බංචිගේ පුංචි රසකතා

බංචිබෝලේ කියන්නේ කොළොම්පුරයාගේ පුංචි පුතන්ඩියා. පුංචිම පුංචිකාලේ බෝලයක් වාගේ උන්නාට දැන් නම් එයා කෙසඟ බටු ඇටයක්. කොස්ඇටයා ඉදිකට්ටා බංගොන්චි වාගේ නම් ගොඩාක් එයාට තියෙනවා. 

තාත්තා වීම

මීට අවුරුදු දෙකකට කලියෙන් දවසක මෙන්න මෙහෙම එයා  කොළොම්පුරයාට කිව්වා 

බංචි: තාත්තේ මම තාත්තෙක් කෙනෙක් වෙනකොට තාත්තා සීයා කෙනෙක් වෙලා එතකොට සීයා මැරිලා 

කතාව ඇත්ත නේ.

රස්සාව හා කාර් එක

ඔන්න තව දවසක් කොළොම්පුරයා ඉගෙනීමේ අගය කියාදෙන්න ගත්තා

කොළොම්පුරයා: පුතේ ඉගෙන ගත්තෝත් තමයි හොද රස්සාවක් කරන්න පුලුවන් වෙන්නේ.

බංචි: මොකකටද රස්සාවක්

කොළොම්පුරයා: කන්න බොන්න සල්ලි ඕන හින්දා

බංචි: ඉතිං අපිට කන්න බොන්න තියෙනවානේ.

කොළොම්පුරයා: කන්න ලැබෙන්නේ සල්ලී හින්දා 

බංචි: ඒකනේ තාත්තාට ඕනේ තරම් සල්ලි තියෙන්නේ

කොළොම්පුරයා:  ඔයාට කන්න ලැබෙන්නේ තාත්තා රස්සාකරලා සල්ලි හම්බකලොත් තමයි. ඔයා තාත්තාට වඩා ලොකු රස්සාවක් කරලා හොඳ කාර් එකක් ගන්න ඕනේ. ඒ කාලේ වෙනකොට කාර් වැඩක් නෑ හෙලිකොප්ටර් එකක්වත් ගන්න වෙයි.

බංචි: අපෝ මම කැමති නෑ හෙලිකොප්ටර් වලට

කොළොම්පුරයා: එහෙනම් ප්ලෙන් එකක් 

බංචි: එත් කැමති නෑ.

කොළොම්පුරයා: ඇයි?

බංචි: ඒවා අහසේනේ යන්නේ. බිමට කඩන් වැටෙන්න පුලුවන්නේ.

කොළොම්පුරයා: හැම එකක්ම බිමට වැටෙන්නේ නෑ පුතේ.

බංචි එත් මම ගත්ත එක වැටුනොත්? 

කොළොම්පුරයා: ඒවා බිමට වැටෙන්නේ නැති වෙන්න හදලා තියෙන්නේ. 

බංචි: වෙඩි තිබ්බොත් කඩන් වැටෙයිනේ?

කොළොම්පුරයා: කවුද වෙඩි තියන්නේ?

බංචි:සල්ලිකාරයින්ට සතුරෝ වැඩියිනේ එතකොට වෙඩිතියන්න පුලුවන්.  

කොළොම්පුරයා: හරි එහෙම නම් කාර් එකක් ගන්නකෝ. ලොකු සල්ලිකාරයෙක් වුනාම බංචි මටත් කාර් එකක් අරන් දෙයි නේද?

බංචි: තාත්තේ නාකි අයට කාර් එළවන්න දෙන්නේ නෑ නේද? ඒ වෙනකොට තාත්තා නාකියි නේ?

බල්ලාගේ අයිතිය

තව දවසක කොළොම්පුරයා බලුපැටියෙක් ගෙදරට ගෙනාවා. දැන් බලුපැටියාගේ අයිතිකාරයා ගැන සාකච්චාවක් ගියා. 

බංචි: මගේනේ බල්ලා.

කොළොම්පුරයා:  නෑ එයා මගේ. මමනේ බල්ලාව අරන් ආවේ. 

බංචි: හරි තාත්තට පස්සේ මගේ.

කොළොම්පුරයා: ඒ කියන්නේ?

බංචි: තාත්තා මැරෙනවානේ ඊට පස්සේ බල්ලා මගේ.

කොළොම්පුරයා:  බංචි බලන් ඉන්නේ තාත්තා මැරෙනකම්ද බල්ලාව අයිතිකරගන්න?

මිනිහා කපටි හිනාවක් දැම්මා.

ඉල්ලිම

බංචි: තාත්තේ මට බබෙක් ඔනේ

කොළොම්පුරයා උස්සලා පොළවේ ගහන ඉල්ලිම් නොවැ මේ බංචියා ඉල්ලන්නේ.

කොළොම්පුරයා:  මොන බබෙක්ද?

බංචි:  අර හිටියේ කවින් මාමලාගේ ගෙදර හිටියේ.

කොළොම්පුරයා:  බොනික්කෙක්ද?

බංචි: නෑ. අර බබා. අර මාමාගේ නැන්දා ගාව හිටියේ.

කොළොම්පුරයා:  කවුද? 

බංචි:  මියා නැති නංගි බබෙක්. මටත් ඕනා ඒවාගේ මියා නැති බබෙක්. අම්මේ ඔන්න මම තාත්තටත් කිව්වා.

බලුමස්

බංචි:  තාත්තේ අපිට කොරෝනා හැදිලා මැරුනොතින් මේ ගෙවල් කවද ගන්නේ? 

කොළොම්පුරයා:  ඔයාගේ මාමා ගනියි. නැත්නම් අල්ලපු ගෙදර ඉන්න අර වයසක අංකල් අපේ ගෙදර ගනියි. එයා නිතරම මෙහෙට එනවා නේ. 

බංචි:  එයා අපේ බල්ලාවත් ගනියිද?

කොළොම්පුරයා:  එයාට බල්ලාට කන්න දෙන්න විදිහක් නෑ. බල්ලා පාරේ ඉන්න බල්ලෝ වාගේ කවුරුහරි දෙන දෙයක් හරි කුණුගොඩවල් වලින් කාලා ඉදියි. 

බංචි:  මිනිස්සු බල්ලෝ කන්නේ නැද්ද?

කොළොම්පුරයා:  කනවා එත් මෙහේ නොවෙයි. 

බංචි: කොහේද?

කොළොම්පුරයා:  කොරියාවේ. 

බංචි: තාත්තා ගියාද?

කොළොම්පුරයා:  ඔව් කිහිප සැරයක් ගියා.

බංචි: බලු මස් කන්නද?

කොළොම්පුරයා:   පිස්සුද? මම ගියේ නැවක.

බංචි: එයාලා බල්ලෝ කොහොමද කන්නෙ?

කොළොම්පුරයා:  එයාලා බල්ලන් රෝස් කරලා කනවා. 

බංචි: එතකොට බලු මැක්කො? එයාලා මැක්කොත් එක්කමද කන්නේ?

බාගෙට  වැඩ

තව දවසක බංචිගේ අයියන්ඩිට කෙළොම්පුරයා වැඩක් පවරනවා. මිනිහා පොඩ්ඩක් සරීර හොරා හින්දා වැඩේ කරන්නේ  භාගෙට 

කොළොම්පුරයා:  පුතේ කරන වැඩක් ඉවරවෙනකම් හරියට කරන්න. භාගෙට වැඩ කරන්න එපා.

බංචි:  ඔයාට තාත්තා කිව්වාට එයාත් අම්මාගේ ලිපට දාන්න පොල්කටු පිච්චලා තිබුනෙත් භාගෙට. 

කොළොම්පුරයා:  මොකක් මම බාගෙට පිච්චුවා? 

බංචි: නෑ නෑ ගින්දර තමයි බාගෙට පිච්චුවේ.