.”
“මිස්ටර් මනෝජ් මට කතාකළේ ඉන්වෙස්ටිගේෂන්ස්වල ප්‍රෝගෙස් අහන්න නෙමෙයි නේද?”
“හරියට හරි, ප්‍රොපෙසර්ට තේරුනා. මං කතාකලේ වැදගත් වැඩකට. අපේ පොලිස්පතිතුමා එක්ක සාකච්ඡාවක් තිබුනා එතැනදී පොලිස්පතිතුමා ඉල්ලුවා ඔබතුමාගෙන් මේ බඳුන ගැන වාර්තාවක් අවශ්‍යයි කියලා.”
“ඉතිං මම එදා වාර්තාවක් දුන්නේ. ඇයි ඒක මදිද?”
“මදිනේන්නම්. එකේ මේ බඳුන ගැන වැඩි විස්තර දීලා තිබුනේ නැහැ. අනික ඒකෙ කොහෙවත් ඔයා කියලා නැහැ මේ බඳුන ඊජිප්තුවේ පාරාවෝ සොහොනක තිබුනු බඳුනක් බව. අපිට අවශ්‍ය වන්නේ මේ බඳුන ගැන මීට වඩා විශේෂ පුළුල් විස්තරයක්.”
“මොකටද ඒක?”
“මේ වාර්තාව අපිට දෙන්න වෙනවා ආරක්ෂක ලේකම්තුමාටයි, ඇමතිතුමාටයි. ඒවාගේම ජාතික හෙළ උරුමයන් පිලිබඳ අමාත්‍යංශයේ ලේකම්තුමාටයි ඇමතිතුමාටයි. එයාලා දැනුවත් නොකර මේ කිසිම වැඩක් කරන්න බැහැ. ඒ නිසා අපිට ඉක්මනටම වාර්තාව අවශ්‍යය වෙනවා.”
“හොඳයි මට ටිකක් කල්දෙන්න. මම ඒ වාර්තාව සකස්කරලා කතාකරන්නම්.”
එම දුරකථන ඇමතුමෙන් පසු නාරද පියරත්න මහත්තයා ඇමතුවේ ඔහුගෙන් වැඩි විස්තර දැනගැනීමටය.
“නාරද මහත්තයාට තවත් විස්තර එකතුකරගෙනම කතාකරන්නයි හිටියේ. දැන් කමක් නැහැ ඔබතුමා මට කතා කළානේ.”
“ඇයි මිස්ටර් පියරත්න අපි හොයන මනුස්සයා හම්බවුනාද?”
“නැහැ. අපිට අනුමාන කල පුද්ගලයා ගැන විස්තර හම්බවුණා.”
“කොහෙද ඉන්නේ? ගියේ නැද්ද මිනිහාව මුණගැහෙන්න?”
“මම අලුතින් පිහිටවපු කිමිඳුම්කරුවන්ගේ සමූපකාර සමිතියට ගිහිල්ලා විපරම් කෙරුවා. ඔය උපනන්ද මහත්තයාට එතැන දෙන්නෙක් විතර මාළු දීලා තියෙනවා. හැබැයි ඒ දෙන්නා මේ බඳුනක් හමුවෙච්ච කතාවක් දන්නේ නැහැ. ඊට පස්සේ මම ඇහැව්වා උපනන්දට මාළු සප්ලයි කරපු තව අය ඉන්නවාද කියලා?”
“ඉතිං ඒ අය මොනවාද කිව්වේ?”
“ඒ අය දන්නේ නැතෙයි කිව්වා.”
“එහෙම නම් මැරිච්ච කෙනෙක් ගැන ඇහැව්වේ නැද්ද?”
“ඊට පස්සේ මම ඒ හොඩුවාව ඔස්සේ හොයලා බැලුවා. එතකොට තමයි කිව්වේ ඉදලා හිටලා කිමිඳුම් කරපු කෙනෙක් මැරුණා නෙවෙයි මැරුවා කියලා. හැබැයි ඒ මැරුණු කෙනා උපනන්දගේ බිස්නස් එක පටන්ගන්න කාලේ මාළු සප්ලයි කරපු බවත් පස්සේ කාලේක මාළු සප්ලයි කළාද කියලා දන්නේ නැතෙයි කිව්වා. පස්සේ බැලින්නම් ඒ මම හොඳීන්ම දන්න අඳුනන කෙනෙක්නේ. මම එයාගේ මළගමටත් ගියා. බලන්නකෝ ඔය මනුස්සයාව මට ඉස්සරින් මතක්වුණේ නැති එකනේ ප්‍රශ්නේ.”
“එහෙනම් කුමාරිගේ අනුමානේ හරි. පියරත්න මහත්තයා ඒ ගෙදරට ගිහිල්ලා හොයලා බැලුවාද?”
“ගෙවල් පැත්තේ යන්න බැරිවුනා. මම ඊයේ තමයි මේ විස්තර හොයාගත්තේ. ඒවුනාට ඒ ගෙදර උදවිය දැන් ඒ ගෙදර නැති බවයි ආරංචිය.”
“එහෙනම් මිස්ටර් පියරත්න ඒ මනුස්සයාගේ ගෙවල් පැත්තේ ගිහිල්ලා ඒ උදවිය ඉන්න පැත්තක විස්තර හොයාගෙන එන්න. මට මේ මැරිච්ච කෙනාගේ විස්තර අවශ්‍ය වෙනවා. පොලිස්පතිතුමා මේ බඳුන ගැන වැඩි විස්තර ලියලා වාර්තාවක් ඉල්ලනවා. පොලිස් දෙපාර්තුමෙන්තුවෙන් ආරක්ෂක අමාත්‍යංශයට වාර්තාවක් සපයන්න අවශ්‍ය වෙලා තියෙනවා. ඔය විස්තරත් ඒකටම දෙන්න ඇහැකියිනේ.”
“හොඳයි මම අදම ඒ පැත්තේ ගිහිල්ලා බලන්නම්.”
★ ★ ★ ★ ★ ★
සුවිශාල කොස් ගසේ පහළ අත්තක බැඳ තිබූ හැලජන් ලාම්පුවෙන් නික්මුනු එළියෙන් ගෙවත්තේ පදාසයක් ඒකාලෝක කරවීය. නිවසට පසෙකින් ඉදිකර ඇති තාවකාලික ටකරන් මඩුවේ ප්ලාස්ටික් පුටුවල වාඩිගත් තරුණ මහලු පිරිසේ එකා දෙන්නා විවිධවූ මාතෘකාවන් කතාබස් කරමින් උන්හ. ඒ සැම කතාවක්ම ආරම්භවූයේ රංගගේ මරණය ගැන ඔවුනොවුනගේ අදහස් ප්‍රකාශකර ගැනීමෙනි. නිවසේ පිටුපසටවන්නට බිත්තියේ එල්ලා ඇති ටියුබ් ලයිට් එළියේ ආලෝකය මඳ කමින් හාත්පස සිසාරා පැතිරි තිබුනු අඬ අඳුරේ වාසිය ගත් තරුණ පිරිස ශෝකය දුරුකරනුවස් මත්පැන් පානය සඳහා ලකලැස්ති වෙමින් සිටියෝය.
“රංග නිශාන්ත තරුණ මහතාට නිවන් සුව අත්වේවා” “ මෙයට ශෝකයටපත් ප්‍රදේශවාසි තරුණ කැල”
යැයි ඩිජිටල් තාක්ෂණයෙන් මුද්‍රණය කරන ලද රංගගේ රුව රැගත් විශාල ප්‍රමාණයේ බැනරයක් නිවස ඉදිරිපිට පාරේ සවිකිරීමට කොල්ලන් මෙහෙයවූයේ මංජුය. ඔහු රංගගේ මළගමේ විශාල කාර්යයභාරයක් කරට ගෙන ක්‍රියාකරන්නට පටන්ගත්තේ නිරන්තරයෙන් තම යහළු මිත්‍රයන්ට රංගගේ ගුණ වර්ණනා කරමින්ය. රංග ඇසුරුකළ සමාජයේ විවිධ තලවල වෙසෙන තරුණ යහළුවන් එක්කාසු කරගත් ඔහු අවට සැරසිලි කිරීම මෙන්ම කනත්තේ වල කැපීමද සිඳුකළේ තම අධීක්ෂණය යටතේය.
කැරම් හා ඕමි සෙල්ලම්කරමින් සිටි කොල්ලන් අතරටද පිටුපස අරක්කු තිප්පොලටද ගොස් ඒවායේ කටයුතුද සොයාබලා අවශ්‍ය අඩුපාඩු පුරවාලන්නටද ඔහු වෙහෙසුනේ කාටවත් සැක නොසිතෙන පරිද්දෙනි. රාත්‍රිය මෝරා එන විට කාන්තාවන් හා මහල්ලන් එකා දෙන්නා අඩුවෙද්දි මංජුගේ සමවයස් තරුණයින් එකා දෙන්නා මළගෙදරට එක්වූයේ පහන් සිලට ඇදෙන මෙරුන් මෙනි. නිවසින් පිටත පාරේ අඳුරු මුල්ලක් අල්ලා ගත් තවත් තරුණයන් කිහිපදෙනෙක් සිගරට් උරන අතරම ගංජා සුරුට්ටුවක්ද අතින් අත හුවමාරු කරගත්හ. මෙසේ රංගගේ නිවසේ රැඳී හුන් යහළුමිත්‍රයින් අතර තම උකුසු ඇස් වලින් සියලු දේ නිරීක්ෂණය කරන්නන් මේ සියලු කතාබස් උහකා ගනිමින්ද පසුවුනි.
මේ අතර චුට්ටාගේ අතුරුදහන් වීම කිහිපදෙනෙක්ගේ සාකච්ඡාවට බදුන් වීමද සිදුවුනි. මංජු මෙසේ කටයුතු කරගෙන යද්දී කපිල මේ මළගමට සහභාගි නොවීය. මංජු අතින් රංග මැරුම්කෑ දින සිට කපිල නිවසින් එළියට බැස්සේද නැත. මංජු කොතෙක් උත්සාහකළත් ඔහුට කපිලව හමුවීමටද නොහැකිවුනි. තමා නිවසේ නොමැති බව සොයා එන මිතුරන්ට කියන ලෙස නිවැසියන්ට දන්වමින් හෙතෙම නිවසේම සැඟවුනේය. එසේම රංගගේ මරණය සිඳු කරන්නට ඇත්තේ මංජු හෝ චුට්ටා බව සැක කෙරු සුදු මහත්තයා මීළඟ ඉලක්කය වන්නේ තමන් බව ඔහුට ඉවෙන් මෙන් වැටහුනි. වැඩිය මළගෙදර නොරැදී අවශ්‍යය වේලාවන් වලට පමණක් පැමිණ ගිය අතර ඔහු රංගගේ භූමිදානයෙන් පසුව බදුල්ලේ නැන්දා කෙනෙකුගේ ගෙදර යන බව පවසා ප්‍රදේශයෙන් පලාගියේය.
එස් අයි කරුණාපාල ඔත්තුකරුවන්ගෙන් මළගෙදර සියලු තොරතුරු එක්රැස් කරගත් පසු එස් එස් පි මනෝජ් වෙත සිය වාර්තාව ඉදිරිපත් කළේය. රංග මංජු චුට්ටා කපිල හා සුදුමහත්තයා එක්ව සැදුනු කල්ලියේ විස්තර ඔවුන්ට එළිදරව් වුනත් ස්ටැන්ලි වික්‍රමපාල ඝාතනය මොවුන් කළ බවක් හෙළිවූයේ නැත. ඇතුලත බල අරගලයක් සඳහා මේ ඝාතනය කරන්න ඇතැයි සිතුව එස් එස් පි මනෝජ් මළගෙදරට නොආ කපිලව හා රංගගේ ගුණ කියමින් හැසුරුනු මංජුව සැක කළේය.
“කරුණාපාල මට මුන්ගේ ගැන් එක ගැන පොඩි සැකයක් තියෙනවා.”
“ඒ මොකක්ද සර්?”
“මුන් මේ අලුතින් ෆෝම් වෙච්චි කොල්ලෝ ටිකක්. ස්ටැන්ලි වික්‍රමපාලගේ මර්ඩර් කේස් එක මේවාගේ අලුත් සෙට් එකක වැඩක් තමයි.”
“එහෙනම් සර්, අතුරුගිරිය පොලීසියට මැසේජ් එකක් යවලා කපිලව ඇරෙස්ට් කරමුද? මිනිහාට දෙක වදිනකොට කියයි රංගව මැරුවේ ඇයි කියලා.”
“එපා. ඒ වැඩේ අපේ කොට්ඨාසයෙන් කෙරෙන්න ඕනේ. සමහරවිට මුන්ට දේශපාලන හයියක් තිබ්බොත් අපේ මහන්සිය අපරාදේ යනවා. ඒ නිසා කල් නොයවා කපිලව මෙහෙට අරගෙන එන්න වැඩ පිළිවෙළක් යොදන්න.”
“හොඳයි සර්.”
★ ★ ★ ★ ★ ★
පියරත්න ඉස්කෝලේ මහත්තයා මිනුවන්ගොඩ පියසෝමගේ නිවස සොයා පිටත්ව ගියේ පියසෝමගේ පවුල ගැන යම් තොරතුරක් දැන ගැනීමටය. එහි දැනට පදිංචිව සිටින යුවලගෙන් නිමාලි රැකියාව කරන හික්කඩුව ප්‍රදේශයේ සංචාරක හෝටලයේ ලිපිනය ලබාගන්නට හැකිවිය. තවත් කල් නොදමා ආපයින්ම හික්කඩුව බලා පිටත්වීමට බස් රථයකට පියරත්න ගොඩවිය. බස් නැවතුම්පලේ සිට සංචාරක හෝටලයට පයින්ම ආ ඔහුට ඒ වන විටත් මද්දහනේ දැඬි හිරු රැසින් පීඩා විදින්නට සිදුවුනි. නළලින් රූරා හැලෙන දහඩිය ලේන්සුවෙන් පිස දමමින් හෝටලයට ගොඩවූ ඔහුට ඉදිරිපස පිලිගැනීමේ කවුන්ටරයේ සුරූපීනියන් දෙදෙනාගෙන් නිමාලිව එකවරම හඳුනාගත නොහැකිවූවත් නිමාලි පියරත්න මහතාව දැක සුපුරුදු ලෙන්ගතු සිනහව පා අසුනින් නැගී සිටියාය.
“පියරත්න සර් කාලෙකට පස්සේ දැක්කේ. උත්සවයකට ආපූ ගමනක් වෙන්න නම් බැහැ.”
“උත්සව වලට මේ විදිහට එනවාද දරුවෝ? මම මේ ළමයාව හමුවෙන්නමයි ආවේ.”
“ඇයි සර් මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද?”
“ඇය විමතියටපත්ව ඇසුවාය.”
“ඔය දරුවා කලබල වෙන්න එපා. මේක මේ පොඩි විස්තරයක් දැන ගන්නයි. ඔය ළමයාට පුලුවනිද කතාකරන්න? නැත්නම් පුලුවන් වේලාවක් කියන්න, මම එන්නම් ඔය දරුවාව හම්බවෙන්න.”
“මෙච්චර දුරක් ඇවිදින් සර්ව ආපහු යවන්න පුලුවනිද? සර් අර ලොබියට ගිහිල්ලා සැටියක වාඩිවෙලා ඉන්න. මම ඉක්මනටම එන්නම්.”
නිමාලි පියරත්න මහතාව ලොබියට පිටත්කර හැරියාය. දුරකථන ඇමතුමක් මගින් කළමණාකරුගෙන් අවසරය ගෙන තම සහායිකාවට කවුන්ටරය පවරා ඉක්මන් ගමනින් ලොබිය වෙත ගමන්ගත්තාය. යුහුසුළුව තමන් වෙත කඩිසර ගමනින් එනු දුටු ඔහු ඇගේ සිතේ අතිවූ කැලඹිල්ල දුරුකරනු වස් ළෙන්ගතු සිනාවකින් සංග්‍රහ කළේය.
“කියන්න සර් මොකක්ද ප්‍රශ්නේ?”
“මට ඔය දරුවාව එක පාරටම ඇදින ගන්නත් බැරිවුනා නොවැ. දැන් ගොඩක් වෙනස් වෙලානේ. කෝ නංගි දැන් විභාගේ ගත්තාද?”
“ඔව් සර් රිසල්ට් එනකං ගෙදරට වෙලා ඉන්නවා.”
“දැන් මේ ළඟමද පදිංචි වෙලා ඉන්නේ?”
“ළඟමත් නැහැ සර්. ටිකක් පයින් යන්න ඕනේ. ඉතිං සර් කිව්වේ නැහැනේ ආපු විස්තරේ?”
“ඔය දරුවාගේ තාත්තා උපනන්ද මහත්තයාට මාළු අල්ලලා දුන්නාද?”
“ඔව් සර්. කිමිඳෙන එක එයා හරිම ආසාවෙන් කරපු දෙයක්නේ.”
“ඒ කියන්නේ එයා නැතිවෙනකම්ම මේ වැඩේ කළාද?”
“ඔව් සර්.”
“උපන්නද මහත්තයාට අර බඳුන දුන්නේ තාත්තාද?”
“නැහැ ඒක දුන්නේ මමයි.”
“මම හිතුවා හරි. එහෙනම් මේ බඳුන හොයාගෙන තියෙන්නේ පියසෝම වෙන්න ඕනේ.”
“ඔව් තාත්තා කිමිඳුම් කරද්දි තමයි ඔය කියන බඳුන හම්බවෙලා තියෙන්නේ.”
“ඔයා දන්නවාද කොහොමද ලැබුනේ කියලා?”
“ඕක ගිලුණු පරණ නැවක් ළග තිබිලා තියෙන්නේ. ඔය කෙහෙල්මල් බඳුන හින්දා තමයි අපිට තාත්තාවත් නැතිවුනේ.”
නිමාලි බඳුන ලබාගත් අය මැරුණු විත්තියක් දන්නේ කෙසේදැයි ඇගේ එම කතාවෙන් පියරත්න මහතා විමතියට පත්වූයේය.
”තාත්තා රත්තරන් ගෙනාපු නැවක් මුදේ ගිලිලා තියෙනවා කියලා අහලා තිබුනා. එයාට දැක ගන්න ලැබුනු ගිලුණු නැවේ ඔය කියන රත්තරන් තියෙන්න ඇතිය කියලා විශ්වාස කළා. ඒවා හොයන්න යන වැඩ වලට අම්මා අකමැති වුණත් මමයි උදව්කළේ. තාත්තා ඒ වැඩ වලට නිතරම මූදේ කිමිඳුම් කරන්න ගිහිල්ලා රස්සාව නැතිකරගත්තා. ඊට පස්සේ වෙච්ච දේවල් සර්ට කියන්න අවශ්‍ය නැහැනේ, සර් දන්නවානේ.”
ඇය බිඳුනු හඬින් පියරත්න මහතාට කියද්දි දෙකපුල් අතරින් කඳුළු වැලක් රූරා හැලෙන්නට විය.
“මට මතකයි පියසෝම දවසක් මගේ ගෙදරට ඇවිල්ලා ගාල්ල පැත්තේ ගිලුණු නැව් ගැන ඇහැව්වා.”
“ඔව් සර්ව ගිහින් මුණගැහෙන්න කීවෙත් මම තමයි.”
ඇය ලේන්සුවෙන් කඳුළු පිසදමන ගමන් කීවාය.
“නිමාලි ළමයා දන්නවාද තාත්තාට ඔය බඳුන ලැබිච්ච ගිලුණු නැව තියෙන තැන?”
“නැහැ සර්. තාත්තා මට කිව්වා එදා එයා කවදාවත් කිමිඳුනේ නැති හරියකට කිමිදෙන්න ගියා, එතැනදි තමයි මේ ගිලුණු නැව දැකලා තියෙන්නේ. මේක තියෙන්න ඇත්තේ රූමස්සල හරියේ වෙන්න පුලුවන්. ඇයි සර් මෙච්චර මේ බඳුන ගැන අහන්නේ?”
“ඔයා දන්නවාද ඔයා මේ බඳුන දුන්න උපනන්ද මහත්තයා මැරුණු විත්තිය.”
“ඔව්. ඒත් මේ විත්තියක් දැනගන්නකොට එයාගේ හත්දවසේ බණත් පහුවෙලා. අපිට තාත්තා නැතිවෙච්ච වෙලාවේ දෙවිකෙනෙක් වාගේ ඇවිල්ලා පිහිටවුණා. හිඟාකන්න වෙන තත්වයකට පත්වෙලා හිටිය අපේ පවුලට ගොඩ එන්න මාව මේ රස්සාවට දාලා උදව්උපකාර කළා. එයා නැත්නම් අපි මැරිලා ගොඩාක් කල් සර්.”
“මම ඒ විත්තියක් දන්නේ නැහැ.”
“සර් තාම මට කිව්වේ නැහැනේ ඇයි මේ විස්තර හොයන්නේ කියලා.”
“මේ බඳුන පුරා විද්‍යාත්මක වශයෙන් විශාල වටිනාකමක් තියෙනවා. අනික මට දැන් හිතෙන්නේ එදා ඔය දරුවා නොදැනුවත්ව හරි මේක උපනන්දට දුන්නු එකෙන් ඔය දරුවාත් පවුලේ අයත් බේරුනා කියලා.”
“ඒ කියන්නේ සර්? මට මේ මොකවත් තේරෙන්නේ නැහැ.”
“කමක් නැහැ, මේ වැඩි විස්තර කියලා ඔය දරුවාගේ ඔලුව අවුල් කරන්න අවශ්‍ය නැහැ. මම මේ ඇහැව්ව විස්තර කාටවත් කියන්න එපා. මම එහෙනම් ගිහිල්ලා එන්නම්.”
ඔහු සැටියෙන් නැගී සිටින ගමන් පැවසීය.
“ඉන්න සර්, සර් දවල්ට කාලත් නැතිව ඇති. අපි යමු රෙස්ටුරන්ට් එකට.”
“නැහැ නැහැ ළමයෝ අවශ්‍ය නැහැ.”
“යමු සර් ඇතුළට.”
ඈ පියරත්න මහත්තයාව හෝටලයේ භෝජනාගාරය වෙතට රැගෙන ගොස් දිවා ආහාරය ගැනීමට සැලැස්සුවාය. ගිලුණු නැව පිහිටා තිබෙන ඉසව්වක් මතකයට ආවොත් තමන්ට දැනුම් දෙන ලෙස ඉල්ලා තම දුරකථන අංකය ලබාදුන් ඔහු නිමාලිගෙන් සමුගෙන යළි ගාල්ලට පැමිණෙන විට බොහෝ සවස් වී තිබුනි. ඇගේ පතේ තෙහෙට්ටුව යන්නත් එක්කම හොඳින් නා කියාගත් හෙතෙම ඉස්තෝප්පුවේ වූ හාන්සිපුටුවේ වැතිර ගන්නේ බිරිඳ සාදා දුන් දුම් දමන තේ කෝප්පයක්ද රැගෙනය. පියරත්න මඳ වේලාවක් නිහඬව දෑස් පියාගෙන කල්පනා කරන්නට පටන් ගත්තේය. පියසෝම, උපනන්ද, ගුණසිරි, ස්ටැන්ලි මේ සියලු දෙනාම මියපරලොව ගොසින්ය. මෙහි යම් අභිරහසක් ඇතිබව ඔහුට වැටහුනි. දුරකථනයෙන් කතාබස් කරගන්නවාට වඩා නාරද හමු වී පුළුල් ලෙස සාකච්ඡාකර ගැනීම යහපත් බව ඉක්මණින් නාරදට ඇමතුමක් දුන් පියරත්න මහතා කීවේය. එය එකහෙලාම අනුමත කළ මහාචාර්ය නාරද බණ්ඩාර පියරත්න මහත්තයාට හෙටම දෙහිවලට එන ලෙස ආරාධනා කළේය.
