පච්චයක් කොටුමුද? (ශනිදා දහයට)

පච්ච කොටනවා කිව්වාම සිහියට එන්නේ අත්වල කොටි මුණ පපුවේ "අම්මා බුදුවේවා"  පිටේ "මරුවා සමග වාසේ" කියලා ගහපු මරදානේ චොප්පේ වැනි මදාවි චන්ඩි තමයි. හැබැයි "අම්මා සමග වාසේ" කියලා "මරුවා බුදුවේවා" කියලා වරද්දගෙන ගහපු ඩයලුත් ඒකාලේ හිටියලු. මොකද ගැහුවට පස්සේ මකන්න කියලාද? පච්ච ගහපු උන් මදාවි චන්ඩි කියලා ලේබල් වැදිලා සමාජයෙන් කොන්වෙලා ගියා.  නිකං හිටියත් පොලිසියෙන් දාගෙන යන සීන් එකක් ඇවිල්ලා කාලයක් පච්ච ගැහිල්ලත් ගහපු උනුත් නැතිවෙලා ගිහිල්ලා තිබ්බත් ආපහු ඉහල සමාජයට අලුත් විලාසිතාවක් සේ ඇවිල්ලා පහල ස්තරවලටත් ඉක්මණින් පැතිරිලා ගියා.  දැන් අලුත් පරම්පරාව ටැටූ ගැහිම (Tattoo) කියලා පොෂ් වචනයක් දාගත්තත් ගහන්නේ පච්චම තමයි. දැන් බලමු පච්ච කෙටිමේ ඉතිහාසය ගැන පොඩ්ඩක්.

 

පච්ච කෙටීම අවම වශයෙන් නව ශිලා යුගයේ සිට ලොව පුරා ක්‍රියාවට නංවා  තියේනවා. මේවා මමීකරණය කරන ලද සංරක්ෂිත සම, පුරාණ කලාව සහ පුරාවිද්යාත්මක වාර්තා මගින් සාක්ෂි දරනවා. පුරාණ කලා සහ පුරාවිද්යාත්මක සොයාගැනීම් වලින් පෙනී යන්නේ පච්ච කෙටීමේ මෙවලම් යුරෝපයේ ඉහළ පැලියොලිතික් යුගයේදී සිදු කර ඇති බවයි. කෙසේ වෙතත්, මමීකෘත මිනිස් සම මත පච්ච කොටා ගැනීම සඳහා සෘජු සාක්ෂි විහිදෙන්නේ ක්රි.පූ 4 වැනි සහස්‍රය දක්වා පමණයි. මේ දක්වා පච්ච කෙටූ මිනිස් සම පිළිබඳ පැරණිතම සොයාගැනීම  එය Otzi the iceman ගේ සිරුරෙන් හමුවී ඇති අතර එය ක්‍රිස්තු පූර්ව 3370 සහ 3100 අතර කාලයට අයත් වෙනවා කියනවා. ග්‍රීන්ලන්තය, ඇලස්කාව, සයිබීරියාව,  මොංගෝලියාව, බටහිර චීනය, ඊජිප්තුව, සුඩානය, පිලිපීනය සහ ඇන්ඩීස් යන ප්‍රදේශවල ස්ථාන ඇතුළුව, අවම වශයෙන් පුරාවිද්යාත්මක ස්ථාන 49කින් වෙනත් පච්ච කොටා ඇති මමී සොයා ගෙන තිබෙනවා. මේවාට Amunet, පුරාණ ඊජිප්තුවේ ( 2134-1991 BC), රුසියාවේ Pazyryk සංස්කෘතිය සහ පූර්ව කොලොම්බියානු දකුණු ඇමරිකාව පුරා සංස්කෘතීන් කිහිපයක් ඇතුළුව සයිබීරියාවේ බහුවිධ මමීවරුන් ඇතුළත් වෙනවා.

Pazyryk ටැටූවක්

පැරණි මමීකෘත මානව අවශේෂ මත සංරක්ෂණය කර ඇති පච්ච වලින් හෙළි වන්නේ පච්ච කෙටීම ලොව පුරා සහස්‍ර ගණනාවක් තිස්සේ භාවිතා කර ඇති බවයි. 2015 දී, පැරණිතම පච්ච කොටා ගත් මමි දෙකෙහි වයස විද්යාත්මකව නැවත තක්සේරු කිරීම කළා, එවකට දන්නා පැරණිතම උදාහරණය ලෙස Otzi හඳුනා ගන්නා ලදී. පච්ච 61ක් සහිත මෙම සිරුර ඇල්ප්ස් කඳුකරයේ ග්ලැසියර අයිස් වල තැන්පත් වී තිබී සොයා ගන්නා ලද අතර එය ක්‍රි.පූ. 3250ට අයත් වෙනවා. ලොව පැරණිතම රූපමය පච්ච කොටා ඇත්තේ ඊජිප්තුවේ  ක්‍රි.පූ. 3351 සහ 3017 අතර කාල නිර්ණය කරන ලද මමී දෙකක් මත ය.

පුරාණ පච්ච කෙටීම ඔස්ට්රොනීසියානු ජනතාව අතර බහුලව භාවිතා උනා. එය ඉන්දු පැසිෆික් දූපත් වෙත ඔස්ට්රොනීසියානු ව්්‍යාප්තියට පෙර අවම වශයෙන් ක්‍රි.පූ. 1500 ට පෙර තායිවානයේ සහ වෙරළබඩ දකුණු චීනයේ ප්‍රා ඔස්ට්රොනීසියානුවන් විසින් දියුණු කරන ලද මුල් තාක්ෂණයන්ගෙන් එකක් විය.

මුහුණේ පච්ච කෙටීම ඇතුළුව පච්ච කෙටීමේ සම්ප්‍රදායන්, තායිවාන ආදිවාසීන්, දූපත්වාසී අග්නිදිග ආසියාතිකයන්, මයික්රොනීසියානුවන්, පොලිනීසියානුවන් සහ මැලගසි ජනයා ඇතුළු සියලුම ඔස්ට්රොනීසියානු උප කණ්ඩායම් අතර සොයාගත හැකිවේ. බොහෝ දුරට ඔස්ට්රොනීසියානුවන් පච්ච කෙටීමේ කටුව සම තුළට තල්ලු කිරීම සඳහා ලාක්ෂණික ලම්බකව අඳින ලද පච්ච කෙටීමේ කටු භාවිතා කළහ. මිට සාමාන්යයෙන් ලී වලින් සාදන ලද අතර තනි, සමූහගත හෝ පනාවක් සෑදීමට සකසන ලද කටු පැඟිරි කටු, මාළු ඇට, අස්ථි, දත් සහ කැස්බෑ සහ බෙල්ලන් කටු වලින් සාදන ලදී.

පුරාණ පච්ච කෙටීමේ සම්ප්රදායන් පැපුවන් සහ මෙලනේසියානුවන් අතර ද ලේඛනගත කර ඇති අතර, ඔවුන්ගේ සුවිශේෂී දඉිසාස්බ සම සිදුරු කිරිමට භාවිතා කරයි.

උතුරු ඇමරිකාවේ ආදිවාසීන්ට පච්ච කෙටීමේ දිගු ඉතිහාසයක් ඇත. පච්ච කෙටීම සම මත සරල සලකුණු කිරීමක් නොවීය. එය ස්වදේශික ලෝකය දැනගැනීමේ සහ බැලීමේ ක්‍රමවලට මෙන්ම පවුලට, සමාජයට සහ ස්ථානයට ඇති සම්බන්ධතාවලට සංස්කෘතික සම්බන්ධතා ඉස්මතු කරන ක්‍රියාවලියක්වේ.

උතුරු ඇමරිකාවට ගිය මුල් ගවේෂකයෝ තමන්ට හමුවූ ආදිවාසීන් ගැන බොහෝ වාර්ගික 

නිරීක්ෂණ සිදු කළහ. මුලදී, ඔවුන් පච්ච කෙටීම සඳහා වචනයක් නොතිබූ අතර ඒ වෙනුවට සම වෙනස් කිරීම් විස්තර කළේ ”Pounce, prick, List, Mark, and Rase" to "Samp, Paint,Burn, and embroider” ලෙසයි.

ජපානයේ ආධ්යාත්මික හා විසිතුරු අරමුණු සඳහා පච්ච කිරීම අවම වශයෙන් jomon  හෝ paleolithic  යුගය දක්වා විහිදෙන බව සැලකෙන අතර Yamto සහ ස්වදේශික jomon කණ්ඩායම් සඳහා විවිධ කාල පරිච්ඡේදවලදී එය ව්්‍යාප්ත වුනා. ජපන් ජාතිකයින් පච්ච කෙටීම සහ අනෙකුත් ශරීර සලකුණු මගින් පෙන්නුම් කෙරේ. එකල චීන ග්‍රන්ථවල ද සෑම වයස් කාණ්ඩයකම සිටින ජපන් පිරිමින් ඔවුන්ගේ මුහුණු සහ සිරුර පච්ච කොටා ගන්නා ආකාරය විස්තර කර ඇත.

1603 සහ 1868 අතර, ජපන් පච්ච කෙටීම උකියෝ උප සංස්කෘතිය විසින් පමණක් සිදු කරන ලදී. සාමාන්යයෙන් ගිනි නිවන භටයන්, සේවකයන් සහ ගණිකාවන් තම තත්ත්වය සන්නිවේදනය කිරීම සඳහා පච්ච කොටා ගත්හ.

1868 දී පිහිටුවන ලද Meiji ජපානයේ රජය, පච්ච කෙටීමේ කලාව සම්පූර්ණයෙන්ම තහනම් කළේ, එය ම්ලේච්ඡ ලෙස සලකමින් සහ ගෞරවනීය බවක් නොමැති බවය. මෙය පසුව අපරාධකරුවන්ගේ සහ පිටමං වූවන්ගේ උප සංස්කෘතියක් නිර්මාණය කලා. මෙම මිනිසුන්ට ”විනීත සමාජය” තුළ තැනක් නොතිබූ අතර ඔවුන් ගැන කෝපයට පත් වුනා. ඔවුන්ගේ පැහැදිලිව පෙනෙන පච්ච කොටා ගැනීම නිසා ඔවුන්ට ප්‍රධාන ධාරාවේ සමාජයට සරලව ඒකාබද්ධ වීමට නොහැකි වූ අතර, ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙකු අපරාධ ක්රියාකාරකම්වලට බල කරමින්, අවසානයේ ජපානයේ පච්ච කොටා ගැනීම බොහෝ දුරට සමාන පදයක් වී ඇති නවීන ජපන් මාෆියාව වන යකුසා සඳහා මූලාරම්භය වෙලා තියෙනවා.

අපේ රටේ නව රැල්ලක් වෙලා තිබුනත් මේක ඉතා පැරණි එකක් බව දැන් තේරෙන්න ඇති නේ. අපේ රටේ ආරක්ෂක සේවයට ඒ කියන්නේ ආමි නේවි ගුවන් වාගේම පොලීසියේ රස්සාවටත් ටැටූ හහපු අයව බදවාගන්නේ නෑ.ඒවාගේම ජපානයේ උණුවතුර ස්නානය කරන Onsen Springs and babathing facilities වලට ඇතුල්වීමට දෙන්නේ නෑ.

  ගැහැවුවෙත් මකන්න කියන තරම් ලේසි නොවන නිසා පනින්න පෙර සිතා බලනු කියමන මොළේට අරන් මාරාන්තික ලෙඩ බෝ නොකරගෙන සෞඛ්‍ය ආරක්ෂිත ලෙසට ගහන පච්චයක් ගසාගන්නා ලෙසත් කොළොම්පුරයා මතක් කරන්නට කැමැත්තෙමි.

Otzi ගේ පච්ච කොටපු තැන්